Dat werk deed ik een paar maanden en dan kon ik uiteindelijk een nieuw spelletje kopen. Spelletjes kopen was iets dat alleen weggelegd was voor de allerrijkste onder ons. Een beetje PC-spel in de jaren 90 kostte toch al snel 100 gulden, een Playstation-spel 129 gulden en bij de Nintendo 64 gingen ze al snel richting de 150 gulden. Bizar veel geld voor iemand van 10 jaar.

Voor mensen die geen Bill Gates als papa hadden waren er Twilight-cd's of Crazy Bytes: mooie verzamel-cd’s vol met spelletjes en software. Alle nieuwe topreleases stonden op die schijfjes. Het was elke maand wachten tot de grote neef een cd met ruimteschepen op de voorkant uit zijn zak toverde.

Er was echter een probleem: de ruimte op een cd-rom was beperkt, dus er moest gesneden worden in de spellen om het er allemaal op te krijgen.

Een favoriete methode was om alle FMV-filmpjes uit het spel ‘weg te snijden’. Zo ook bij het topspel Command & Conquer Red Alert (Twilight 008, geloof ik, uit mijn hoofd). Dit maakte de speelervaring een stuk minder.

Gelukkig zette mijn verjaardag snel aan en kreeg ik een origineel exemplaar. Met filmpjes. Daarnaast was ik natuurlijk ontzettend blij dat ik weer een toevoeging had aan mijn originele gamecollectie. Iets waar ik echt trots op was.

Vroeger zou ik alle spelletjes origineel willen kopen. Maar ja, zoveel auto's bestonden toen nog niet.

Het bovenstaande verhaal is vandaag de dag nog net zo waar als 20 jaar geleden. Toen waren het de Twilight-cd's die er voor zorgden dat arme kinderen toch hun dagelijkse portie games binnen krijgen, tegenwoordig zijn het de SD-kaartjes en torrentbestanden.

Ik word heel erg moe als uitgevers weer beginnen te huilen over het grote onrecht dat R4 heet. Vol ongeloof snappen ze niet waarom alle 10-jarigen dieven zijn!

Ondanks dat dit probleem er al 25 jaar is, verandert er niets. De uitgevers weigeren te geloven dat de fout bij hun ligt. Natuurlijk zijn er notoire ‘kopieergamers’ die alles illegaal spelen - en dat ook willen blijven doen, maar voor het gros van de gamers zijn de spellen gewoon onbetaalbaar. Met een prijs van 45 euro voor een DS-spel begin ik me toch echt af te vragen wie hier nu de dieven zijn.

Laat die prijs nou eens zakken naar 20 á 25 euro. Dan is het ineens mogelijk voor een hele grote groep om meer spellen te kopen dan alleen de grote mega must-have blockbusters.

Daarnaast wordt het ook nog eens leuk voor opa en oma om af en toe, op een regenachtige woensdagmiddag, een spelletje cadeau te doen. Zonder dat het gelijk het ‘hoofdcadeau’ moet zijn op een sinterklaasavond!

Maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren. In plaats daarvan moeten de mensen die wel legaal hun games kopen door allerlei hoepels springen om er überhaupt gebruik van te kunnen maken wegens allerlei onlogische kopieerbeveiligingen... Zucht.

Over de auteur: Hugo Smits is game-ontwerper. Hij richtte in 2009 Goodbye Galaxy Games op, de studio achter Flipper. Deze game verscheen via DSi-Ware en won een Dutch Game Award. Inmiddels werkt hij aan Flipper 2.