Dat games als relatief nieuw medium hevig geïnspireerd worden door de ‘oude rot’ in de entertainmentindustrie, de film en in het verlengde daarvan televisie, mag geen verra ing heten. Hoe realistischer games eruitzien, hoe meer ontwikkelaars in veel gevallen een filmische ervaring willen bieden aan spelers.
Lange tu enfilmpjes
Zeker met de komst van de HD-consoles vlogen opmerkingen als ‘het is net een interactieve film!’ je om de oren. Voordat de HD-consoles op de markt verschenen vooral dankzij voorgerenderde tu enfilmpjes – de Final Fantasy-reeks staat er sinds het zevende deel om bekend – maar in sommige gevallen ook met in-game graphics. Metal Gear Solid bijvoorbeeld laat je bijna net zo lang zonder een knop aan te raken naar filmpjes kijken en diens vervolgen maken het nog bonter. Metal Gear Solid 4 heeft letterlijk uren aan filmpjes en de afsluitende scène van die game duurt met gemak langer dan een uur.
Sommige ontwikkelaars nemen dit idee nog een stapje verder. De games van Quantic Dream (Heavy Rain, Detroit: Become Human) geven je wel controle over personages, maar hebben net zo vaak statische scènes waarin je alleen maar af en toe een bepaalde knop (of knoppencombinatie) indrukt. Ook Until Dawn is een voorbeeld van een game die meer aanvoelt als een spannende horrorfilm of -serie met sterke dialogen en spannende scènes, dan dat het als een pure game aanvoelt. Sommige Playlink-titels op PlayStation 4, waarbij spelers in games als Hidden Agenda met hun smartphone kunnen bepalen hoe het verhaal in het spel verder gaat, zijn de overtreffende trap hiervan.
Gamers zijn hier verdeeld over. Aan de ene kant zijn mensen die de ontwikkeling van het medium bewust hebben meegemaakt ergens trots op hoe ver games zijn gekomen. Aan de andere kant staan mensen die benadrukken dat games juist zo sterk omdat ze veel meer interactie kunnen bieden dan een film of televisieserie, en daarom betreuren dat bepaalde games die hoge mate van interactie lijken te verwaarlozen voor de plot. De gulden middenweg is mi chien nog niet gevonden, maar dat hoeft ook nog niet. Laat studio’s maar lekker experimenteren en dan bepalen wij als gamers zelf wel wat we het leukst vinden.
De omgedraaide wereld
Intu en is in dat medium waar we stiekem wel een beetje op willen lijken iets heel anders aan de hand. Ook daar is men niet blind voor het gigantische succes van videogames. De boodschap lijkt dan ook: mensen willen interactie. Steeds meer filmstudio’s laten zich hier dan ook door inspireren en komen met producten die bovenal films of series zijn, maar toch ook iets weghebben van games.
Een film of serie waarbij je als een ouderwets ‘choose your own adventure’-boek bepaalt welke richting het verhaal op gaat, is niet nieuw. Hier wordt al tientallen jaren mee geëxperimenteerd in sommige bioscopen bijvoorbeeld. Maar de laatste tijd lijken steeds meer studio’s een hernieuwde intere e te hebben in dit concept, en streamingdienst Netflix is daar het aller duidelijkste voorbeeld van.
Black Mirror dus. Hoe de interactieve aflevering uit het vijfde seizoen zich precies laat sturen blijft nog afwachten, maar het concept kan sinds de bekendmaking eerder deze week al op veel enthousiasme bij fans van de serie rekenen. Dat komt omdat Netflix – en waarschijnlijk showrunner Charlie Brooker – er de serie bij uitstek voor heeft gekozen. Black Mirror, waarin elke aflevering een compleet nieuw verhaal vertelt dat zich in de (nabije) toekomst afspeelt, draait vaak om technologie die we nu nog niet hebben, maar toch niet zo vergezocht is. Dit soort experimenten past dus extreem goed bij het concept van de serie. Nogmaals, we moeten even afwachten wat het resultaat is, maar de fantasie wordt op voorhand al geprikkeld.
En zo zijn er nog meer voorbeelden van Netflix die een beetje gamevermaak in zijn streamingdienst introduceert. Minecraft: Story Mode wordt een interactieve serie, gebaseerd op de gelijknamige games. Want hoe houd je kinderen nog meer aan de buis gekluisterd om een tekenfilm te kijken? Door het interactief te maken natuurlijk. Het is de enige serie die het pasgeleden gesloten Telltale Games nog afmaakt. Die studio zou ook een interactieve Stranger Things-serie voor Netflix ontwikkelen. Hoewel Telltale dat niet meer gaat doen, geeft Netflix aan dit concept nog door te willen zetten.
Leren van elkaar
Terwijl de game-industrie dus al decennia – al dan niet uitgesproken – haar best doet om film af te troeven, is laatstgenoemde industrie tegenwoordig net zo hard op weg om zich te laten inspireren door ons favoriete medium. Ik verwacht echt niet dat straks alle bioscoopfilms en series interactief zijn, al geloof ik wel dat sommige studio’s zullen proberen er de nieuwe 3D-bril van te maken. Maar dat de verschillende media van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen helpen, daar ben ik heilig van overtuigd. Het zijn spannende tijden voor zowel game- als film- en televisiefanaten.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurteni en. Lees ook: