Een stuk schrijven over hetgrafische aspect in game is al jaren achterhaald. De discu ie ofgameplay boven graphics gaat is net zo goed. Er is echter een anderaspect van de game waar minder op gelet wordt wanneer het realismebetreft, en zolang de graphics steeds beter worden blijkt maar eenste meer hoever deze catergorie achterblijft. Om het maar evenduidelijk te maken: de kunstmatige intelligentie in games, en danvooral shooters, is van een belachelijk laag niveau.Elke game claimttegenwoordig dat het 'schitterende graphics, innoverende gameplay eneen kunstmatige intelligentie van hoog niveau' heeft. Vaak klopt ergeen enkel van, soms kloppen er mi chien twee. De laatste is echternooit waar. Wat wij tot nu toe namelijk onder A.I. verstaan is nietmeer dan het dekking zoeken achter enorme objecten en muren en somsmi chien een aanval in de flanken. Whoopdiedoo, dat is al een enormevooruitgang op de spookjes in Pac-Man die voor je vluchtten wanneerjij hen kon opeten.Dan deintelligentie van de personen waar je niet tegen hoeft te vechten,maar die met je samenwerken. Je kan soms wel drie verschillendezinnen tegen ze zeggen, onvoorstelbaar! De antwoorden die je dankrijgt zijn ook altijd precies hetzelfde, waardoor je nog meer hetgevoel krijgt dat je tegen een stel robots staat te praten.Hoe kan het tochdat ontwikkelaars zo weinig aandacht besteden aan de kunstmatigeintelligentie van de personages in games? Persoonlijk denk ik dat ditkomt doordat er teveel aandacht wordt besteed aan het grafischeaspect. Zoals gezegd blijkt daardoor in de games alleen nog maarhoever je tegenstanders achterblijven.Zelfs games dieopenheid pretenderen hebben dit niet. Denk bijvoorbeeld aan Oblivion,één van de meest uitgebreide en open games ooit. Erlopen enorm veel NPC's(non playable characters) rond in de wereld vanTamriel, maar wanneer je wilt praten met een personage kan slechtsgekozen worden uit een klein aantal mogelijkheden die meestalbetrekking hebben op de quest waar je op dat moment mee bezig bent.Herhaal je een vraag, dan krijg je twee keer precies hetzelfdeantwoord te horen, iets dat in het echt waarschijnlijk niet al tevaak zal gebeuren. Wanneer iemand mij drie keer hetzelfde vraagt zouik waarschijnlijk aan die persoon vragen of hij last heeft vanAlzheimer, aangezien ik het antwoord toch al twee keer gegeven heb. Een gewoon gesprekaanknopen met een willekeurig persoon zit er niet in, er móetper se gekozen worden uit de voorgekauwde mogelijkheden. Hetzou toch fantastisch zijn wanneer je aan een willekeurig iemand kanvragen of hij toevallig weet hoe laat het is? Of stel je voor dat jeeen spel hebt zonder kaart, maar dat je aan een computergestuurdkarakter moet vragen waar je heen moet. Natuurlijk is niet iedereeneen wandelende GPS en zal het per persoon verschillen of hij of zijhet antwoord weet. Echte interactieis er namelijk niet met de mensen die je in games rond ziet lopen.Soms lijkt het wel alsof ze een eigen leven hebben, maar helaas isdat niet het geval. Ze blijven altijd in rondjes door de stad lopen,gaan soms ergens naar binnen en komen even later weer naar buiten. Mijn vraag is dus:wanneer beseffen ontwikkelaars dat het gewoon bar slecht gesteld ismet de kunstmatige intelligentie? Nooit krijg je echt het gevoelalsof je in een levende wereld zit waar je echt communiceert met demensen om je heen. Ik wil, zoals ik dat bij een goede film gewendben, meegesleept worden door de emoties die karakters bij meoproepen. Nog nooit heb ik een traantje moeten laten om een game,terwijl dat bij films toch wel een aantal keer gebeurd is.De enige manier omons op dit moment echt te betrekken in de emoties van de karakters isdoor cutscenes. Denk bijvoorbeeld aan Mafia en de geniale filmpjesdie in overvloed aanwezig waren in dit spel. Wanneer je echter weeraan het spelen was, was elke vorm van interactie weg met dekarakters. Daarom raad ikiedereen eens aan om naar de site van de experimentele game Façadete gaan. Het is een experiment van twee ontwikkelaars die kunstmatigeintelligentie naar een ander niveau willen tillen. Ik heb het spel,dat trouwens volledig gratis is, nu enkele keren geprobeerd, en elkekeer was het compleet anders. Grafisch stelt hetspel niets voor, maar daar gaat het helemaal niet om. Jij, de speler,wordt uitgenodigd om te gaan eten bij vrienden van weleer. Vanaf hetmoment dat je voor de deur staat is alles open. Jij kan je eigenvragen stellen aan je vrienden, reageren op wat zij zeggen en jekrijgt het gevoel alsof je écht communiceert met ze. Zijantwoorden op jouw vragen en reageren weer op jouw reacties. Al snelblijkt dat hun huwelijk niet al te goed is. Aan jou de keuze: help jeze alles weer op rolletjes te krijgen of ga je met éénvan de twee flirten. Wie weet drijf je ze wel helemaal uit elkaar enword je het huis uitgezet. Vergeet niet dat het maar een experimentis en dat het waarschijnlijk niet allemaal 100% zal werken, maar ditkleine beetje belooft gewoon enorm veel goeds. Hopelijkgaan flink wat ontwikkelaars dit spel spelen, zodat ze begrijpen hoekunstmatige intelligentie zou moeten werken. Façade ishopelijk een experiment dat zal leiden tot veel meer. Met een beetjegeluk zorgt dit ervoor dat ontwikkelaars eens meer aandacht gaanbesteden aan de intelligentie van de karakters in een game. Als dithet geval is kan namelijk iedereen zijn eigen verhaal maken, elkekeer opnieuw. Geen vastgestelde paden meer, maar karakters die nietalleen op de hoofdpersoon reageren, maar ook op elkaar.ProbeerFaçade eens, en sta versteld van wat ons mi chien nog tewachten staat.