In plaats van het verdedigen van een Keep, word ik nu gevraagd om met twintig man er eentje te bestormen. Gelukkig geen Order-spelers dit keer, die het ons moeilijk proberen te maken. Overal zijn computergestuurde soldaten die de Keep met hun leven verdedigen. Ze zijn echter geen partij voor zo'n grote groep als waar ik in zit. Na een paar minuten zijn we al bij de Keep Lord, de baas van dit fort. Deze is natuurlijk een stuk moeilijker dan de vijanden die hem voorgingen en vraagt daarom om een volle inzet van ieder van ons. Het geeft toch een episch gevoel als je deel uitmaakt van een klein leger dat inhakt op slechts één persoon die maar moeizaam dood gaat. Nadat de Keep Lord het uiteindelijk opgeeft en het loodje legt, krijg ik een schatkist te zien die uit het niets verschijnt. Ik hoor van mijn groep dat dit een soort van Public Quest is, maar dan moeilijker en toffer. Gelijk hebben ze, helemaal omdat ik hoog eindig en een voorwerp uit de kist mag halen.
Ik en een vriend van mij, die met een Squiq Herder genaamd Selahm speelt, gaan wat later met een aantal anderen door met de plunderwoede. In The Marshes of Madne zijn namelijk een aantal doelen overgenomen door de Order. Klinkt bekend niet? Eén van de doelen is echter zwaar bewaakt door vijandige spelers die hun kamp niet zonder slag of stoot aan ons geven. In tegenstelling tot veel andere groepjes waar ik in heb gezeten, luistert deze groep precies naar de tactieken die ik en een paar anderen geven. De Order probeert ons namelijk heel duidelijk naar hun kamp te lokken in de hoop dat wij zo verscheurd worden door de verdedigende soldaten die daar de wacht houden. Ik vraag de anderen echter te doen alsof we wegrennen en kom vervolgens terug om de Order uit te lokken. Verbazingwekkend genoeg werkt het, ze komen achter mij aan. Zo begint een lang gevecht op een rustige open plek. Het gevecht duurt al met al zo'n half uur, mede vanwege het perfecte samenwerken van beide facties en omdat helers hun werk goed deden. Mijn groep lijdt zelfs geen verliezen! Nadat de Order een grote nederlaag heeft geleden, kunnen wij het kamp overnemen.
Na bloed, zweet en tranen te hebben geleden in scenario's en dergelijke ben ik dan eindelijk rang twintig. Ik haast me naar The Inevitable City, om daar vijftien goudstukken te betalen voor een wolf waar ik op kan zitten en mij dus vanaf nu overal heen zal brengen. Of hij het leuk vindt weet ik niet, ik krijg alleen soms wat boze blikken en een close-up van zijn gebit. Gelijk met dit mooie nieuws merk ik helaas ook op dat de Guild waar ik in zit uit elkaar aan het vallen is. Ik besluit daarom maar weg te gaan, en ben nu sterk aan het overwegen om zelf een Guild te maken. Een eigen Keep is namelijk wel erg aantrekkelijk, niet?
Dit was het laatste deel van het Warhammer Online-blog. We hebben inmiddels een zeer goed en duidelijk beeld gekregen van deze uitgebreide MMORPG. Ons oordeel kun je daarom zeer binnenkort in een recensie op Gamer.nl verwachten.