Een bittere kluizenaar in Tamriel - Waar zijn alle goede singleplayer-rpg's? | Gamer.nl

Een bittere kluizenaar in Tamriel - Waar zijn alle goede singleplayer-rpg's? | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.

Er zijn mmorpg's waarin je in theorie prima als eenzame held door de wereld kunt struinen. Enkel afwijkend van dat online kluizenaarsbestaan om zo nu en dan iemand een helpende hand te bieden, of met tegenzin te accepteren van een ander. In theorie, want vaak moet je in de rij staan voor een tête-à-tête met een zeldzaam monster met illustere medespelers als Daenerysfan98 en Orcforfun. Of: je staat in een lange, moeizame strijd op het punt de doodsklap uit te delen en een toevallig voorbij huppelende hork die Deathstarve heet is je voor.

Zo ook in The Elder Scrolls Online. God, wat had ik me daarop verheugd. Vooral door die belofte dat het voor einzelgängers alsnog gespeeld zou kunnen worden als singleplayer, maar dan in een levendiger wereld. Na even spelen, heb ik de helft van mijn medespelers op 'ignore' gezet, ben ik op mijn paard gesprongen en (onsuccesvol) op zoek gegaan naar een gebied waar niet iedereen en diens scuttler de Hero of Daggerfall werd genoemd en vraagt of je bij zijn guild wilt.

The Elder Scrolls Online

TESO mist veel van wat Skyrim en Morrowind voor mij zo fantastisch maken. Van iets kleins als de uitgebreide thief skills - ik steel graag - tot de ultieme vrijheid te doen en laten wat je wilt en zo de wereld te vormen. Ik snap dat alles jatten wat los en vastzit, waarbij je volstrekt geen rekening houdt met anderen, alsook het permanent doodmaken van NPC's of het kopen van een huis niet past in een mmo, maar dit hoort wél bij een Elder Scrolls-game.

Eenzelfde teleurstelling had ik een paar jaar terug bij BioWares The Old Republic, zij het om andere redenen. Ik heb Knights of the Old Republic zo vaak gespeeld dat ik de epische gevechten kan dromen en in de hoekige hoofdbewegingen van personages Oscarwaardig acteerwerk zie. Waar je in die sfeervolle game de man of vrouw bent waar alles om draait, de held die zich geen verlies kan permitteren, ben je in The Old Republic een van de vele onbeduidende aspirant jedi’s met grootheidswaanzin. Het klopt gewoon niet.

The Old Republic

Natuurlijk, het zijn deels die oude game-ervaringen die verwachtingen creëren die niet realistisch zijn voor MMO's. Maar waarom voelen deze ontwikkelaars überhaupt de behoefte om mmo's te maken gebaseerd op de singleplayer varianten? Waarom meerdere spelers in één wereld proppen als dat de ervaring van elke individuele speler tekort doet. Zodat spelers gezellig met elkaar kunnen synchroonvi en? Zodat ze hun puberbuien verkleed als Sith kunnen botvieren op anderen? Zodat ze kunnen trouwen met de sexy boself-versie van hun vriend of vriendin?

Nee, laat mij maar alleen spelen.

Probleem is dat er verdomd weinig echt goede singleplayer-rpgs verschijnen. Deels door die raadselachtige focus op mmorpg's van enkele grote ontwikkelaars, deels door de ongeïnspireerde opzet van kleinere singleplayer-rpg's. Ze verra en niet en doen vooral met weemoed denken aan de tijd en onvoorwaardelijke liefde die je stopte in hun betere voorvaders. Honger maakt rauwe bonen zoet, maar rauwe bonen zijn ook zeer slecht verteerbaar. Hoezeer ik de goede kanten van cliché fantasyspellen als Bound by Flame probeer te zien, uiteindelijk krijg ik vooral brandend maagzuur van het beroerd geschreven, slechte jatwerk.

Bound By Flame

Het zijn niet deze games die mijn honger stillen, ook al had ik daar stiekem bij de aankondiging van Bound by Flame op gehoopt, terugdenkend aan de vergevingsgezindheid waarmee ik vroeger mijn zeeën aan vrije tijd besteedde aan het opnieuw opstarten van buggy, middelmatige rpg-kloons. Maar die tijd - of liever, dat geduld - heb ik niet meer, en de vergevingsgezindheid evenmin. Ik wil kwaliteit, originaliteit, en vooral epische avonturen in een wereld die mij verrast, maar waarin ik er echt toe doe. En dat wil ik graag delen met anderen, mits die anderen zich net als ik afzonderen in hun eigen digitale fantasiewereld.

Dit jaar zijn er welgeteld twee kwalitatieve singleplayer-rpg's, Dark Souls 2 en Dragon Age 3, waarvan de laatste zich na het matige Dragon Age 2 nog maar moet bewijzen. Twee. En als Bethesda dit jaar geen nieuwe singleplayer-Elder Scrolls wilde uitbrengen omdat ze meer tijd nodig hadden om de game net zo goed of zelfs beter te maken dan Skyrim, dan had ik dat begrepen. Ook dan had ik gebaald, maar in stilte, want klagen zou onredelijk zijn. Maar ik weet zeker dat ik nu niet alleen ben in mijn wens alleen door Tamriel te lopen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou