Ik speel het spel nog altijd trouwens. En met altijd bedoel ik nooit, tenzij ik de kans krijg om het aan iemand anders te slijten. Hoezeer de game zijn voor- en tegenstanders ook mag verdelen, ik vind dat zij op zijn minst een gedegen oordeel moeten kunnen vellen, in plaats van zich automatisch bij de kritische ma a te scharen. Die is er niet eens meer trouwens. Nog geen maand na de release van Resident Evil 6 is de vurige pa ie om de game af te kraken alweer opgebrand. Een leegte die gek genoeg wordt opgevuld door mensen die met ieder uur meer plezier aan het spel beginnen te beleven.
Dus daar zat ik dan afgelopen week, klaar om Resident Evil 6 te laten zien aan de grootste fan die ik ken. Als een opgerolde Sonic schoot ik in de verdediging, nog voordat er überhaupt kritiek uit haar kant kwam. Wat zou ze wel niet denken van al die gescripte explosies en nodeloze quick-time events. Het leek me onmogelijk dat ze die open deur niet in zou trappen, terwijl ik ondertu en drie keer op het juiste moment op ‘X’ aan het drukken was om een dichte door te komen. En anders zou ze het nieuwe schietsysteem wel met de grond gelijk maken. Zij rollend over de vloer, lachend. Ik schietend.
De kritiek bleef uit.
Sinds oktober heb ik de tijd gehad om haar verwachtingen te temperen. En nu, op het moment suprême, kreeg ik het maar niet voor elkaar om te bewijzen waarom precies eigenlijk. Zij zag een enorm sfeervolle game, mij ging alles te soepel af om duidelijk te maken dat dit niet altijd het geval geweest was. We schrokken allebei: ik van het feit dat een zombie me nog steeds wist te verra en, zij van de meest gruwelijke mutaties.
Een kleine twee maanden. Zolang heeft het voor mij geduurd voordat de klik definitief kwam. Haar kostte het slechts een half uur.
“Beste Capcom,
Ik bejubel je serie, terwijl er iemand is die veel meer van je serie houdt dan ik. Hoewel ik leef voor het vinden van obscure RE-feitjes, kan ik het ergens niet verkroppen het haar zoveel makkelijker afgaat. Ik geloof heilig in het door jou geschapen universum, maar weiger om de evolutie die de serie heeft door moeten maken vanaf het begin te spelen. Dat het zombieprobleem ooit begonnen is in een landhuis, negeer ik voor het gemak.
Sorry, wat? Wie ik wel niet denk dat ik ben om te menen dat ik iets zinnigs over Resident Evil kan zeggen? Ik ben een fanatieke, van je serie houdende, nooit de eerste delen gespeeld hebbende, nog best lastig tevreden te stellen, zogenaamd altijd al met de serie begane, na dit keer wel van ophouden wetende, op het internet ongenuanceerde stukken schrijvende, in herhaling vallende en boven alles niet eens echte fanboy.
De echte fanboy? Dat is zij. En als zij Resident Evil 6 leuk vindt, hoef ik ook geen boze brieven meer te sturen.