Virtuele verkrachting in het land van de rijzende zon | Gamer.nl

Virtuele verkrachting in het land van de rijzende zon | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Rapelay is slechts één van de vele games in het Japanse verkrachtingsgenre, en bij lange na niet de meest mi elijkmakende. Toch komt dit genre niet uit de lucht gevallen en is er een lange ontwikkeling aan vooraf gegaan. Om te snappen waar de seksuele extremiteiten in de Japanse pornografie vandaan komen, moeten we teruggaan naar feodale tijden, om precies te zijn het Edo-tijdperk (1603 tot 1868). Pornografie bestond her en der al in de vorm van tekeningen van geleerde adel, maar werd voornamelijk nog gezien als kunst. Het was pas toen Edo de hoofdstad werd dat het een ware opleving kende die het begin vormde voor wat de seksindustrie nu is. Niet heel gek als je bedenkt dat zestig procent van de bevolking destijds uit mannen bestond. Mannen verbleven enkele jaren in Edo voordat ze teruggingen naar hun geboortestad of –dorp, om daar een voorgeselecteerde bruid te huwen. Hierdoor was het gereguleerd toestaan van prostitutie en pornografie vrijwel noodzaak. Dankzij de diepe geworteldheid van de Japanse mythologie verschenen tegen het einde van de Edo-periode, naast de gebruikelijke prenten, ook afbeeldingen van dierenseks, seks met demonen en seks tu en mannen en vrouwen van verschillende ra en (ook homo-erotisch).

Shunga

Deze prenten stonden in boeken die bekend staan als Shunga, erotische prentenboeken die gedrukt zijn met behulp van houtsneden. Het exacte gebruik van Shunga is onderwerp van discu ie, maar waarschijnlijk varieerde dit weinig van het huidige gebruik van pornografie, zoals masturbatie of stimulering van de sekspartner. Grappig genoeg bestonden er in Edo rond 1800 al ruim 650 boekhandels die deze boeken verhuurden. Na de Edo-periode werden de duimschroeven van de censuur echter aangedraaid. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was pornografie zelfs compleet verboden. Sinds de heropleving van de pornografie in de jaren zestig is Japan inmiddels uitgegroeid tot één van de grootste producenten van pornografie ter wereld.

Tentakels

Met de bovenstaande voorgeschiedenis wordt al duidelijk dat pornografie in Japan heel gewoon is, maar alleen hiermee kunnen nog niet alle extremiteiten verklaard worden. Neem bijvoorbeeld de zogeheten “tentacle rape”, waarbij vrouwen gepenetreerd worden door de tentakels van vaak groteske monsters. Welnu, dat heeft te maken met de enigszins dubbele houding van Japan tegenover obsceniteit. Een wet uit 1907 maakt het namelijk strafbaar om materialen met obsceniteiten te verkopen of distribueren. Wat ‘obsceen’ dan precies inhoudt is al sinds die tijd een punt van discu ie, en is dan ook geregeld vanuit consensus. Zo is het algemeen geaccepteerd dat het vertonen van geslachtsdelen obsceen is, maar de verdere handelingen daaromheen niet. In de jaren ’80 zorgde dit ervoor dat tekenaars alternatieven zochten voor het tekenen van peni en en mede dankzij de prenten uit de Edo-periode (met dierenseks en seks met demonen) aan de slag gingen met tentakels.

Doordat Japan al eeuwenlang een zeer vrije seksuele cultuur kent, in tegenstelling tot de Westerse preutsheid, zijn de vele lusten voor ons westerlingen onacceptabel, maar voor de Japanner heel gewoon. Denk aan de aantrekking tot jonge meisjes en jongens, het schoolmeisje in uniform als sek ymbool (vergelijkbaar met de Amerikaanse cheerleader) en gesimuleerde verkrachting. De grap is dat veel van de meest perverse varianten binnen de Japanse pornografie zijn voortgekomen uit een poging tot censuur en gebrekkige regulering. In 1999 is daarom extra wetgeving aangenomen om kinderpornografie aan banden te leggen in een poging om toenadering te zoeken tot het Westen. Hetzelfde zagen we na de ophef in het Westen begin vorig jaar naar aanleiding van de verkrachting imulatie Rapelay, toen de groep voor beroepsethiek CERO bij wijze van zelfregulering besloot dat ontwikkelaars van dit soort games hun focus moesten verleggen op andere “eroge”-genres (eroge is de Japanse benaming voor het erotische videogamegenre).

