De nieuwe console van Microsoft heet de Xbox One, moet dé mediahub worden in je huiskamer en schakelt razendsnel tu en media van iedere soort en aard. Nu we weten hoe Microsoft de volgende consolegeneratie voor ogen ziet, de Playstation 4 reeds is aangekondigd en ook de WiiU in de winkels ligt, is een nieuwe consoleoorlog van start gegaan. Onder veel gamers leeft maar één vraag: hoe verhouden die eerste twee systemen zich tot elkaar? Na de persconferentie van Microsoft over de Xbox One, zijn de meeste mensen eruit. Die hebben de feiten –hoewel zelfs feiten op fora niet zelden feitelijk zijn - laten spreken.
De vraag is natuurlijk aan welke ‘feiten’ je het meeste waarde hecht. Bijvoorbeeld de technische specificaties. Daar is de afgelopen dagen genoeg over geschreven, dus laat ik dat achterwege. De PlayStation 4 is het krachtigst. Op papier. Een krachtigere console levert in veel gevallen geen betere graphics of gameplay op. Niet als third party developers het voor het zeggen hebben en niet voor één, maar voor twee of zelfs drie consoles moeten ontwikkelen. Evenals dat Kinect – hoe goed en accuraat het apparaat ook werkt - valt of staat bij de support van uitgevers als EA, Ubisoft en Activision. En vooral de manier waarop die support verleend wordt. Kunnen wij gamers ook enthousiast worden van bewegen voor de camera?
Vragen
Bij Kinect is dat de hamvraag. Toch is het maar één van de vele vragen die het schrijven van het mislukte artikel bij me opwierp. Wat doet Microsoft precies met SmartGla ? De PlayStation Eye kan ‘gebaren herkennen en gezichten herkennen’. Gaat Sony rechtstreeks de concurrentie aan met Kinect? En wat gebeurt er dan met de nadruk op de reeds voor de console getoonde PlayStation Move? Welke van de twee platformen pusht Sony ditmaal met Killzone 4 en zijn andere first party games?
Al die nieuwe manieren om je console te besturen (en de in mijn ogen ongefundeerde kritiek die ze na de conferenties te verduren kregen) brengt me bij het volgende waar ik tijdens het schrijven van mijn artikel maar niet over uit kwam: Microsofts persconferentie. De Amerikaanse hard- en softwaregigant meldde vooraf dat zijn godsgeschenk aan de wereld (althans, zo werd het gepresenteerd) om hardware draaide en niet om games. Het werd bovendien live op de Amerikaanse tv geopenbaard en dus toonde het bedrijf het een aan brede doelgroep (in schril contrast tot het PlayStation 4-event).
Is de kritiek over het gebrek aan games of een soortgelijke invalshoek niet eerder te wijten aan een gebrek aan betere communicatie vanuit Microsoft? Of hebben gamers die boodschap van de uitgever nooit echt helemaal laten inzinken voordat ze achter hun laptop gingen zitten?
‘Media’ was in de begindagen van de Xbox 360 maar één van de vijf tabbladen. Nu, 90 maanden later, is ‘games’ verworden tot één tabblad en deelt het zijn plek onder meer met ‘social’, ‘tv & films’, ‘muziek’ en ‘apps’. Is het wel zo verra end dat Microsoft met de Xbox One dominant wil zijn in de huiskamer? Kon een beetje analist of oplettende gamer dit – zeker naar aanleiding van alle geruchten – niet zien aankomen?
Toch hebben zelfs de beste analisten niet overal een antwoord op. Over hoeveel zelfvertrouwen en games beschikt Microsoft wel niet dat het mensen denkt te enthousiasmeren met een console die hen eindelijk tv op hun tv laat kijken? En gaan wij dat hele tv-gebeuren in Europa überhaupt op onze Xbox One krijgen? Wanneer gaat Microsoft Nederland daarvan de datum bekendmaken? Gaat Sony met eenzelfde support de concurrentie aan, zoals het dat in het verleden ook als laatst deed? Aangezien concurrentie Microsoft zich op het volgende vlak in de voet heeft geschoten: wanneer communiceert Sony concreet hoe de PlayStation 4 omgaat met tweedehandse games? En hoe zit het nu eigenlijk met de ‘always online’-functie op de One, want daar bestond net na de conferentie louter onduidelijkheid over?
Antwoorden
Het antwoord op die vragen (en dan laat ik alle andere even achterwege) is in veel gevallen op zijn best incompleet en daarom eigenlijk niet te geven. Natuurlijk kunnen we speculeren. Het is zeker mogelijk dat de huidige verwachtingen van beide consoles reëel zijn. Maar het blijft een feit dat veel van wat we weten – incluis de onhandige uitspraken van Don Mattick – nog ontzettend veel duiding nodig heeft. Zowel Nintendo, Sony en Microsoft moeten zich nog bewijzen. Een schatlading aan toffe games kan nog altijd het verschil maken.
Jawel mensen, het wordt volgende week een prachtige E3; al kostte het mij 5000 woorden en een column om daar achter te komen.