Door Ronnie, Philip, Erwin V., Matthijs en Jaap

Nintendo zelf komt met de launch niet met bijster veel games op de Europese markt. Ze doen het rustig aan, mogelijk om third party ontwikkelaars meer ruimte te geven. Op de GameCube ging dit namelijk vaak fout, waarbij de games van Nintendo zodanig domineerden, dat het voor third parties steeds minder aantrekkelijk werd om nog games voor het platform te ontwikkelen. Natuurlijk heeft de Wii al het voordeel dat het zo'n differentiërend product is ten opzichte van de concurrentie, een voordeel wat de GameCube niet had. Toch moet er wel voor zorggedragen worden dat zoveel mogelijk games op het platform voldoende aandacht krijgen. Treur echter niet als Nintendo-fan , want de drie games waarmee Nintendo zelf komt, lijken zeker de moeite waard te worden.

The Legend of Zelda: Twilight Prince

Ja, dit is echt een unicum: een Zelda-game bij launch van een Nintendo-console. Op de NES, Super NES en Nintendo 64 mochten we altijd een nieuwe, uitstekende Mario-game bij launch verwelkomen. Op de GameCube werd deze traditie doorbroken, wat de launch van die console toch erg mat maakte. Met de Wii wilde men dat voorkomen, maar aangezien Super Mario Galaxy nog niet voldoende klaar is voor een release met de lancering, is Nintendo op slimme wijze teruggevallen op een andere populaire franchise.

Twilight Prince was in eerste instantie een GameCube-game en zou tegen het einde van de levenscyclus van die console verschijnen. Nu komt de game nog steeds uit voor de GameCube, ondanks dat die console al klinisch dood is, maar men heeft de game ook volwaardig overgezet naar de Wii. Een prima strategie, aangezien de Wii toch niet zo'n grote grafische sprong maakt en Zelda dus echt geen ondermaatse indruk hoeft achter te laten op de nieuwe console. Bovendien heeft men er nu allerlei nieuwe besturingsmogelijkheden aan toegevoegd om de immersie en het gemak voor de speler te vergroten.

Je kunt op verschillende manieren slaan met je zwaard door de Wii-mote licht heen en weer te zwiepen of steken, de welbekende spin attack op gemakkelijke wijze uitvoeren door met de Nunchuck te wiebelen, een stoot met je schild uitvoeren door de Nunchuck kortstondig naar voren te steken, je projectielwapens snel en efficiënt richten met de Wii-mote en je kunt vi en door letterlijk het uitgooien en ophalen van een hengel met de controller te simuleren. Mogelijk zijn er nog meer toepa ingen die nog niet onthuld zijn, want huidige screenshots en filmpjes zouden nog maar 10% van de gehele game getoond hebben. Als we zowel de pers als enthousiaste Amerikaanse gamers mogen geloven, werkt de besturing in ieder geval prima en is dit tevens de beste Zelda-game ooit. Ook onze eerste indrukken van een aantal weken terug waren unaniem positief. We zijn zeer benieuwd naar het eindresultaat!

Wii Sports

Deze game is uniek, aangezien het standaard meegeleverd wordt met iedere Wii-console. Het is een perfecte demonstratie van bijna alle mogelijkheden van de console. De game bevat vijf verschillende sporten: tennis, golf, boksen, bowling en honkbal. Deze sporten zijn weliswaar niet stuk voor stuk tot in de puntjes uitgewerkt, maar zijn wel de meest realistische en toegankelijke simulaties die we tot nu toe gezien hebben. Dit alles natuurlijk dankzij de mogelijkheden van de Wii-mote, waardoor je alle noodzakelijke acties uit deze sporten bijna één op één uit kunt voeren.

Wii Sports is toch voornamelijk een multiplayergame die je samen met je vrienden of zelfs je ouders en zusjes of broertjes speelt. Het is daarmee een perfecte extensie van de Wii en wat Nintendo er mee wil bereiken, namelijk zoveel mogelijk mensen aan het spelen krijgen. Wii Sports is ook de eerste game die Mii's ondersteunt. Nadat je een Mii aangemaakt hebt op de console, kun je deze in de game gebruiken en worden er zelfs alle statistieken van bijgehouden. Alle aangemaakte Mii's die je niet gebruikt, worden in de achtergrond geplaatst als publiek, waardoor je een beetje je eigen wereldje kunt creëren.

Wii Play

Eigenlijk heeft Wii Play precies dezelfde opzet als Wii Sports, behalve dat je hier andersoortige sporten speelt. Zo kun je tafeltenni en, airhockeyen, vi en, darten en poolen. Toen wij deze compilatie speelden op het Wii speelevenement van een aantal weken terug, waren we nog niet unaniem overtuigd. Vooral omdat niet alle spelen evengoed uitgewerkt waren. Niet alles was even leuk en sommige onderdelen bestuurden ook niet overtuigend. Bovendien kun je deze compilatie maar met twee spelers spelen in plaats van vier.

Desondanks geven we de compilatie het voordeel van de twijfel. Zo werd de game recentelijk goed ontvangen op de Australische IGN, dus wie weet heeft men alle onvolkomenheden nog glad weten te strijken. Wat we ook zeker niet moeten vergeten, is dat een extra Wii-mote bij deze compilatie geleverd wordt. Gezien de prijs van deze game, betaal je feitelijk voor een controller waar dan wat extra spelen bij geleverd worden. Dat klinkt zeker niet als een verkeerde deal in onze oren.Dat Mario en Link lekker verder zouden huppelen op Nintendo’s nieuwste spelcomputer was wel te verwachten. Voor de echte Nintendo-liefhebbers gaat dit er natuurlijk in als zoete koek. Toch verwacht je meer dan alleen deeltje x van Nintendo-reeks y. Als alle gamers dadelijk de winkelschappen van de Wii leegroven, kunnen ze méér games kopen dan alleen de bekende Nintendo-dingen. In dit deel van het artikel is een overzicht te lezen van de zogenaamde third party games, spellen die door een ontwikkelaar gemaakt zijn die niet verbonden is met Nintendo zelf.

Red Steel

Toen de Wii werd aangekondigd, was één van de eerste games waarvan we iets zagen Red Steel. Vele harten gingen sneller kloppen bij het idee achter deze game: eerstepersoons actie die zich afspeelt in de Japanse onderwereld, waarbij je afwi elend vuurwapens en een katana in de hand neemt. Perfect geschikt voor de Wii-besturing dus. Hoewel al snel bleek dat de game en de console grafisch gezien niet next-gen zijn, mocht dat de pret niet drukken. Er was nog steeds de actievolle gameplay van Red Steel, een game die speciaal voor de Wii werd gemaakt, en ook nog eens door Ubisoft. Dat kon niet misgaan, toch?

Helaas wijzen de eerste tekenen erop dat deze game niet dé actiegame is die voor een boost zal zorgen in de Wii-verkoop (zoals Gears of War voor de Xbox 360 en waarschijnlijk ook Resistance voor de Playstation 3 dat wél zijn). Het gemiddelde cijfer voor de game ligt onder de zeven, en als voornaamste kritiekpunten worden de stroeve besturing en de onintere ante gameplay genoemd. Het is namelijk zo dat het zwaard waarmee je af en toe vecht, niet precies reageert op de bewegingen van je Wii-mote, maar voorgeprogrammeerde bewegingen heeft. Dat is toch een aardige deceptie, aangezien bijvoorbeeld het honkbal van Wii Sports perfect reageert op al je bewegingen. Het echte gevoel lijkt dus te ontbreken. Hoewel we nog steeds zeer benieuwd zijn naar deze door Ubisoft gecreëerde Wii-exclusieve game, heeft de scepsis het voorlopig gewonnen van de hoge verwachtingen.

Call of Duty 3

Call of Duty 3 is een game die niet alleen op de next-gen consoles Xbox 360 en Playstation 3 verschijnt, maar ook op de Playstation 2, de Xbox en… de Wii. Call of Duty 3 is zo ongeveer de meest conventionele shooter die je kunt bedenken en de besturing op de andere platformen is dan ook zeer conventioneel. De grote vraag is natuurlijk: hoe is deze game specifiek voor de Wii aangepast?

Het antwoord erop is voornamelijk gebleken uit een filmpje waarbij een ogenschijnlijk aan de drugs zittende jongeman als een gek Call of Duty 3 aan het spelen is. Uiteraard gebeurt het mikken met de Wii-mote, maar ook andere handelingen zijn op een bijzonder leuke manier omgezet naar de bewegingsgevoelige besturing van Nintendo’s nieuwe console. Zo hebben we al het peddelen met de nunchuck en de Wii-mote gezien, het herladen, het neermeppen van moffen, het besturen van voertuigen en het roteren van een kanon. Het is leuk om te zien dat de ontwikkelaar bij nagenoeg elk aspect van de game heeft gedacht: hoe kunnen we dit op een zo goed mogelijke manier voor de Wii-besturing optimaliseren? Hoewel Call of Duty 3 redelijk goed ontvangen wordt, is er enige kritiek op het ontbreken van multiplayer en een niet perfect werkende besturing.

Far Cry Vengeance

De eerste Far Cry op de PC viel vooral op door zijn prachtige landschappen, vol met palmbomen, hagelwitte stranden en water waar je zó in kon duiken. Op dit punt heeft de Wii de grote manke van de beperkte graphics. De first-person shooter die zich afspeelt op een groep tropische eilanden moest het echter ook hebben van de slimme kunstmatige intelligentie en de goede gameplay, met voertuigen en al. Die zaken zijn er natuurlijk nog steeds. Far Cry Vengeance heeft de besturing op een logische manier overgezet naar de Wii, waarbij opvalt dat je voertuigen gewoon met de stick op de nunchuck bestuurt, terwijl je ondertu en kunt mikken met de Wii-mote. Een niet al te revolutionaire game voor de Wii dus, die eind december verschijnt.

Splinter Cell: Double Agent

Sam Fisher krijgt in Double Agent de taak om als spion een terroristische organisatie te infiltreren. Een groot deel van de game baseert zich op de balans tu en goed en kwaad: schiet je als terrorist een onschuldige burger door z’n hoofd, of laat je hem in leven? Uiteraard met alle vertrouwenskwesties die hier een rol bij spelen van dien. De Wii-versie verschilt inhoudelijk ietwat van diens huidige generatie console broertjes. Zo is de online multiplayer mode verloren gegaan en moet je het enkel doen met een coöperatieve mode voor twee spelers.

De besturing is uiteraard weer het grootste verschil. Gezien de redelijk ingewikkelde besturing van Double Agent, wordt er gebruik gemaakt van twee soorten besturingen. Aan de ene kant een vleugje ‘normaal’ gamepad en aan de andere kant de bewegingsgevoelige sensoren van de Wii. In de game komt het er op neer dat je richt met de Wii Remote, loopt met de stick op de Nunchuck en de camera draait door de cursor op het scherm naar de uiteinden van het beeld te richten.

Need for Speed Carbon

De Need for Speed serie is rijk aan twists. Van dag naar nacht en van nacht weer naar dag, om uiteindelijk toch weer in de nacht te eindigen. Need for Speed Carbon is feitelijk een mix van Need for Speed Underground en Need for Speed Most Wanted. De Wii-versie van de game verschilt niet bijzonder veel van de Xbox- en Playstation 2-versie. Je racet nog steeds in Palmont City, op zoek naar wraak en controle over de hele stad. Het grootste verschil is uiteraard de besturing. In totaal kent de game vijf besturing chema’s, waarbij de standaard je de Wii-controller als een racestuur laat gebruiken. De controller ligt horizontaal in je hand en met de knoppen kun je gas geven. Bochten maken gebeurt door de controller naar links of rechts te ‘draaien’.