Eroge

Uiteindelijk heeft dit tot gevolg gehad dat games die reeds in ontwikkeling waren een iets subtielere naam hebben gekregen, maar niet dat de inhoud aangepast is. Zo is Slave Maiden’s Rape Hell omgedoopt tot Young Girl’s Prison, Rape Attack tot Warrior Maiden Crisis en Repayment Sex Slave tot Repayment Plan. Wel is het zo dat er minder van dit soort games in de planning staan. Gezien het feit dat 85 procent van de games die jaarlijks in Japan uitkomen erotische games zijn, is er in ieder geval genoeg ruimte om uit te wijken naar andere fetisjen. Japan kent immers vele genres die nergens anders bestaan, en Japanse uitgevers en ontwikkelaars van dit soort games letten er extra streng op dat niets over de landsgrenzen gaat. Illegale pornografie is dan ook minimaal aanwezig nu ook webmasters keihard aangepakt worden voor distributie van onder andere kinderpornografie.

De internationale ophef over dit soort games is overdreven en staat in lijn met de arrogantie van het Westen om te bepalen wat wel en niet kan, ook over de grenzen. Dat we echter blij mogen zijn met de mate van zelfregulering is een feit, want velen van ons zullen niet over de ijzeren maag beschikken om dit soort avonturen door te spelen. Zelf heb ik mij onderworpen aan Rapelay, om na drie uur lang betasten, vernederen en verkrachten te stoppen met een mi elijk gevoel. De seksuele handelingen zijn nog niet eens zo schokkend, zelfs het uitvoeren van de verkrachting is nog virtueel genoeg om niet direct je ogen te hoeven sluiten, maar de tu enscènes, de volledig ingesproken dialogen en de insinuatie is wat je maag doet omdraaien. Dat je hoort hoe een vrouw om hulp schreeuwt terwijl ze gepenetreerd wordt, dat je haar in pijn hoort kreunen wanneer jouw personage haar in haar buik trapt na afloop, dat is mi elijkmakend. Dit in contrast tot Water Closet, die al zonder verkrachting voor braakneigingen zorgt. Hierbij kampen vijf vrouwen met problemen met hun stoelgang of blaas, en in alle gevallen blijkt verkrachting de oplo ing. Eén van hun is zelfs zo blij dat ze de rest van haar leven als urinoir door wilt brengen. Ziekelijkheid ten top.

De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet

Waar de inspiratie voor de games vandaan komt is duidelijk, maar wat maakt het dan zo afgrijselijk dat ze bij ons niet door de beugel kunnen? Hoe mi elijkmakend sommige genres ook zijn, je weet dat er ook hier mensen zijn met dergelijke lusten. Gore seksuele fetisjen zien we ook in Westerse pornografie en verkrachting zien we ook her en der terug in Westerse filmproducties. Canada kent zelfs bijna evenveel verkrachtingen per jaar als de absolute nummer één: Zuid-Afrika. Sterker nog, veel Westerse landen kennen een relatief hoog percentage verkrachtingen, terwijl Japan één van de laagste percentages ter wereld kent. Kijkend naar de statistieken zou je zelfs kunnen zeggen dat de mogelijkheid om dergelijke (blijkbaar universele) lusten te kunnen botvieren op virtuele slachtoffers een beschermend effect op de maatschappij heeft. Maar ja, toegeven dat in iedere mens een perverseling huist, is weer een ander verhaal.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou