De eerste spreker die we bijwoonden was Jeferson Valadares van Playfish, de ontwikkelaar van free-to-play social games en nog het meest bekend om het feit dat Electronic Arts driehonderd miljoen dollar voor zijn bedrijf over had. Zijn insteek: metrics versus intuition. Of: wat te gebruiken bij het oplo en van problemen, meetbare data of jarenlange ervaring en intuïtie? Hij stelde de vraag aan het begin van de presentatie om gelijk zelf het antwoord in de volgende dia te geven: “Het antwoord: beide. Dit was mijn presentatie, nog vragen?” Iedereen lachen, hij ook, maar hij bezwoer dat hij ons ging uitleggen waarom dit het geval was.
Wat volgde was een presentatie van veertig minuten waarin hij niet verder kwam dan de vraag die aan het begin door hem geponeerd was een keer of zes te beantwoorden. Met verschillende warrig gebrachte voorbeelden – eerst een foto laten zien, orakelen over een incident betreffende deze foto, om vervolgens mensen erop te wijzen wat er eigenlijk op de foto staat werkt niet echt geweldig – wist Valadares geen moment duidelijk te maken wanneer welk stuk gereedschap (meetbare resultaten of ervaring) tevoorschijn moet worden gehaald. Het was bij tijd en wijle ironisch te zien hoeveel hij met zijn presentatie leunde op zijn eigen intuïtie. Geen moment werden concrete handvatten aangeboden voor de aanwezigen, zodat we Valadares maar op zijn mooie blauwe ogen moesten geloven. Meetbaar resultaat: Valadares had 43 minuten nodig om zijn eigen grap uit te leggen en ons gevoel zegt dat hij dat toch wel wat sneller had kunnen doen.
Videogames versus Movies: Run!
Door een enkele tegenvaller laten we ons natuurlijk niet uit het veld slaan en vol fri e moed togen we richting een presentatie met een gewaagde titel: Videogames versus Movies: Fight! Waarom is dat gewaagd? Simpelweg omdat alles in deze discu ie al honderd keer is gezegd en je dus moet komen met sprekers die een fris inzicht hebben, met brille weten te spreken en de discu ie met verra ende voorbeelden kunnen voorzien van een impuls, of alleen de illusie van die impuls. De programmagids sprak in ieder geval vol vertrouwen en beloofde dat het zou gaan over ‘het vergelijken van krachten en zwaktes van beide media en het proberen te ontdekken van nieuwe manieren om verhalen over te brengen op het verwende film- en gamepubliek.’
De bockworst kon ons gelukkig wel bekoren
Een haast onmogelijke opgave, maar er waren drie helden die het toch zouden gaan proberen. Regi eur Philipp Stennert, voormalig gamejournalist Gunnar Lott en gamemaker Jan Klose (Venetica, Ankh en Jack Keane) betraden het strijdveld en straalden onoverwinnelijkheid uit. Totdat Gunnar Lott in een ‘zipisch Zjurman akkzent’ aangaf dat ze ‘gewoon gingen praten’. De hooggespannen verwachtingen en nieuwsgierigheid die we hadden, verdwenen als sneeuw voor de zon. Vervolgens gingen de drie heren als een volleerd arrestatieteam aan de slag, open deuren werden ingetrapt en planken misgeslagen. Binnen vijf minuten was de chaos compleet en werd het dieptepunt bereikt. ‘Wat is je favoriete game?’, vroeg Lott aan Klose. Schietgebedjes dat er een origineel antwoord zou komen, bleven ongehoord. ‘Half-Life 2’, luidde het antwoord, gevolgd door een incoherent en moeilijk verstaanbaar relaas over het vertellen van intere ante verhalen in games. En om het helemaal af te maken besloot Klose dat zijn favoriete film The Matrix is, omdat je daar net als in games dingen ziet die in het echt niet kunnen. Goed, ondergetekende stond gelukkig vlakbij de nooduitgang geparkeerd – en de nood was er – en de zaal werd snel en geruisloos verlaten. Mooi op tijd om de hongerige kudde voor te zijn en wat gratis bockworst te scoren. Op die manier wisten we in ieder geval onze maag te vullen.
Afwachting
Terwijl de bockworst gretig naar binnen werd gestouwd, werden er horrorverhalen met andere aanwezige Nederlandse slachtoffers gedeeld. Blijkbaar kon het allemaal nog een stapje erger dan genoemde presentaties, getuige het feit dat iemand had besloten dat het op een internationaal evenement met een internationale line-up en allure een goed idee is om volledig in het Duits een keynote (of wellicht: Schlü elerläuterung) te verzorgen. De halve zaal vetrok voortijdig, wat waarschijnlijk voor wachtrijen bij de bockworst zorgde. Een andere spreker vergat bij zijn verhaal over ‘het bouwen van bruggen tu en het oosten en westen’ dat het niet volstaat om je eigen halfbakken RPG’s aan te prijzen die slechts in Zuid-Korea – waar het gros van de bevolking gewoon gestoord is, laten we wel wezen - succes boeken. We gooiden het er uit wanhoop maar op dat de GDC als een diesel op gang komt. ’s Middags stonden twee grote namen op het programma die ons zouden inspireren: David Cage van Heavy Rain-ontwikkelaar Quantic Dream en nestor Warren Spector die zich momenteel bezighoudt met Disney Epic Mickey.
Binnenkort meer spannende avonturen van de Gamer.nl-redactie op de Game Developer Conference.