Naast de nieuwe besturing kent Carbon weinig nieuwe extra’s voor de Wii. De tu enfilmpjes zijn nog steeds van die aangepaste filmbeelden, de ondersteuning tijdens de wedstrijden komt van teamgenoten en je kunt de auto naar hartenwens aanpa en.

Tony Hawk’s Downhill Jam

Voor Nintendo doet profe ioneel skater Tony Hawk graag een stapje naar beneden. Letterlijk. Terwijl de overige consoles het met Tony Hawk’s Project 8 doen met prachtige graphics, dezelfde trucjes en een boeiende onlinemode, gaat de serie een geheel eigen pad op de Nintendo DS en Wii. Naar beneden. Downhill Jam zal meer dan de andere Tony Hawk games als een snowboard spel aanvoelen. Dit omdat je net als in bijvoorbeeld SSX alleen maar naar beneden gaat. Dat gaat dan wel op topsnelheid en het racen speelt een veel grotere rol.

Alle tricks die we gewend zijn komen wel weer terug, maar dit doe je deze keer tu en het springen door. Uiteraard wordt de Wii-mote gebruikt om de tricks uit je mouw te schudden en moet je bijvoorbeeld bij het grinden de controller gebruiken om evenwicht te houden. Belangrijker dan in de voorgangers is ook je skateboard, omdat je uit vele boards kunt kiezen en deze allemaal weer andere voordelen hebben. Je kunt uiteindelijk uit negen bekende personages kiezen om te spelen, waar onder Tony Hawk zelf, maar je kunt ook weer je eigen skater maken om het vervolgens met vier spelers het tegen elkaar op te nemen.

Rayman Raving RabbidsIn Raving Rabbids wordt afgestapt van de platform-gameplaydie de vorige Rayman-delen rijk was. Deze game zal bestaan uit een serieknotsgekke minigames (zeventig in totaal), waarbij konijnen en ontstoppers eenhoofdrol spelen. Rayman zal in de diverse minigames een stel doorgedraaidekonijnen moeten aanpakken, meestal door ze neer te schieten met ontstoppers, inechte first-person stijl. Maar ook dingen als dansen terwijl je konijnen mept,racen op de rug van beesten, en heel veel andere onzin komt terug in dezeRayman. Het wordt dus een zeer humoristisch spel, dat bestaat uit allerleihectische minigames.

Hoewel Rayman Raving Rabbids op meerdere platformenverschijnt, lijkt het toch echt de Wii-versie te worden die de andere versieszal overtreffen. De Wii-mote leent zich perfect voor het snel uitschakelen vankonijnen met ontstoppers. De hectische gameplay zal veel beter tot zijn rechtkomen op Nintendo’s console dan op de andere apparaten. Wat we tot nu toegezien hebben, stemt zeer hoopvol. De totale absurditeit en de grappigespelletjes lijken perfect gemixt, om zo voor een leuke game voor jong en oud tezorgen. De game wordt goed ontvangen, hoewel als minpuntje de ietwat beperktemultiplayer wordt genoemd. Over één ding is men unaniem: de Wii-besturing werktprecies zoals het zou moeten in deze hilarische game.

Marvel: Ultimate Alliance

Een tijdje geleden werd de PS2-versie van Marvel: Ultimate Alliance al aan een grondige test onderworpen en spijtig genoeg wist het spel toen geen al te grote indruk op me achter te laten. Gelukkig gaat het superheldenspel op de Wii een lichtjes andere richting uit door optimaal gebruik te maken van de speciale besturingsmogelijkheden die de nieuwe console te bieden heeft. Aanvallen doe je namelijk niet langer door gewoon op een knop te drukken maar door met de Wii-mote en nunchuk een speciale beweging te maken. Wil je bijvoorbeeld dat Spiderman een webdraad in een vijand zijn gezicht schiet, dan zal je met de controller een scherpe steek naar voren moeten uitvoeren, net zoals Spidey dat in levenden lijve zelf zou doen.

