Langs de wateren van Nijmegen neem ik mijn positie in, kom ik tot rust en spreek ik mijn Gewehr 43 Sniper Rifle liefkozend toe. Beelden van Saving Private Ryan spoken door mijn hoofd. Mijn hart klopt in mijn keel. Daar komt de eerste linie vijanden. De haren op mijn armen staan recht overeind. Alsof je een koude rilling krijgt. Ik kijk net over de rand van de stenen afzet aan de zijkant van de Waalbrug. Aan de rechterkant zie ik een Duitse soldaat een steelhandgranaat uit een kist pakken. Ik leg aan. Het lijkt alsof de wereld stilvalt. De wind is gaan liggen en het geritsel van de bladeren in de bomen ebt langzaam weg. Het water kabbelt geruisloos tegen de pilaren van de brug. Ik hoor alleen het bloed dat door mijn aders wordt gepompt. Ik hou mijn adem in en schiet mijn tegenstander in zijn schouder. Perfect geschoten. Met een verbeten gezicht grijpt hij naar zijn schouder en in slowmotion valt hij naar de grond. Bij het neervallen rolt zijn helm tegen de rupsbanden van een Tiger-tank. De wereld komt binnen één seconde weer op gang en de stilte maakt plaats voor een overdonderend kabaal van kogels, tanks en explosies. Stukken baksteen vliegen ons om de oren. Ik sta op en ren zo hard ik kan weg van mijn plek! Maar ik val plotseling over het snoer van mijn controller want, oh ja, ik zat gewoon thuis voor de televisie...! Ik trek mijn hele gameconsole van zijn plek en deze valt in twee stukken uit elkaar waardoor de game op bizarre wijze wordt gelanceerd. Mijn kat hangt inmiddels in de gordijnen en mijn broer komt geïrriteerd vragen of ik mi chien nog wat meer geluid kan fabriceren.
Ik betrap mezelf erop dat ik toch wel een beetje heimwee heb naar het gevoel van die goeie oude tijd. Je spaarde vroeger al je zakgeld op en telde daar het geld van de nieuwjaarskaartjes van je krantenwijk bij. Daar kocht je toen je games van. Je had er nog écht moeite voor gedaan. Dan genoot je mi chien nog wel meer van die games. Nu kun je dezelfde games vanachter je televisie aanschaffen. Heeft het dan nog hetzelfde effect? Maar los van dit feit, zijn deze oude games nog wel opgewa en tegen de nieuwe, snellere, sexier titels? Ik vind zelf dat nu bij de oudere games het spannende eraf is. Ik ben teveel verwend met de pracht en praal van de huidige generatie games. Ik heb Frontline weer geprobeerd te spelen maar kwam niet verder dan het eerste level. Laat mij maar terugdenken aan vroeger zonder het nogmaals daadwerkelijk mee te maken. Dan blijft mijn herinnering intact en het gevoel spectaculair.
Gran Turismo, Metal Gear Solid en Final Fantasy waren revolutionair. Maar ze halen het niet bij de HD kwaliteit van de tegenwoordige games. De televisies zijn natuurlijk ook stukken beter, HDMI-kabels zorgen voor haarscherp beeld en het geluid kan nu over een 7.1-surroundset worden gegooid. Ik zeg niet dat Gran Turismo 5 beter is dan Gran Turismo 1. Maar daar tu enin hebben we wel games gehad als Need for Speed, Forza, Burnout en Grid die langzaam onze eisen veranderd hebben. Dat soort games doet je de rest vergeten. De games van vroeger hebben de weg gebaand voor de games van nu en de toekomst. En daarvoor krijgen ze van mij een speciale plaats.
“I like the dreams of the future better than the history of the past.” (Thomas Jefferson)
Over de auteur: Gewoon Gamer is Auke van Leersum (31), de huiscolumnist van Gamer.nl. Terwijl gastcolumnisten vanuit hun positie in de industrie naar aan games gerelateerde onderwerpen kijken, ziet Auke alles vanuit één perspectief: de enthousiaste gamer. Dat is hij namelijk. Elke dinsdag snijdt hij een nieuw onderwerp aan.