De aankondiging van Elden Ring-dlc vertelt weinig maar belooft veel

Dat weet buiten Fromsoftware en uitgever Bandai Namco nog niemand. Dit weerhoudt de community er gelukkig niet van om alsnog een goed geïnformeerde gok te wagen via talloze video’s, essays, tweets en forumposts. Voor fans is het een essentieel onderdeel van de (hopelijk niet al te lange) voorpret tot Shadow of the Erdtree verschijnt. Wie gaan we zien en waar gaan we heen?

Het verhaal van Elden Ring laat zich niet makkelijk in een paar zinnen samenvatten, maar kortgezegd gaat het over een familie van halfgoden die allemaal zo hun eigen opvatting hebben over hoe de wereld zou moeten werken en welke god je daarvoor moet aanhangen. Een van hen, Miquella, wordt weliswaar veelvuldig genoemd, maar je ontmoet hem of haar nooit in levenden lijve. 

Wie Fromsoftware al een tijdje volgt, weet dat de studio de neiging heeft om zulke prominente maar absente personages alsnog een hoofdrol te geven in een uitbreiding. Denk aan Knight Artorias in de eerste Dark Souls of Ludwig The Accursed in Bloodborne. Het is dus heel goed denkbaar dat we in Shadow of the Erdtree Miquella gaan ontmoeten. Dat zou ook een mooie gelegenheid zijn voor spelers om hun verzameling aan Great Runes compleet te maken.

Mij maakt het persoonlijk niet zoveel uit. Ik verwacht niet dat Fromsoftware met deze uitbreiding een mooie strik om het verhaal bindt. De manier van verhaalvertelling is in Souls-games altijd al fragmentarisch geweest, wat dit keer het gevolg is van een wereld die vrij letterlijk in stukken brak toen de Elden Ring werd versplinterd. Je bent ook niet per se de protagonist van het verhaal. Je speelt uiteraard wel een zekere rol, maar zelden is die allesbepalend. Personages hebben hun eigen motivaties en bestonden al lang voordat jij er was, en waarschijnlijk nog lang nadat je er niet meer bent. 

Wat mij vooral enthousiast maakt is dat Shadow of the Erdtree een uitgelezen kans biedt om de bestaande spelwereld in een ander licht te zetten. Fromsoftware houdt ervan om bekende gebieden als het ware te remixen. In zowel Artorias of the Abyss als The Old Hunters reisde je soort van terug naar het verleden. Bekend terrein in zekere zin, maar dan vanuit een nieuw (of juist oud) perspectief.

Ik moet dan meteen denken aan een voorstelling van cabaretier Micha Wertheim, waarin hij vertelt hoe een tweede keer naar dezelfde bestemming op vakantie gaan een soort sweet spot is. Je bent er al eens geweest, dus het voelt vertrouwd, maar je ontdekt toch weer allemaal nieuwe dingen. De eerste keer is het net wat te nieuw en aard je niet helemaal, de derde keer is het te bekend.

Uiteraard is het ook een ‘makkelijke’ manier voor ontwikkelaars om meer content te produceren zonder al te veel mankracht, maar deze dlc terugbrengen tot een economische beslissing voelt wat oneerbiedig. De medewerkers van Fromsoftware lijken als geen ander te begrijpen dat uniek niet altijd beter is. De spelwereld van Elden Ring is gigantisch, misschien zelfs wel iets té groot, maar bevat veel herhaling. Ieder gebied huist wel een aantal soortgelijke grotten en kerkers en bij vrijwel iedere kleine Erdtree vind je ongeveer dezelfde grote vijand.

Maar juist in die herhaling schuilt de variatie. Net wanneer je denkt dat je weer de zoveelste catacombe betreedt, stuit je op een soort betoverd doolhof waarin de gangen veranderen terwijl je er doorheen loopt. Door bepaalde spelmechanieken en confrontaties te herhalen, ontstaat er ruimte voor de ontwikkelaars om meer complexiteit aan te brengen. Je bent immers al bekend met het aanvalspatroon van een bepaalde baas, dus bovenop die basis kunnen steeds nieuwe lagen worden gelegd. 

Een uitbreiding voor een Souls-game is daarom Fromsoftware in optima forma. Met de wetenschap dat vrijwel iedere speler die de dlc koopt ‘bekend is met het concept’, gaan alle remmen los. Zo heeft Bloodborne bijvoorbeeld al best wat goede bazen, maar die voelen als kinderspel vergeleken met Lady Maria en Orphan of Kos uit de dlc. Dat belooft wat.

Als ik dan toch moet speculeren, of beter gezegd mijn droom-dlc moet delen, hoop ik heel erg op een Caelid voordat het verwoest werd door Radahn en Malenia. En ik wil graag een grotere rol voor Torrent, want ik vind het zonde hoe hij de laatste uren van de hoofdgame naar de achtergrond verdwijnt.

De artwork die met de aankondiging van de dlc gepaard ging toont alvast iemand (Miquella?) die op Torrent rijdt. Sowieso is je magistrale ros een bekende van zowel Melina als Ranni. We gaan er vast meer over te weten komen, alleen wanneer precies? Ik weet dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, maar ik kan nu al niet meer wachten. Dat is de schaduwkant van Elden ring.