De inhoud van de Wii-versie is grotendeels identiek aan de reeds eerder verschenen versies van Marvel: Ultimate Alliance, waardoor het spel nog steeds vooral de rasechte fans van superhelden zal aanspreken. Grafisch weet de Wii-versie niet echt te overtuigen, zeker als je weet dat hetzelfde spel ook verkrijgbaar is voor de Xbox 360 en er op die console stukken beter uitziet.

Super Monkey Ball: Banana Blitz

Heb je een een groepje vrienden die regelmatig eens bij je langskomen om gezellig wat te gamen en onderwijl een biertje te drinken? Wel, dan is Super Monkey Ball: Banana Blitz een uitstekende game om samen met je Wii op 8 december in huis te halen. Dit is namelijk een spel dat vooral sfeer in de huiskamer zal brengen en waar je je gewoonweg een hele avond zorgeloos mee kan vermaken. Het principe achter Super Monkey Ball is nog altijd hetzelfde: rol met je aapje dat gevangen zit in een balletje zo snel mogelijk naar het einde van het parcours zonder onderweg in de problemen te raken. Klinkt simpel, maar dat is het soms helemaal niet! Banana Blitz voegt namelijk een heleboel nieuwe obstakels aan het speelveld  toe die het je onderweg erg moeilijk zullen maken om de eindmeet te bereiken.

Naast de traditionele singleplayer mode zijn er maar liefst 50 minigames terug te vinden op het Wii-schijfje. Deze kleine, maar erg leuke spelletjes zijn zeer divers en gaan van Monkey Bowling tot Monkey Jump Rope. Ook grafisch ziet het spel er zeer mooi en vooral kleurrijk uit, waardoor je niet anders kan dan met een brede lach op je gezicht je Wii-controller in allerlei hoeken en bochten wringen.

Conclusie

Met Legend of Zelda: Twilight Prince heeft de Wii sowieso een waanzinnige launch. Met een gemiddelde van dicht tegen de tien aan, van zowel reviewers als gewone gamers, kan het in de beginperiode al niet meer misgaan voor Nintendo. Deze game alleen al is een hele goede reden om Nintendo’s nieuwste speeltje te halen. Bovendien is het zeer vermakelijke Wii Sports, dat gratis bij de Wii zit, een extra troef. Wat betreft de first-person shooters is de meest logische conclusie, dat er nog geen eenduidige conclusie over valt te trekken. Tot Gamer.nl reviewversies van de genoemde games ontvangt, is het nog gi en of het muis-gevoel van de PC eindelijk goed is overgezet op een console. De rest van de games liggen tu en ‘moah, niets speciaals’ en ‘dit lijkt me heel leuk om te spelen’ in, waarbij vooral Rayman Raving Rabbids en Super Monkey Ball: Banana Blitz eruit springen.

De Wii heeft dus een launch die door Zelda: The Twilight Prince een grote boost krijgt. Iedereen die een Wii koopt, moet die game hebben, en er zullen ook een hoop mensen zijn die speciaal een Wii kopen voor de nieuwe Zelda (hoewel er ook een GameCube-versie komt, uiteraard zonder de karakteristieke Wii-besturing). En hoewel alle games grafisch gezien niet op kunnen boksen tegen hun versies op de PC, Playstation 3 en de Xbox 360, maakt de gameplay met de specifieke besturing hopelijk een heleboel goed. Die besturing en de scherpe prijs zijn voor Nintendo belangrijker dan de next-gen insteek van zijn concurrenten. We wachten in spanning af hoe enthousiast de Nederlanders zullen worden door de Wii en de launchgames.