Als ik games speel, geniet ik. Een nogal voor de hand liggende uitspraak, maar het is wel zo. Innovatieve gameplay, een sterke soundtrack, toffe wapens en personages, al die dingen moeten aanwezig zijn voordat ik persoonlijk spreek van een vermakelijk spel. Maar goed, dat wilt daarom nog niet zeggen dat ik van de game in kwestie geniet. Waar hangt dat dan wel vanaf? Wel, voor een groot deel van de details. De dingen die op het eerste zicht niet opvallen, maar toch aanwezig zijn op de een of andere subtiele manier. Laat ik wat voorbeelden geven om mijn punt wat duidelijker te maken. Zo'n drie jaar geleden begon ik, net zoals vele andere mensen, met het spelen van World of Warcraft. Meteen was ik in de ban van het spel doordat er ongelofelijk veel te doen was in het fictieve Azeroth: quests, een guild opstarten, items verzamelen, het plezier kende gewoon geen einde. Het was tevens het streefdoel om zo snel mogelijk een hoog level te bereiken zodat je, liever vandaag dan morgen, samen met een groep digitale vrienden een raid kon gaan organiseren om dat ene ultieme monster tegen de vlakte te krijgen. Toegegeven, ik heb heel wat uren in World of Warcraft gestoken (en nu nog steeds), maar het is me nooit gelukt om de (in het verleden) beruchte draak Onyxia af te maken. Het probleem was dat ik, in tegenstelling tot het merendeel van mijn mede-guildleden, te lang bleef stilstaan bij 'de details' van het spel. Vaak ging ik als Mordicay (zo heette mijn zwartgeklede Orc Rogue) gewoon de wereld verkennen om allerlei toffe, minder bezochte plaatsen op te zoeken en screenshots en filmpjes te maken van bijvoorbeeld de aanwezige monsters. Zo was er een zeereus die, als je lang genoeg keek, stiekem een scheet liet ontsnappen in de vorm van een groene luchtbel die hij bovendien nog eens met zijn vinger stuk prikte ook! Ondertussen zijn er al verschillende filmpjes van de viespeuk op het internet verschenen, maar ik was waarschijnlijk een van de eersten die het beest een wind heeft zien laten. Maar dat terzijde.

Gewoon wat naar de omgeving kijken kan al genoeg zijn

Het bovenstaande is zoiets wat een spel voor mij mooi maakt, de dingen die mij doen genieten van een game. Een ontwikkelaar mag dan nog de meest straffe engine van het moment gebruiken om het er grafisch ongelofelijk prachtig uit te laten zien, als het spel geen eigen ziel bezit, dan doen die sprankelende beelden me niets. Onlangs heb ik een PlayStation 3 in huis gehaald samen met Motorstorm en Resistance: Fall of Man. Welnu, Motorstorm ziet er grafisch echt zwaar indrukwekkend uit, maar het spel weet me niet langer dan een uurtje te boeien, gewoon doordat ik het gevoel heb dat het 'maar' een racegame is, geen beleving. Resistance: Fall of Man daarentegen ziet er grafisch net zo mooi uit, maar die titel zit boordevol met leuke, subtiele details. Is het je bijvoorbeeld al opgevallen dat er op heel veel plaatsen leesbare posters vol met interessante propaganda in het spel hangen? Of heb je al ondervonden dat je, na het afknallen van zo'n lelijke Chimera, achteraf de buisjes die in z'n rug zitten nog eens elk apart kunt losschieten? Dat zijn de dingen die voor mij een spel meer dan een spel alleen maken.

Zelfs de buisjes in de rug van de Chimera komen los

Ik kan echter best begrijpen dat niet iedereen dezelfde mening heeft als ik. Het voorbeeld van Motorstorm zou je best kunnen weerleggen door te zeggen dat het spel helemaal niet zulke details moet bevatten, het gaat immers toch gewoon over lekker racen? Zelfs de dingen die ik uit Resistance aanhaalde kunnen afgeschreven worden als mierenneukerig, je wilt toch gewoon lekker wat knallen? Wel vrienden, ik wíl niet gewoon eventjes racen of knallen, ik wil volledig opgaan in een spel, en dat betekent voor mij dat de ontwikkelaar de tijd en de moeite heeft genomen om de nodige extraatjes in het spel te stoppen. Mensen die regelmatig artikels van mezelf lezen weten dat ik een enorme fan ben van Square Enix, en dat komt vooral door de manier waarop zij het merendeel van hun games steeds weer afleveren. Een Final Fantasy-titel zit steeds opnieuw boordevol met dingen die je nooit zou zien als je het spel op een 'doordeweekse' manier speelt. Denk maar eens aan het vinden van de posters over de Turtles Paradise-bar in Final Fantasy VII. Ook het recente The Darkness is zo'n spel waarvan je de speelduur best heel wat uurtjes kunt verlengen, als je gewoon wat meer gaat letten op de details en de kleine dingen die men heeft toegevoegd. Ik klink misschien best wel betweterig, maar het zou me heel wat plezier doen, mochten mensen wat vaker stilstaan bij de kleinere dingen…ook in games!