Sonic & All-Stars Racing Transformed. F1 Race Stars. LittleBigPlanet Karting. Genoeg mogelijkheden om dit najaar aan je trekken te komen op het gebied van funracers. Of: kartracers, zoals het gehele subgenre enigszins onterecht genoemd wordt. Die term is er immers naar aanleiding van de grondlegger, Super Mario Kart. Zoals het vergeten fenomeen dat first-person shooters aanvankelijk ‘Doom clones’ genoemd werden. Vreemd, toch? Niet echt. Zeker als je bedenkt dat de Mario Kart-franchise de volledige The Legend of Zelda-reeks het nakijken geeft qua absolute verkoopcijfers. Niet voor niets bundelde Nintendo de GameCube, de DS, de Wii en recentelijk de 3DS elk ooit met de snelle Mario-spin-off.

Aan de populariteit zal niemand snel twijfelen, maar de kwaliteit van de serie is tanende. Er is altijd wel discussie geweest over de beste in de reeks, waarbij de SNES-, Nintendo 64- en DS-versies meestal op het erepodium belanden. Na Mario Kart Wii is het een beetje misgegaan. Vorig najaar bewees Mario Kart 7 allesbehalve met z’n tijd mee te gaan, getuige de compleet achterhaalde singleplayer-speelstand en de betrekkelijk beperkte online mogelijkheden. Het onderwater en in de lucht racen leek even een interessante toevoeging, maar voegt in de praktijk nauwelijks iets toe. Zeker inhoudelijk zou de concurrentie Mario Kart aan alle kanten voorbij kunnen sjezen.

 

Sega does what Nintendon’t

Toch heeft slechts één game daar van geprofiteerd. Sega liet Sumo Digital extra gas geven met Sonic & All-Stars Racing Transformed, nadat diens voorganger drie jaar geleden al aardige competitie bood voor Nintendo’s gevestigde tegenhanger. Typisch genoeg kopieerde de ontwikkelaar niet alleen het ‘te land, ter zee en in de lucht’-concept van Mario Kart, maar voerde het ook nog vele malen beter uit. Het resultaat: op wielen racen gaat strakker door een compleet nieuwe engine, scheren over de golven voelt precies zo spannend als het klinkt en het vliegen doet verlangen naar een nieuwe arcade game in de stijl van Afterburner. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de karrenvracht aan verwijzingen naar bekende en minder bekende namen uit de geschiedenis van Sega en de schier eindeloze hoeveelheid uitdagingen – die zowel leuk zijn om in je eentje als met vrienden aan te gaan.

Zoals Diddy Kong Racing er maanden na de release van Mario Kart 64 vandoor ging met de eer van meest indrukwekkende funracer op Nintendo’s 64-bitter, zo doet Sonic & All-Stars Racing Transformed dat met ingang van de laatste fase van de huidige generatie spelcomputers. Kanttekeningetje: in technisch opzicht laat de game het her en der afweten, gezien de omlaag duikende framerate tijdens splitscreen multiplayer-sessies. Zelfs de Wii U-versie, die technisch superieur zou moeten zijn aan de edities op de Xbox 360, PlayStation 3 en Vita, laat ons in dergelijke gevallen in de steek. Maar in creatief opzicht heeft de onvermijdelijke Wii U-Mario Kart een zware dobber aan Sega’s funracer.

 

Verliezers van de sterrenslag

De runner-up van het afgelopen funracerseizoen heeft zowaar gepoogd het subgenre te vernieuwen, maar strandt daardoor in z’n poging serieuze competitie te bieden voor Mario Kart. Codemasters’ F1 Race Stars gooide het ingeburgerde driften overboord ten faveure van een andere manier van boost opbouwen, die meer moet doen denken aan het KERS-systeem in de echte Formule 1. Dapper, maar het moeten vertragen voor bochten in plaats van er zijwaarts doorheen te kunnen schuiven, elimineert de flow van het ‘funracen’ en zelfs een stukje broodnodige toegankelijkheid. De ongeïnspireerde, veelal bubbelachtige power-ups zijn nog te vergeven, terwijl de variëteit aan originele alternatieve speltypes (waaronder één waarin bijgetankt moet worden) juist te prijzen is. Het geheel heeft echter slechts de herkenbaarheid van cartooneske Formule 1-coureurs en dito circuits als wankele poot om op te staan.

LittleBigPlanet Karting leek van begin af aan al een herhalingsoefening. United Front Games kwam tweeënhalf jaar geleden met ModNation Racers: een succesvolle Mario Kart-kloon met uitgebreide personage-, auto- en circuitbewerking als unique selling point, jammerlijk teniet gedaan door tergend lange laadtijden. Overgoten met een LittleBigPlanet-sausje wordt het geheel charmanter. Je hoeft ook iets minder lang te wachten om te kunnen racen. Jammer genoeg is het racen zelf in dit geval simpelweg niet erg spannend. Bovenzien zijn de mogelijkheden in de diverse editors drastisch teruggeschroefd, waardoor het spel niet eens het niveau van spirituele voorganger ModNation Racers overstijgt. Zonde, want het degradeert Sony’s nieuwste funracers tot een plekje in de achterhoede.