Dit is Jan-Floris de Groot. Jan-Floris is in zijn vrije tijd ambitieus vliegvi er bij visvereniging de Hoppige Hengelaar... maar vandaag even niet! Vandaag is onze Floris namelijk de fictieve aambei op je selectief behaarde achterste: manager in de gamesindustrie.
Eigenlijk zal het je een aars corroderen wat er zich allemaal afspeelt in het hoofd van Janneman. De kunst van het hengelen is niet aan mij besteed, zijn obse ie met het ordenen van zijn sokkenlade evenmin, en ook de seksuele pre ure-points van mevrouw De Groot laten mij ongemoeid. Waar ik in geïntere eerd ben is de sequel. Het (zoveelste) vervolgdeel van zijn bedrijf. Gezien het aantal fabrieken dat een sequel op zijn naam heeft staan is hier een naam overbodig. Fabrieken? Ja jongeman of jongedame, jouw hobby is busine , wake up and smell the coffee.
Djie-Ef (zoals hij zichzelf graag noemt in gezelschap) zal hier niets verkeerds in zien. Zijn baan bestaat uit het tevreden houden van het top-level management, en al vroeg in zijn carriere kwam hij erachter dat hij dat alleen maar voor elkaar kon krijgen door te smijten met harde valuta. Zo nu en dan krijgt hij er ook best een kick van. Gewoon het kantoor binnen te stampen, zijn secretare e op d'r bek te pakken, zijn investeerders op te bellen via conference-call en te schreeuwen: "Heren, we hebben het hem weer geflikt!". En hoe krijgt onze "inspirator" dit voor elkaar? "Why change a winning formula". Elk kantoortoilet zou er een hangbare versie van moeten hebben, precies naast het "doorzeiken: we hebben niet de hele dag de tijd"-tegeltje. Want dat is ook zo'n prachtige motivatie voor de sequel: tijd, en het gebrek eraan.
Maar dat is niet het hele verhaal. Want dit: dit is ik. Ik is in zijn vrije tijd ambitieus gamer en azijnpi er. Ik ben originaliteitgeil, wil verast worden, en hou van een game waarin ik dingen vind die ik nergens anders kan vinden. Sequels? Kom op zeg, dat heb ik al gezien, geef mij een ervaring zonder herhaling. Ik heb tenminste wat freaking principes... maar vandaag even niet! Vandaag ben ik de slaaf van Bert, zijn monkey on a string, zijn brood op de plank. Ik koop namelijk de sequel, door De Groot Games Factory & Co. Want hoe je het ook went of keert: het is en blijft een vervolg op je favoriete verhaal en ervaring.
Het is een tegenstelling die een game op zich zou verdienen. Aan de ene kant heb je jouw eigen standaard waar je jezelf aan moet houden: ik speel games die het verdienen gespeeld te worden. De rest stoot zijn lelijke pooierkop maar tegen m'n middelvinger, ik ga voor de cheerleader daarachter gedoopt in chocolade en gekleed in een miezerig konijnenpakje van de Wehkamp. Maar als je net op haar goddelijke lijf afstapt dan bedenk je het ineens: ik heb al met dat andere sletje geflikflooid vroeger, en damn, wat was die verschrikkelijk goed in de hangmat. Ze ziet er nu uit als een bescheten tuintafel, maar denk aan al die momenten waarop ik kan zeggen "hé, dat ken ik". Dat gevoel is te verleidelijk voor woorden, en ja hoor: aan het einde van dit alles sta jij met het hoesje in je klauwen. Vertel me dan maar eens dat Fishermans Friend sterk spul is, ik noem je een leugenaar. Elke keer dat je jezelf zoiets flikt sta je er toch even bij stil: deed ik dit nou voor de game, of voor de game hiervoor?