Je staat er eigenlijk nooit stil bij maar tijdens de "feestdagen" kijk je opeens anders tegen de dingen des levens aan. Twaalf maanden zijn voorbij gegaan waarin van alles gebeurd is.
Zo ook met mijn computer. Normaal formatteer ik wel eens mijn systeempje. Maar dit keer neem ik echt het hart van mijn computer weg.
Ik heb ondanks mijn tevredenheid besloten om een andere harddisk te kopen. Size does matter en dan ben je al gauw niet meer tevreden met een maatje kleiner. Eigenlijk wilde ik niks meer kopen. Ik was blij met wat ik had. Maar tu en blij zijn en blij blijven zit nu 30 gigabyte. Het rare is dat zo'n hardeschijf eigenlijk zijn eigen leven leidt. Volgens sommige is de proce or het hart van je computer maar ik vind van niet.
De harddisk is het gene waar "het" gebeurt. De harddisk kent je grootste overwinningen en zwaarste verliezen. De harddisk weet waar je de geheime directory's hebt, welke cd-rom's allemaal het loopwerk hebben betreden. Sommige spellen en programma's hebben een vaste plek op mijn hardeschijf. Het is net als een vakantiepark waar de zelfde families terugkeren. Na elke format krijgen ze hun vetrouwde partitie en directory. Maar dit keer mogen ze naar een nieuw vakantiepark.
Voor de games maakt het niet uit, megabytes zijn megabytes. Ze smaken allemaal even lekker. En een hardeschijf is een hardeschijf. Ook voor mij. Ik zal niet sentimenteel worden over een hardeschijf maar het is toch je trouwe vergaarbak van enen en nullen voor een bepaalde tijd.
Performance heb ik hoog in het vaandel staan maar ik ben niet iemand die gauw zijn systeem zal formatteren. Het duurde even voordat de hardeschijf kwam. In die tu entijd raak ik in een soort winterslaap. Je hebt nergens meer zin in want dadelijk moet je toch alles opnieuw installeren. Mijn intere e voor welk spel dan ook verslapt zodra er nieuwe hardware aankomt. Alles staat dan in het teken van de komende hardware.
Mijn hardeschijf heeft mij trouw gediend in het afgelopen jaar, geen klachten of problemen. Ik ben sowieso iemand die nooit problemen heeft met zijn hardware. Maar als je dan alle programma's bekijkt die erop staan, de documenten die je nooit meer bekijkt besef je dat je hardeschijf een kamer is. Jouw kamer waar je lekker je rotzooi kan laten slingeren. De hardeschijf zal niet zeggen dat je het moet opruimen. En dat betekent dat niet de hardeschijf gaat verhuizen, maar ik. Ik krijg een nieuwe kamer, een kamer die ik helemaal opnieuw mag inrichten. Weg uit mijn oude vertrouwde stekkie en op naar een nieuwe villa.
Maar wil ik wel Jan des Bouvrie spelen? Het is meer noodzaak dan plezier en waarom zou je verhuizen als je het naar je zin hebt op de plek waar je nu speelt.
Ik delete nu een voor de een programma's en sla al mijn savegames en documenten op. Dadelijk wordt letterlijk en figuurlijk de plug eruit getrokken. Nooit meer het geratel tijdens het opstarten, nooit meer zijn unieke glimlach tijdens het booten, nee mijn nieuwe kamer moet van goede huizen komen om deze plek te kunnen vervangen.
Het is dan ook mooi dat dit laatste woorden zijn die mijn geliefde hardeschijf mag opvangen. Ik wens je veel plezier met je volgende bewoner. Hopelijk is hij wel tevreden met je maat. Want big is niet altijd better, hoewel, als ik mijn nieuwe schijf nu in drieën deel, op C mijn programma's zet, dan moet het wel goed komen.
Zo zie je, alles went, ook dertig gieg.