Het jaar is bijna voorbij, nog een paar dagen en iedereen staat met een glas champagne in de ene hand en een oliebol in de andere. Het was een jaar dat niemand snel zal vergeten. Op games gebied is dit wel anders, het aantal titels van 2001 dat over 5 jaar nog herinnerd zal worden is vrij klein. Iets wat aan het begin van het jaar wel anders leek met titels als Black & White, Return to Castle Wolfenstein, WarCraft III en nog een aantal kaskrakers waar elke gamer zijn of haar slaapzak voor uit de kast moest halen. Een aantal titels, zoals WarCraft III en Duke Nukem Forever kwamen niet uit en een aantal anderen waren behoorlijk overhyped. Vooral Black & White zou iets moois worden en elke beweging van het spel werd dan ook nauwlettend in de gaten gehouden. Complete fansites werden opgericht en iedereen was al lang van te voren aan het speculeren hoe fantastisch dit spel zou worden. Een interactieve AI, fantastische gameplay, elke keer weer anders. Black & White zou het ultieme spel worden. Uiteindelijk kwam het spel uit en al gauw had iedereen het wel gezien. De hype had bij gamers een verwachting geschept die niet bevredigd kon worden.
Ik had dit weleens eerder gehad met X-Com Apocalypse. Deze titel had een vertraging opgelopen van 6 maanden, wat ik toen nog niet wist. Zodoende viel ik elke week de lokale softwareboer lastig met de vraag of het spel al uit was. Tot aan vervelends toe ging ik bij de beste man langs, maar geen X-Com. Na Ufo en Terror from the Deep was ik hard toe aan een nieuwe X-Com en toen ik in verschillende magazines las wat deze titel allemaal in zich zou hebben kon ik niet wachten. Het spel kwam uit en ik was door het dolle heen en had al een hutje op de Veluwe gereserveerd om de komende maanden als kluizenaar te leven. Na de eerste installatie trok ik mijn reservering in, want het spel viel tegen en ik heb het nauwelijks gespeeld. Wat een desillusie, zolang bezig met het "verwachten" van een topper, wat uiteindelijk een tobber bleek te zijn.
Mijn verwachtingen waren zo hoog gespannen, mi chien wel te hoog. Ik had een gevoel van "is dit het nu? , heb ik hier zolang op zitten wachten?".
Een teleurstellend gevoel overheersde, tot ik tot de conclusie kwam dat het niet alleen om het spel ging, maar ook om de hype.
Believe the hype, ik had namelijk 6 maanden lang me kostelijk vermaakt met ideeen hoe goed het spel zou zijn, 6 maanden lang het laatste nieuws gevolgd en echt naar de release datum toegeleefd. Geen instant bevrediging, maar opbouwend naar het hoogtepunt toe. Dat dit gevoel langer duurde dan ik plezier had van het spel deed me achteraf goed.
En zo gaat het in het leven, naar iets toe leven is vaker leuker dan het gene waarnaar toe geleefd wordt. Aangezien de meeste grote games omgeven worden door een hype en uiteindelijk tegenvallen, gaat gamen ook om het toeleven naar een spel. Net als voetbalfans toeleven naar het WK, leven gamers toe naar het in de winkels verschijnen van hun langverwachte game.
Ook het komende jaar zal vol zijn van hypes en loze beloftes, maar ondanks dat het verschil tu en toppers en tobbers meer is dan twee letters, zullen we ons zeker niet vervelen.