Iedereen heeft een mening over wat Nintendo moet doen, zeker nu het weer wat minder gaat met de gamemaker uit Kyoto. Want ondanks het 'ze vergeten de hardcore'-gemopper, snoerde het ongekende succes van de Nintendo DS en de Wii heel wat monden.
Denk bijvoorbeeld aan het hardnekkige idee dat Nintendo moet overstappen naar games voor de iOS-apparaten van Apple. Opvallend veel mensen hebben hier iets over te zeggen en lijken beter te weten welke strategische keuze het bedrijf moet maken.
Graadje erger
Er zijn natuurlijk tal van meningen over games en gamebedrijven. Toch is het bij Nintendo duidelijk nog een graadje erger. Waarom zou dit zo zijn? Natuurlijk is er die nostalgische band: veel gamers zijn opgegroeid met Nintendo en zien graag dat het goed gaat met ‘hun’ bedrijf.
Daarnaast is de strategie van het bedrijf overzichtelijk. Nintendo maakt één spelcomputer voor in je broekzak en één voor naast je televisie. Het maakt games voor die platformen en verkoopt die in fysieke en virtuele winkels. Daarnaast verleent het nog wat diensten, zoals multiplayerservers en een hulplijn. That's it. Geen televisiedivisie, geen telefoons, geen wasmachines.
De strategie is goed te overzien en daardoor kun je er als buitenstaander makkelijker van denken: dat moeten ze anders doen. Vergelijk het maar met Sony en Microsoft. Beide bedrijven hebben hun hoogtijdagen achter zich, maar een algemene kritiek geven valt niet mee: veel te veel totaal verschillende activiteiten. Nintendo kun je in dit opzicht beter vergelijken met Apple: als je ook maar een beetje geïntere eerd bent, weet je precies wat ze doen.
Nintendo en Apple hebben nog iets anders gemeen; ze zijn eigenzinnig, of eigenlijk: eigenwijs. Ze roeien vaak tegen de stroom in en hebben zo hun eigen werkwijze die voortkomt uit een heldere visie. Meer dan veel andere firma's hebben ze een sterke persoonlijkheid: als een trouwe vriend houd je van hun goede eigenschappen en neem je hun slechte eigenschappen op de koop toe.
Nintendo is dus klein en overzichtelijk en voelt als een eigenzinnige vriend van vroeger. Allemaal factoren die zorgen dat het mensen extra kan schelen wat het bedrijf doet (en laat).
Positionering
Maar wat moet Nintendo nou met Apple en iOS? Niets, volgens mij. Dat platform biedt tal van kansen voor gamemakers, maar het is niet allemaal koek en ei. Zo zijn er inmiddels zoveel apps dat het ontzettend moeilijk is om op te vallen. Vraag maar aan een van de vele Nederlandse gamemakers die momenteel goud zoeken in App Store-land.
Nu is Nintendo ongetwijfeld beter in opvallen en kan het mi chien zelfs een speciale behandeling afdingen bij Apple. Toch zou het bedrijf onherroepelijk zijn unieke positionering verliezen en daarmee zijn krachtigste wapen. Die positionering luidt ongeveer als volgt: Nintendo-games zijn bijzonder, dus als je ze wilt spelen, moet je investeren. In speciale apparaten en in duurdere games. Doordat Nintendo erin slaagt mensen hiervan te overtuigen, is het met een relatief kleine medewerkersbestand al decennialang (meestal) winstgevend.
Mensen maken zich zorgen omdat die positionering nu onder druk lijkt te staan. Terwijl de Nintendo 3DS een moeizame start maakte en we nog even moesten wachten op de Wii U, werd Nintendo van twee kanten ingelopen. Met enerzijds concurrentie van geavanceerdere Xbox 360- en PlayStation 3-games (die de motion controls van de Wii inmiddels hebben overgenomen en verbeterd) en anderzijds concurrentie van goedkopere, toegankelijkere casual games op onder andere Facebook en de mobiele apparaten (die de touch controls van de DS inmiddels hebben overgenomen en verbeterd). De vraag die hierdoor plots opkomt is helder: zijn Nintendo-games de investering straks niet meer waard?
