In de eerste week dat de zon volop schijnt is Tweetakt van start gegaan. De Neude is gevuld met kinderwagens, houten bankjes, lege plastic bierglazen en een aantal glazen huisjes waar verschillende games zijn te spelen. Het is niet gek dat er zoveel baby's en kinderen te bekennen zijn, want Tweetakt richt zich op alle leeftijden en is vooral onder jonge ouders erg populair. Ook de games moeten volgens organisator Gouke Hilte alle leeftijden aanspreken: "Het is belangrijk dat een game toegankelijk is en dat de interactie niet alleen via het scherm gaat, maar ook de omgeving onderdeel wordt van het spel."
Grijpchaos
In het voorste glazen huisje, dat pal tegenover de Dutch Game Garden staat, zijn de eerste twee games te spelen: Arcrane en Sloopvogels, beide gemaakt door studenten van de Utrechtse Hogeschool voor de Kunsten. Arcrane ziet eruit als een oude arcadekast met kekke kleurtjes, waar in totaal vier mensen tegelijkertijd kunnen spelen (aan elke kant één). Het spel lijkt op een digitale grijpkast van de kermis, waar je vroeger na twintig euromunten eindelijk een schraal horloge omhoog haalde. Het kleine meisje naast mij vindt er in ieder geval helemaal niets aan. "Wat een stom spel mama, we gaan weg!", schreeuwt ze. Het lukt haar niet de gekleurde knuffels te pakken en deze in haar eigen mandje te gooien. Voor elke knuffel krijg je één punt. Naast knuffels zijn er ook twee soorten bommen te grijpen, die voor bonus- en minpunten zorgen. De één gooi je bij jezelf erin, de ander bij degene die je wilt tegenwerken. Arcrane is met name leuk door de chaos van vier spelers die tegelijkertijd aan het grijpen zijn, maar heeft verder ook niet veel meer inhoud dan dat.
Vreemde capriolen voor een groen scherm
Het andere spel is Sloopvogels, waarin twee personen via een op een PC aangesloten Kinect-sensor een vogel besturen. Door te fladderen met je armen laat je de vogel vliegen en je stuurt door je gestrekte armen naar links of naar rechts te bewegen. In Sloopvogels moet je zoveel mogelijk gebouwen in een stad veroveren door in een gebouw te vliegen. Als je er een hebt veroverd, vliegt deze weg en neemt andere objecten (zoals bomen of auto's) met zich mee die allemaal meetellen voor je score. Je bent af zodra je in een object van je tegenstander vliegt.
In een ander glazen huisje staat een kleine camper geparkeerd. In de zogeheten 'NooTcentrale' kun je in een paar minuten een eigen clip opnemen als onder andere beatboxer of flamenco-muzikant. Na het maken van een paar gekke mondgeluiden bij de beatbox-optie of het incidenteel de snaren van een ukelele aanraken en in je hand klappen bij de flamenco-optie is je videoclip klaar om in elkaar gezet te worden. Dit wordt gedaan door de excentrieke 'Eddy Gonzalez', die volgens zichzelf heeft gewerkt met Britney, Lady Gaga en Amy Winehouse. Het resultaat is een herhaling van de vreemde capriolen die je voor een groen scherm uithaalt, waarna er een deuntje en een achtergrondafbeelding aan worden toegevoegd. NooTcentrale is dé hit bij kinderen, want er staat een redelijke rij tot buiten het glazen huis.
Een echte aanrader
De twee tofste games zitten goed verstopt: Room Racers kan alleen in een donker hol worden gespeeld en Johan Sebastian Joust laat zich maar een paar keer per dag op het podium zien. Het race- en schietspel Room Racers is ontwikkeld door de Nederlandse Lieven van Velthoven en wordt geprojecteerd op een grote witte tafel in een door zwarte doeken bedekte ruimte (lekker met die zon!). Elk object op de tafel, zoals een wc-borstel, bus Pringles of springtouw, vormen de baan die gereden kan worden. Room Racers kan met maximaal vier mensen worden gespeeld in een race- of schietvorm en elke speler heeft een eigen kleur auto. Met een Xbox 360-controller bestuur je de auto en schiet je op andere spelers. Elke voltreffer is één punt waard. Room Racers doet een beetje denken aan Demolition Derby, alleen dan met schieten van projectielen in plaats van beuken. Het is ook mogelijk om met twee spelers per team te spelen, waarbij de ene de auto bestuurt en schiet, en de ander de vormen van de baan verandert door objecten te verplaatsen. En dat concept werkt enorm goed. Room Racers is enorm vermakelijk en is tegelijkertijd ook competitief gezien de moeite waard. Na een gewonnen ronde kon ik mij niet inhouden om toch even een vreugdesprong te maken en met mijn vinger naar de tegenstanders te wijzen: mijn vriendin, een vader en zijn zoontje van tien jaar.
Een net zo competitief spel is het Deense Johann Sebastian Joust dat draait om muziek, timing en een hele vaste hand. Het doel van de game is om de PlayStation Move-controller zo lang mogelijk stabiel te houden. De muziek, een elektronische uitvoering van Bachs Brandenburg concertos, kan heel langzaam of heel snel worden afgespeeld. Als de muziek heel langzaam speelt, is de PlayStation Move-controller erg gevoelig voor schokken of onbedoelde bewegingen. Wanneer de muziekstukken heel snel klinken, is de controller minder gevoelig en kun je de stabiliteit van andere spelers proberen te saboteren door te duwen of ze uit balans te brengen. Als de controller een rood lampje weergeeft, ben je af. Om een duidelijk beeld te krijgen van het spel moet je Johann Sebastian Joust echt even in actie zien.
Kinderen en hun ouders genieten van de games. Het is mooi om te zien hoe een van oorsprong theaterfestival de grenzen opzoekt van theater en vermaak. Volgens de clichés zit de hardcore gamer mi chien liever met twintig graden voor zijn tv Call of Duty te spelen, veel jonge ouders – het is voor jullie een grote aanrader - genieten van Tweetakt. En dat komt echt niet alleen door het goede weer.