De extreeeemste E3-persconferentie ooit | Gamer.nl

De extreeeemste E3-persconferentie ooit | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

In die positie zat ik ongeveer twee jaar geleden. Het was de tweede dag van de E3. Traditiegetrouw het moment waarop je de kans krijgt om de achterstand die je de dag ervoor hebt opgelopen, in te halen. De grote persconferenties en daarmee de grote aankondigingen waren namelijk al achter de rug. De belangrijkste evenementen had ik wel meegekregen. Dat dacht ik tenminste...

Terwijl ik even niet in de buurt van een computer met internetverbinding was, vond er iets bijzonders plaats. De Japanse uitgever Konami had in Los Angeles een klein groepje gamejournalisten in een donker zaaltje weten te lokken om ze anderhalf uur lang van de ene verbazing in de andere te laten vallen.

Als ik vooraf had geweten wat er op Konami’s persconferentie zou gebeuren, had ik zonder enige moeite nog wat kopjes koffie achterover geslagen om het live mee te kunnen maken. Het gebrek aan slaap had de waanzin waarschijnlijk alleen maar mooier gemaakt.

Konami had in 2010 namelijk een persconferentie om je vingers bij af te likken. Niet vanwege de games, die waren nauwelijks noemenswaardig, meer vanwege de bizarre, ongeorganiseerde show die de vele producers, CEO’s en vertalers opvoerden. Zo begon de bijeenkomst met een nauwelijks te verstane praatje van Konami’s Japanse CEO, gevolgd door trailers die maar niet wilden starten en een rapper die complete onzin uitkraamde over videogames. Op dat moment verloren de meeste journalisten ongetwijfeld hun aandacht en klikten gamers ma aal de livestream weg. Waarom zou je ook aandacht besteden aan zulke onprofe ionele reclamepraat?

Wie echter bleef plakken kreeg Tak Fujii te zien. Dreadlocks, witte trui en een tikkeltje nonchalant vertelt hij voorover leunend op zijn desk over Ninety-Nine Nights II. In een kla ieke combinatie van Engels en Japans noemt hij de game al fluisterend "extreeeeme" en waarschuwt hij spelers dat met wat rammen op X,X,X,X en de Y,Y,Y,Y knoppen als gevolg heeft dat je "gesuckt" wordt. Wanneer het publiek niet enthousiast genoeg reageert op het feit dat er in het spel een miljoen personages tegelijkertijd in beeld zijn, herhaalt hij zijn statement nog maar eens: "One. Mirrion. Troops. Wooow!

De charme en meligheid van Tak zijn echter niets vergeleken met de presentatie van Dance Masters die niet veel later volgt. De ronduit vreemd ogende Naoki Maeda en zijn ietwat slome a istent voeren een geforceerd gesprek op waarin Naoki, ondanks zijn enthousiasme, nauwelijks te verstaan is. Wanneer de twee de game gaan ’demonstreren’ op het grote beeldscherm achter hen, stopt zijn a istent halverwege met dansen om de game verder uit te leggen. Ondertu en zien we zijn personage op het beeld nog steeds perfecte dansmoves uitvoeren. Doorgestoken kaart of niet, Naoki noemt de game al dansend, sli end en hijgend "very, very excercise" en ik kon mijn geluk niet op.

Tak Fuji en Naoki Maeda waren niet de enige hoogtepunten van de persconferentie. Of het nu het kneuterige toneelstukje met lo e hoofden en lange ja en van NeverDead was, de twee Silent Hill-producers die net wat te dicht op elkaar stonden of de opgetrommelde Luchadors die het niet konden laten om met elkaar op de vuist te gaan, Konami’s persconferentie heb ik op die tweede dag van de E3 de hele dag op de achtergrond aan laten staan. De ongemakkelijk kuchjes, het slechte gebruik van de Engelse taal en de tenenkrommende toneelstukjes die volgens Konami blijkbaar bij een persconferentie horen; ze zijn bij mij op die dag in mijn geheugen gegrift.

Die onbedoelde ongemakkelijkheid en onzin van Konami was namelijk precies wat ik nodig had. Waar de persconferenties van Microsoft, Nintendo en Sony ongetwijfeld tot in de puntjes zijn uitgedacht door allerlei marketing- en PR-mannetjes, was Konami in 2010 haast verfri end charmant in al zijn onhandigheid. Na al die gelikte persconferenties met de ene na de andere spectaculaire game waren de excentriekelingen van Konami voor mij ontwapenend slecht, al was dat waarschijnlijk nooit de bedoeling.


Thijs Barnhard is redacteur bij InsideGamer en liep in 2009 stage. Ondertu en heeft hij zich opgewerkt naar de positie van freelance redacteur. Zijn smaak op het gebied van videogames is net zo veelzijdig als een regenboog.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou