De voornaamste feature van de Nintendo Wii is de unieke controller. Waar Microsoft en Sony sterk vasthouden aan een traditioneel ontwerp, slaat Nintendo hier een volledig nieuwe richting in. De controller lijkt sterk op een afstandsbediening en heet dan ook Wii-mote: de afstandsbediening of remote voor de Nintendo Wii. Eén van de belangrijkste redenen voor dit uiterlijk, is om de controller minder intimiderend over te laten komen tegenover mensen met weinig tot geen game-ervaring. Een belangrijk doel van de Nintendo Wii is namelijk om niet alleen gamers aan te spreken, maar ook andere doelgroepen die momenteel weinig met games op hebben. Dezelfde filosofie als met de Nintendo DS dus. Voor die handheld bedacht men een touchscreen en microfoon, maar wat is er zo bijzonder aan de Wii-mote?

Voor Nintendo is de bedieningswijze van games een centraal aspect om games toegankelijker te kunnen maken voor een breder publiek. Daartoe heeft men niet alleen het uiterlijk van de controller veranderd, maar ook het aantal knoppen op de controller geminimaliseerd. Eén grote actieknop bovenop de controller wordt voor de meeste taken gebruikt, met daarnaast twee kleinere actieknoppen, en een trigger onderop de controller. Dan heb je nog drie functieknoppen in het midden, een D-pad en een knop bovenaan om de console mee aan en uit te zetten. Deze controller bevat geen analoge sticks, een viertal symmetrisch lopende actieknoppen, of meerdere triggers dan wel schouderknoppen. Als we Nintendo mogen geloven, vergt zo'n indeling van een gemiddeld persoon teveel gewenning en aanpa ing. Eigenlijk worden deze relatief complexe controllers alleen door gamers redelijk snel opgepikt.

Maar met zo'n versimpeld ontwerp alleen ben je er nog niet. Zeker wanneer je ook de bestaande gamers tevreden wilt houden. Gelukkig ziet Nintendo dit ook in. Daarmee komen we op het meest unieke aspect van de Wii-mote, de bewegingsdetectie. Met behulp van een uitgekiend sensorsysteem kan exact waargenomen worden hoe de controller bewogen wordt door de speler. Niet alleen de kanteling van de controller wordt gemeten, zoals bij de Sixaxis-controller van de PS3 het geval is, maar ook de volledige verplaatsing en draaiing van de Wii-mote in een driedimensionaal vlak, inclusief de bijbehorende beweging nelheid.

Op deze manier kan het gebruik van de meest uiteenlopende voorwerpen in virtuele vorm gesimuleerd worden, zoals een tennisracket, honkbalknuppel, golfclub, zwaard, koekenpan, sleutel, vishengel, biljartkeu en ga zo nog maar even heel lang door. Bovendien stelt deze techniek je in staat om de controller op een velerlei manieren vast te houden, iets waar de vormgeving van de controller ook aan bijdraagt. De functionaliteit wordt nog verder uitgebreid met een sensorbar die je onder of boven je tv plaatst. Hierdoor kun je met je Wii-mote op het scherm richten, zodat de controller bijvoorbeeld ook als geweer of muiscursor te gebruiken is.

Voor de meeste casual games moet dit meer dan voldoende functionaliteit zijn en voor personen die dus weinig tot geen ervaring met hedendaagse games hebben, lijkt dit een ideale oplo ing te kunnen worden. Gamers eisen echter meer dan dat en hebben meer dan alleen een bewegingsdetecterende afstandsbediening nodig om hun favoriete hobby te kunnen bezigen. Nintendo's eerste en voornaamste antwoord hierop, is de Nunchuck. De Wii-mote is uitbreidbaar met extra modules, en de Nunchuck is hier het eerste voorbeeld van.

Deze module bevat een analoge stick en onderop twee triggers. Ook zit hier een bewegingsensor in verwerkt die bewegingen kan detecteren, hoewel minder uitgebreid en simpeler dan in de Wii-mote zelf. Via een snoer wordt deze module aan de Wii-mote gekoppeld, waarna je voor meer traditionele games veel meer besturingsmogelijkheden krijgt en je een meer traditionele controller simuleert. Natuurlijk kan de Nunchuck ook voor casual games de nodige voordelen opleveren, wanneer je bijvoorbeeld bepaalde taken met twee handen uit moet voeren.

Daar houdt het nog niet op wat betreft de bediening. De Wii-mote heeft ook als eerste controller een ingebouwde speaker. Deze kan in iedere game bij bepaalde acties geluid produceren, zoals bij het slaan van een zwaard of het schieten met een pistool. Voor een gamer moet het zorgen voor meer immersie, voor een niet-gamer zorgt het voor een extra stukje feedback van de game. Een andere vorm van feedback en immersie, is natuurlijk de meer traditionele rumble. De Sixaxis van de PS3 moet deze feature overigens ontberen, omdat het volgens Sony niet te combineren zou zijn met hun beweging ensor. Nintendo heeft er echter geen moeite mee en waarschijnlijk ligt Sony's probleem eerder bij hun juridische strijd met rumble-fabrikant Immersion. Een laatste unieke feature, is het ingebouwde geheugen van de Wii-mote. Deze kleine hoeveelheid geheugen kan momenteel gebruikt worden om je eigengemaakte Mii's overal mee naartoe te nemen. Daarover later meer.

Niet alleen de bedieningswijze van de Nintendo Wii is uniek. De gehele ontwerpfilosofie is anders dan die van de concurrentie. Zowel Microsoft als Sony richten zich op het ontwerp van een beestachtig krachtige console, waarbij er weinig omgekeken wordt naar zaken als stroomverbruik, betaalbaarheid, formaat en geluidsproductie. De consoles van Microsoft en Sony moeten multimediale alleskunners zijn met de allermooiste graphics, meest complexe physics, realistische AI en indrukwekkend geluid. Hét voornaamste steekwoord bij beide partijen is High Definition. Alles draait om het gamen op tv’s met een HD-resolutie. Natuurlijk is de gameplay van e entieel belang, maar het oog en oor willen ook zoveel mogelijk verwend worden tijdens de speelse ies. Dat is hoe Microsoft en Sony er tegenaan kijken en ook hoe Nintendo er nog min of meer tegenaan keek met de Nintendo 64 en GameCube.

Het verging Nintendo echter niet zo goed met die twee laatstgenoemde consoles. De Nintendo 64 deed het goed, maar moest het qua populariteit toch behoorlijk afleggen tegenover de Playstation, welke Sony het marktleiderschap bezorgde. De GameCube deed het redelijk, maar was uiteindelijk toch een teleurstelling doordat Nintendo naar de derde plek verschoven werd en nog meer marktaandeel in moest leveren. De redenen voor het ‘falen’ van beide consoles kun je urenlang over discu iëren.

De Nintendo 64 kwam eigenlijk een jaar te laat, werd teveel gehinderd door de opslagcapaciteit en productiekosten van de cartridges, en had enkele hardwarematige onvolkomenheden waardoor de superieure 64-bit graphics zelden hun volledige potentie wisten te halen. Ook had Nintendo het nogal verziekt bij veel third-party uitgevers, die ma aal naar Sony trokken. De GameCube begon goed, maar ontbeerde een fatsoenlijk online netwerk, had geen multimedia features, deed teveel aan een stuk speelgoed denken, leed onder enkele verkeerde organisatorische besli ingen en leek verder eigenlijk teveel op de andere twee consoles om zich echt te onderscheiden.

Hoe dan ook, Nintendo ziet voor zichzelf geen heil meer in de traditionele ontwerpfilosofie van een console. Men ziet waarschijnlijk alweer snel gebeuren dat hun nieuwe console zich wederom te weinig van de concurrentie onderscheidt, met alle gevolgen van dien. Bovendien zijn Sony en Microsoft bedrijven met jarenlange expertise en kennis op gebied van multimedia, een aspect waar het op games gerichte Nintendo nauwelijks iets tegenin zou kunnen brengen. Beide concurrenten hebben in principe ook meer financiële slagkracht om een zo krachtig mogelijke console te ontwerpen en tegen een verliesmakende verkoopprijs agre ief op de markt te zetten. Om een gezond marktaandeel te verkrijgen en een echt succesvolle console te produceren, moest Nintendo daarom naar hun eigen sterke punten kijken en de sterke punten van de concurrentie zoveel mogelijk uit de weg gaan.

Nintendo’s sterke punten zijn innovatie op gebied van gameplay en besturing, een ongekend ontwerptalent en creativiteit op gebied van games, het creëren van immens succesvolle franchises, en het produceren van entertainment voor iedereen van alle leeftijden en geslachten. Dit leverde de filosofie op dat niet alleen de bestaande groep gamers aangesproken moet worden, maar dat ook geheel nieuwe doelgroepen aangeboord moeten worden. Nintendo wil de huidige markt vooral verbreden. Mensen die ooit gestopt zijn met gamen en mensen die nog nooit serieus games gespeeld hebben, moeten ook allemaal in de markt betrokken worden. Naar eigen zeggen omdat de markt anders stagneert en vervolgens inkrimpt, maar er valt niet te ontkennen dat het voor Nintendo ook de beste mogelijkheid lijkt om zelf serieus succes te behalen. Immers sluiten hun sterke punten perfect aan op deze filosofie en de Nintendo DS heeft al bewezen dat er een goede kans van slagen bestaat.

De Nintendo Wii volgt dus in de voetsporen van de Nintendo DS. De console moet betaalbaar zijn, weinig stroom verbruiken en geluid produceren, een klein formaat hebben en zo intuïtief mogelijk zijn in het gebruik. Een console die in principe voor het gehele gezin intere ant moet zijn, niet alleen de gamende broer of zus des huizes. Natuurlijk moet daar wel iets tegenover staan, want je zult gewoon in moeten leveren op rekenkracht wanneer je een compacte, zuinige, stille en betaalbare console op de markt wil zetten. De Nintendo Wii stijgt technisch daardoor maar weinig boven het niveau van de afgelopen generatie consoles uit. Een gegeven wat veel gamers tegen het hoofd zal stoten.

Nintendo lijkt  er echter van overtuigd te zijn dat het gebrek aan superieure graphics niet doorslaggevend genoeg zal zijn om de Wii ook maar op enige manier te laten falen. Immers staat het pure speelplezier altijd voorop en komt de audiovisuele presentatie doorgaans op de tweede plaats te staan. Nintendo wilde dus best op inleveren op rekenkracht om hun ontwerpfilosofie te kunnen realiseren. Nu is het nog een kwestie van afwachten of Nintendo er inderdaad in slaagt om de markt te verbreden en ook genoeg huidige gamers vast te houden. Uiteindelijk zal het allemaal afhangen van de games, zoals eigenlijk altijd het geval is.

Het menusysteem van de Nintendo Wii is gestructureerd rond een aantal kanalen. Nintendo noemt dit een verdere uitbreiding van het aantal televisiekanalen. Hoe het ook zij, al deze kanalen herbergen één van de functies van de console. Nog niet al deze kanalen zijn met launch volledig te gebruiken en er is een redelijke kans dat er in de toekomst nog meer kanalen toegevoegd worden via firmware updates. Overigens heeft iedere game die je via de Virtual Console-service downloadt ook een eigen kanaal.

Dit zal waarschijnlijk het meest gebruikte kanaal zijn van de Wii. Langs dit kanaal start je namelijk Wii en GameCube-games op. Zodra je een disc in de console gestopt hebt en dit kanaal opstart, zal kortstondig gechecked worden wat voor game zich in de console bevindt. Vervolgens verschijnt er een scherm met algemene informatie over de game, zoals we ook al op de GameCube zagen. Met een  druk op de knop start je de game. Dit is het enige kanaal dat je niet kunt verplaatsen.

Volgens sommigen momenteel de leukste feature van de Wii. Hiermee kun je zelf virtuele personages maken, die vervolgens in verschillende games gebruikt kunnen worden. Hoewel de mannetjes en vrouwtjes er zeer simplistisch uit zien, zijn de keuzemogelijkheden legio, waardoor je van praktisch ieder persoon een overtuigend karikatuur kunt maken. Voorlopig worden de Mii’s alleen ondersteunt door Wii Sports, maar in de toekomst zullen ongetwijfeld meer games volgen.

In Wii Sports wordt de toegevoegde waarde van de Mii-integratie wel meteen goed getoond. Je speelt de sporten namelijk niet alleen met virtuele gelijkeni en van jezelf of anderen, want Mii’s die je niet gebruikt zullen zich in de achtergrond gaan verschansen als publiek. Dit geeft de game meteen een extra persoonlijk tintje. Een andere leuke feature is dat er voor iedere Mii statistieken bijgehouden worden in de game, zodat je diens prestaties in de verschillende sporten kunt bekijken. Je kunt ook een aantal Mii’s opslaan in je controller dankzij het geïntegreerde geheugen, en vervolgens met deze Mii’s bij iemand anders spelen door enkel je eigen controller mee te nemen.

Via het fotokanaal kun je digitale foto’s en video’s bekijken die je op een SD-kaart opgeslagen hebt. Nintendo heeft verscheidene slideshow-opties ingepast, zodat je de fotoverzameling op veel intere ante manieren kunt tonen aan anderen. Het is ook mogelijk om tijdens de slideshow een achtergrondmuziekje op te zetten, door je eigen MP3s aan te roepen. Ook dit gebeurt via een SD-kaart. Een optie die dus optimaal gebruik maakt van de mogelijkheid om SD-geheugenkaartjes in de console te stoppen. Nintendo zou echter niet Nintendo zijn als ze er niet iets speels van zichzelf in zouden stoppen. Daarom heeft men een verscheidenheid aan tools toegevoegd waarmee je de foto’s kunt bewerken. Zo kun je ze op allerlei manieren bekladden en ook objecten als zonnebrillen in de foto’s plakken. Je kunt de foto’s zelfs omzetten naar schuifpuzzels, en ze naar andere personen sturen via het Internet. Een link met Mario Paint op de SNES is snel gelegd.

Via dit winkelkanaal kun je betaalde content downloaden. Vooralsnog bestaat deze betaalde content uit de games voor de Virtual Console. Je kiest een console en vervolgens krijg je een lijst met alle games die er van die console beschikbaar zijn. Je ziet niet alleen de naam van de game, maar ook de bijbehorende boxart en het aantal punten wat je voor de download neer moet tellen. Als je een game geselecteerd hebt, krijg je er gedetaileerde informatie over, zoals een korte beschrijving van de game en een aantal screenshots. Op die manier moet het voor iedereen mogelijk zijn om bijna net zo’n overwogen spelaanschaf te maken als in een echte winkel. Of we op dit kanaal nog meer content mogen verwachten naast Virtual Console-titels, is nog even afwachten, maar het ziet er naar uit dat dit wel het geval gaat zijn. Waarom zou je er anders zo’n algemene benaming aan geven?

Het weerkanaal is voorlopig nog niet helemaal functioneel, maar in de nabije toekomst kun je hier real-time de meest recente weersverwachtingen op controleren. Zoals we van Nintendo gewend zijn, heeft men dit kanaal zo overzichtelijk en gebruiksvriendelijk mogelijk proberen te houden, zodat praktisch iedereen er mee overweg moet kunnen. In principe kun je een functie als deze ook via het Internet of andere PC-applicaties aanroepen, maar het is duidelijk dat Nintendo een meer gebruiksvriendelijk en sneller alternatief wil bieden hiermee.

Het nieuwskanaal heeft grofweg dezelfde functionaliteit als het weerkanaal, alleen worden je nu de meest recente nieuwsberichten aangeleverd. Dit kan zowel lokaal als wereldwijd nieuws zijn. Net als het weerkanaal, is dit een gebruiksvriendelijker alternatief van het Internet. Eigenlijk functioneert het als een digitale krant.

Het Internetkanaal wordt pas beschikbaar gesteld zodra je de bijbehorende Opera webbrowser gedownload hebt. Voorlopig is deze browser nog gratis, maar zoals het er nu naar uit ziet zul je over een aantal maanden de browser tegen betaling moeten downloaden. Als je dus wilt Internetten op de Nintendo Wii, dan kun je er maar beter snel bij zijn. Natuurlijk is er altijd nog een kans dat Nintendo afziet van betaling voor de browser en het Internetten altijd volledig gratis zal blijven. Mi chien is het zelfs wel een strategie om de vroege verkoop van de Wii te stimuleren? Allemaal speculatie en eigenlijk moeten we het gewoon maar in het midden laten. Men zal in ieder geval blij zijn om te horen dat deze browser aanzienlijk meer functionaliteit biedt dan de browser op de Nintendo DS.

We hebben nu de meeste features van de Nintendo Wii besproken, maar we zijn er nog niet helemaal. Er zijn namelijk nog een aantal unieke onderdelen van de console die we zeker niet ongenoemd willen laten. Zo hebben we nog de Virtual Console, de Cla ic Controller, WiiConnect24 en het Me age Board.

De Virtual Console was één van de eerste features die voor de Nintendo Wii aangekondigd werd. Dit is een online-service waarmee je kla ieke games tegen een kleine vergoeding kunt downloaden en vervolgens spelen. Klinkt ongeveer hetzelfde als Xbox Live! Arcade en in feite komen beide platformen ook op hetzelfde neer. Toch zijn er wel wat verschillen te bemerken die beide platformen van elkaar onderscheiden.

Natuurlijk heeft Nintendo een jarenlange geschiedenis als spelontwikkelaar. Dat is een grootse bron aan content waar men uit kan putten. De Virtual Console zal daardoor bestaan uit een line-up van kla ieke games voor de NES, Super NES en Nintendo 64. Men heeft lang niet alle games meteen op de Virtual Console-service gezet, maar zal games periodiek uit gaan geven. Daarnaast heeft Nintendo deals weten te sluiten met SEGA en NEC. Daardoor mogen we ook games verwelkomen van de Mega Drive en Turbografx-16, beide concurrenten van de SNES. Meer over de Virtual Console kun je later deze week lezen in een aparte feature.

Hoewel de Wii-mote een bijzonder flexibele controller is, zeker in combinatie met extra modules zoals de Nunchuck, zullen er altijd games blijven die je liever met een traditionele controller speelt. Dit gaat vooral op voor games van de Virtual Console. Daarom brengt Nintendo ook een Cla ic Controller uit. Deze controller heeft twee analoge sticks, een D-pad, vier symmetrisch geplaatste actieknoppen, twee schouderknoppen, twee triggers, drie functieknoppen en een vormgeving die nog het meest doet denken aan de SNES-controller. Overigens kun je deze controller ook op de Wii-mote aansluiten, zodat je traditionele controls met bewegingsdetectie kunt combineren. Wie weet wordt dit geïntegreerd in Super Smash Bros. Brawl. Als je trouwens een GameCube thuis hebt staan, dan kun je ook de controllers daarvan op de Nintendo Wii aansluiten. Dan hoef je dus niet per se zo’n Cla ic Controller aan te schaffen.

De Nintendo Wii is de enige console die constant met het Internet verbonden kan zijn, ook wanneer deze uit staat. Bij het uitzetten van de Wii wordt er namelijk een slaapmodus geactiveerd, waarna de console net zoveel stroom verbruikt als een kleine gloeilamp. Terwijl de console zich in deze stand bevindt, kunnen er nog steeds gegevens verstuurd en ontvangen worden. Zo kun je op deze manier berichten ontvangen en wordt er nieuwe content van Nintendo naar je console gedownload, zodat je bij het aanzetten van de console meteen iets nieuws te doen hebt. Waarschijnlijk gaat deze feature ook in bepaalde games geïntegreerd worden, zoals Animal Cro ing. De mogelijkheden zijn in ieder geval uiteenlopend.

Nee, dit is geen Internetforum zoals je mi chien zou verwachten, maar een virtueel prikbord zoals veel gezinnen normaalgesproken aan de koelkast hebben hangen. Iedere gebruiker van de console kan berichtjes op dit bord achterlaten voor andere personen, zoals boodschappenlijstjes, een afwezigheidmelding, of een bepaalde herinnering. Het prikbord heeft een kalenderindeling, zodat het ook gebruikt kan worden voor het plannen van afspraken.

Het prikbord wordt ook met WiiConnect24 geïntegreerd. Zo kun je hierlangs berichten en foto’s versturen naar, en ontvangen van andere Wii-bezitters. Je kunt eveneens berichten sturen naar mobiele telefoons. Het updaten van games en het binnenhalen van nieuwe content gebeurt ook via het prikbord. Waarschijnlijk is dit dus een onderdeel van de console dat je bijna dagelijks zult bezoeken.