Wat Nintendo moet doen
Persoonlijk denk ik dat het zo'n vaart niet zal lopen en dat de Wii U en 3DS uiteindelijk behoorlijk succesvol zullen worden, zij het waarschijnlijk niet zulke hits als hun voorgangers (de 3DS deed het 't afgelopen najaar al niet slecht meer).
Maar op de lange termijn denk ik (want ja, ook ik heb een mening over wat Nintendo moet doen) dat Nintendo zich nog veel meer moet focu en op die unieke positionering en nóg duidelijk moet maken dat Nintendo-games zó bijzonder zijn dat je erin moet blijven investeren.
En dat betekent: terug van twee platformen naar één. Een systeem dat mi chien wel gewoon 'Nintendo' heet. Ik denk ook dat ik al weet welke vorm dit systeem moet aannemen: een tablet. Maar dan wel een tablet met hardwareknoppen, multitouch en met de mogelijkheid om hem (draadloos) op de tv aan te sluiten.
De Wii U is dit bijna, maar net niet. Dat komt volgens mij vooral door Nintendo's strategie om bestaande, betaalbare onderdelen te gebruiken. Nintendo zou (vandaag de dag) nooit een iPad maken, omdat € 500 een te grote investering is voor Nintendo-games. Daarom is de Wii U een compromis: een portable die niet werkt zonder kastje naast je tv. Waardoor het geen échte portable is. In de toekomst wordt dit dankzij de voorspelbare vooruitgang van Moore's Law natuurlijk wel mogelijk. En kan Nintendo de Wii- en DS-lijnen eindelijk samenvoegen.
Capaciteit
Waarom is dit zo belangrijk? Omdat Nintendo altijd worstelt met capaciteit. Kijk naar de virtuele winkels van de Wii en de 3DS: waarom komen daar niet vaker A-kwaliteit games op uit? En waarom komt er nog wel eens een najaar voorbij waarin Nintendo géén nieuwe killergames uitbrengt voor zijn tv-console en/of zijn handheld? En waarom komt het bedrijf niet wat vaker met hele nieuwe, verra ende reeksen en spelprincipes?
Om te blijven bewijzen dat Nintendo-games bijzonder en een investering waard zijn, moet hier verandering in komen. Moet het bedrijf zich nog meer toeleggen op een consistente stroom van kwalitatieve, verra ende games. Helaas zie ik hier nog niet direct tekenen van. Neem de vage focus voor de Wii U van 'hardcore games' én fri e Nintendo-spelletjes. Of neem het gerucht dat er voor de nieuwe console een App Store komt. Nee, Nintendo moet niet op grote schaal Apple-apps gaan maken, maar dit is het andere uiterste.
De Wii U heeft juist minder fratsen nodig, niet meer. Wie hier maakt vaak gebruik van de 'kanalen' op de Wii en 3DS? Alleen Street Pa heeft enige tractie, maar zelfs daarbij vraag ik me af of het voor meer verkopen zorgt. Zelfs als het heel weinig moeite kost om dit soort functies toe te voegen, denk ik dat het afleidt van wat Nintendo's hoogste en enige doel zou moeten zijn: kneitergoede games maken.
Dus dat is wat Nintendo moet doen: teruggaan naar één platform en zorgen dat daar altijd goede nieuwe games voor beschikbaar zijn. Niet zo geavanceerd als op de consoles van Sony en Microsoft, maar wel met een onmiskenbare Nintendo-kwaliteit. Mi chien wel download only en dan met een prijs van rond de 20 euro. Minder dan een consolegame, maar een stuk meer dan 99 cent. Want op een Nintendo speel je échte games.
Over de auteur: Niels ’t Hooft maakte, naast GameSen, ook het Nintendo-tijdschrift n3. Hij publiceerde twee romans en freelancete voor iedereen en z'n hond, van Power Unlimited tot nrc.next. Momenteel maakt Niels Bashers voor gamers die verder kijken. Foto Niels gemaakt door Merlin Daleman.