Het begint met een wandeling. CCP kondigt inmiddels al jarenlang aan dat het zijn pure ruimteschepen-MMO wil uitbreiden met de mogelijkheid voor spelers om hun schip te verlaten. De bedoeling is dat iedere EVE-speler in ruimtestations en wellicht later zelfs op planeten de benen kan strekken. Op 23 juni rolt het bedrijf dan eindelijk de eerste versie uit van ‘Incarna’, voorheen ‘Ambulation’ en ook wel bekend onder de minder fantasievolle naam ‘Walking in Stations’. Spelers starten na het inloggen in hun ‘captain’s quarters’, zeg maar hun privésuite op het station waar ze hun schip hebben aangemeerd.
Spuug
Voor een aantal hardcore EVE-spelers is deze toevoeging eigenlijk een gotspe: hier hebben ze toch geen behoefte aan? Wat moeten ze nou met een poppetje? Dit is toch zeker niet *spuug* World of Warcraft? De piloten zijn bang dat ze gedwongen worden om hun schip te verlaten en dat handelingen die ze al jaren efficiënt via de spelmenu’s uitvoeren plots lastig en langdurig worden. Of dit inderdaad zo is, is natuurlijk afhankelijk van veel factoren. Sommige spelers vinden ‘verandering’ sowieso een vies woord. En er zijn natuurlijk piloten met PC’s die moeite hebben om de gedetailleerde captain’s quarters (en avatars) op het scherm te toveren.
Dit is echter niet het grootste bezwaar. Want met de komst van Incarna introduceert CCP een nieuw element in het EVE-universum, namelijk Real Money Transactions (RMT’s), een besli ing die een behoorlijke klachtenregen met zich meebrengt. Nu zijn microtransacties al lang geen nieuw verschijnsel meer. De meeste Aziatische MMO’s draaien al jaren op basis van ‘item stores’ waar spelers met echt geld voorwerpen en uitrusting voor hun personages kunnen kopen. In het Westen hebben Dungeons and Dragons Online en Lord of the Rings Online ook alweer een tijdje een item store. Zelfs World of Warcraft verkoopt rijdieren aan iedereen die daar dertig echte euro’s voor wil neerleggen.
Cosmetisch
CCP belooft de spelers dat de winkel alleen maar cosmetische items verkoopt om je avatar (poppetje) er cool uit te laten zien. Dertig euro voor een pony met glitter is echter nog maar kinderspel vergeleken met wat de winkel in EVE aanbiedt. De ontwikkelaar vraagt schrikbarend hoge prijzen voor absoluut nutteloze dingen. Een oogglas voor zestig dollar is voor veel spelers een doorn in het oog. Maar ook t-shirts voor zeventien dollar en een jurkje voor zestien dollar zijn natuurlijk geen ‘microtransacties’. Voor een aantal (zeer luide) EVE spelers is dit een grote belediging. Wie denkt CCP wel niet dat het is, dat het zulke absurde bedragen durft te vragen voor cosmetische kleding? Er valt echter wel wat af te dingen op deze verontwaardiging.
Overdreven
In de eerste plaats zijn al deze cosmetische items behalve met echt geld ook te koop door het inwi elen van ISK, de munteenheid in EVE. Iemand die heel rijk is in het het spel kan zijn portemonnee dus gesloten houden en toch een belachelijk duur oogglas op zijn personage plakken. Dit zijn spelers die al zo veel ISK hebben dat ze EVE waarschijnlijk zelfs geheel gratis kunnen spelen (CCP biedt spelers de optie om hun abonnementsgeld met ISK te betalen). EVE heeft al een uitgebreid systeem om echt geld om te zetten in ‘PLEX’ (een maandabonnement) en die PLEX kan weer ge- of verkocht worden voor ISK. Hierdoor hebben de virtuele voorwerpen en schepen in EVE dus al een waarde in ‘echt’ geld.
De belangrijkste reden dat de protesten nogal overdreven overkomen, is dat al de items ook echt puur cosmetisch zijn. Dat wil zeggen dat ze geen voordeel opleveren binnen de spelwereld. Het is vergelijkbaar met mensen die in het echt driehonderd euro uitgeven voor een zonnebril: de enige reden om zoiets te doen is om anderen te laten zien dat je zoveel poen hebt.
WikEVEleaks
De verontwaardiging van spelers waait wel weer over dus, zou je denken. Helaas voor CCP wordt het vuurtje rond de microtransacties flink opgestookt wanneer een interne nieuwsbrief per ongeluk uitlekt. Let even goed op het kernwoord in de vorige zin: ‘interne’. De meeste bedrijven sturen berichten naar hun werknemers die nooit bedoeld zijn voor kun klanten om te lezen. In het geval van de CCP-nieuwsbrief had het moment van uitlekken op geen slechter tijdstip kunnen plaatsvinden.
Het begint al met de titel: ‘Greed is good? The Gordon Gekko edition’, een verwijzing naar de film Wallstreet. Gekko is een uitermate hebberige beurshandelaar die door zijn illegale praktijken de gevangenis in gaat. Afgezien van de ironische titel valt het met de inhoud van de nieuwsbrief wel mee. CCP discu ieert intern over de wenselijkheid en de risico’s van het invoeren van RMT’s in het spel. Zowel een voorstander als een tegenstander komt aan het woord en voor ieder die de tekst echt leest, is het duidelijk dat CCP niet van plan is om zijn klanten als een citroen uit te wringen. Het bedrijf zoekt een balans tu en plezier en commercie.
Discu ie
Een aantal spelers ziet niet in (of wil niet inzien) dat de nieuwsbrief enkel bedoeld is om intern over te discu iëren. Bovendien lezen sommige (zeer luide) spelers dingen die er helemaal niet staan. Zo zou CCP van plan zijn om in EVE schepen en wapens te verkopen. Dit staat echter nergens in de nieuwsbrief. Ja, het bedrijf overweegt om ‘faction standing’ te verkopen. Dit betekent dat je met echt geld bevriend wordt met computerpersonages, terwijl je voorheen veel klusjes op moest opknappen om de voordelen van zo’n vriendschap te verdienen. Hoewel dit uiteraard een discutabel punt is, is de besli ing nog niet genomen en staat het mijlenver van het verkopen van schepen.
Wel is CCP van plan om in zijn Playstation 3-shooter Dust 514 wapens en andere voordelen te verkopen voor echt geld. Tegelijk stelt het bedrijf dat het daardoor het spel zelf tegen een ‘aantrekkelijkere prijs’ in de winkels kan leggen. En ook hier is CCP zich bewust van het risico. De ontwikkelaar vergelijkt het zelf met een zwembad: als er niet genoeg water is (plezier) komt niemand zwemmen. En extra chloor in het water pompen om beschermende brilletjes te kunnen verkopen vindt de studio ook geen goed idee. Volgens CCP moet het spel van zichzelf al zo leuk zijn, dat de spelers vanuit hun liefhebberij extra’s willen aanschaffen. Dit gebeurt in de echte wereld bijvoorbeeld met hobby’s als golf: iemand die de sport heel leuk vindt, betaalt voor zijn abonnement en zijn golfclubs. Daarnaast geeft hij vaak ook veel geld uit aan ‘extra’s’ zoals boeken, kleding en dvd’s met tips.
Hoewel er dus feitelijk niet zo heel veel aan de hand is, heeft CCP toch een echt probleem. Het maakt voor een aantal spelers namelijk niet uit of hun woede terecht is of niet; ze hebben het gevoel dat CCP iets fout doet, ongeacht de feiten. En gevoel is juist bij een spel belangrijk. Negatieve gevoelens verpesten de sfeer in de game en schrikken buitenstaanders af die anders wellicht ook een abonnement hadden genomen. Inmiddels doet het bedrijf er alles aan om deze PR-schade ongedaan te maken. CCP probeert door middel van de Council of Stellar Management, een soort in-game regering gekozen door spelers van EVE, uit te leggen wat het probleem is: niets dus. En dat spelers niet bang hoeven zijn dat ze op den duur moeten betalen om hun schepen te verbeteren. Wat wel vast lijkt te staan, is dat Incarna en de RMT-winkel blijven, hoe hard de kleine minderheid ook schreeuwt.