Verrassingen en teleurstellingen van de redactie in 2010 (deel 1) | Gamer.nl

Verrassingen en teleurstellingen van de redactie in 2010 (deel 1) | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Wesley Akkerman

Verra ing:
Sega had beloofd geen slechte Sonic-games meer uit te geven. Toch balanceerde de uitgever met Sonic the Hedgehog 4 op het randje van een slechte beoordeling. Maar met Sonic Colours maakt de Japanse ontwikkelaar een hoop goed. Het spel deed me erg denken aan de Sonic-levels van de Sonic Adventure-serie – gedachtes die ik nog steeds koester als ik naar de hoesjes van mijn Dreamcast-games kijke en Sonic Adventure zie staan. Het bevat vertrouwde, snelle gameplay dat afgewi eld wordt met de Wisps, die ingrijpende, maar vooral intere ante wijzigingen aanvoeren. Verder heeft Sonic Colours strakke graphics en milde platformelementen. Het vertrouwen in Sega had met Sonic 4 alweer een scheurtje opgelopen, maar Colours heeft in elk geval dat scheurtje opgevuld met genoeg lijm om het bij elkaar te houden. De eerste stappen op de oude koers zijn wat mij betreft gemaakt.

Teleurstelling:
Wat heb ik lang uitgekeken naar Fable III. Het tweede deel behoort tot één van mijn favoriete games en ik dacht dat het vervolg er op élk vlak overheen zou gaan. Ik was tegendraads in de berichtgeving over Molyneux met zijn valse beloftes, want ik geloofde in een goede afloop. Ik verwierp ieder argument dat gebruikt werd om aan te tonen dat het niet het spel zou worden wat wel breed aangekondigd werd. Ik wilde er gewoonweg niet aan toegeven dat het spel knudde zou worden. Mijn geloof stortte dit jaar in één klap in elkaar als een kaartenhuis in Chili. De zware keuzes als koning zijn ontzettend zwart-wit en het gebruik van magie, het opbouwen van je imperium en allerlei interactieve mogelijkheden zijn ontzettend versimpeld en beperkt. Zo erg zelfs dat je tijdens gesprekken gebonden bent aan vooraf bepaalde uitdrukkingen, ook al zou je wat anders willen zeggen. Fable is officieel de casual-hoek ingedoken, maar de vraag is nu of we überhaupt dat onderscheid nog moeten maken. Fable III is mijns inziens verreweg het minste deel in de serie.

Erwin Bergervoet

Verra ing:
Voor mij was 2010 niet echt een jaar van verra ingen. Van de meeste games die er bovenuit sprongen, was op voorhand al wel duidelijk dat het toppers waren. Red Dead Redemption was in zover een verra ing dat niet alleen de critici wegliepen met die game, maar ook de gamers. Hét bewijs dat spellen met een lange singleplayercampagne en een wat minder voor de hand liggende setting nog echt niet dood zijn. Maar dat de game goed zou worden, dat wisten we eigenlijk al. Wat me verder verheugde, is de verdere opmars van indiegames, zowel via de downloadbare kanalen op PC, Xbox 360 en PlayStation 3 als op smartphones. Dat spellen als Minecraft een groot succes zijn stemt hoopvol. Niet langer moet een game technisch het nieuwste van het nieuwste brengen om succesvol te zijn, wat ons hopelijk eindelijk uit de spiraal van mooiere graphics en hogere budgetten haalt en ons in 2011 en verder, nog veel verfri ende spelconcepten op gaat leveren.

Teleurstelling:
Voor de grootste teleurstelling hoeven we alleen maar naar de top 100 van 2010 te kijken, helemaal bovenaan: Mafia II. De eerste Mafia is mijn favoriete game-ervaring aller tijden. Hoe dat spel mij raakte toen ik het voor het eerst speelde, heeft geen enkel spel geëvenaard. Het was qua verhaalvertelling en sfeer zijn tijd ver vooruit. Mafia 2 herhaalde de spelformule van de eerste game, maar met een minder intere ant verhaal, eentonige mi ies en een verder ingeperkte vrijheid,. Ik had liever gezien dat het tweede deel nieuwe manieren introduceerde om een aangrijpend verhaal binnen een gamewereld te vertellen. Van een sfeervolle stad en mooie tu enfilmpjes raakten we in 2010 niet meer zo onder de indruk als in 2002. Het is jammer dat 2K Czech er niet in geslaagd is wat nieuws te doen met Mafia II.

Matthijs Hannink

 

Verra ing:

Nog nooit ben ik zo gegrepen door een gameverhaal als door het verhaal van Silent Hill: Shattered Memories. De verwarring die zich van Harry Mason meester maakt vanwege de verdwijning van zijn dochtertje na een auto-ongeluk slaat over op jou als speler. Personages maken even snel hun entree in de verhaallijn als dat ze weer verdwijnen. Het verhaal wordt ruw onderbroken door een aantal se ies bij een psychiater die het verloop van de game subtiel beïnvloeden. Al deze puzzelstukjes vallen uiteindelijk op werkelijk briljante wijze samen bij het even geniale als aangrijpende einde van het verhaal. Shattered Memories kwam uit het niets en is voor mij de beste game van het afgelopen jaar. Een heel ander soort spel waar ik blij van werd, is Just Cause 2. Dit is pas écht free-roamen, heerlijk! Verder wist Prince of Persia: The Forgotten Sands op de Wii mij behoorlijk te verra en. Deze game is totaal anders en ook veel langer dan zijn HD-broertje, en kent bovendien een aantal unieke gameplay-opties die sterk gebruik maken van de Wii-controller. Kane & Lynch 2 werd behoorlijk de grond in geboord, maar ik heb me op en top vermaakt met Chinese dienders tot loempiavulling herleiden met allerhande zwaar wapentuig. En last but not least: Everybody's Tennis voor de PSP. Wat? Ja, inderdaad. Spelen die hap, ook al heb je een hekel aan tennis én aan zo'n typisch Japans stijltje. De gameplay zit vervaarlijk dicht tegen perfectie aan.

Teleurstelling:
De grootste tegenvaller van het jaar is voor mij toch wel Heavy Rain, niet toevallig een game die erg veel met mijn persoonlijke favoriet gemeen heeft. Voor mij is Silent Hill: Shattered Memories de game die Heavy Rain pretendeerde te zijn, en meer. Als je eenmaal bij de plottwist belandt, het moment waarop je de seriemoordenaar ontmaskert, wordt direct duidelijk dat het verhaal bizar slecht in elkaar zit en aan alle kanten rammelt. Heavy Rain is zonder meer een intere ante ervaring, maar valt genadeloos door de mand op verhaaltechnisch gebied, en dat is nu juist waar het hele spel om draait. Voor een vervolg is de scriptschrijver van Silent Hill: Shattered Memories mi chien een idee... Verder vond ik twee typische big-budget games van dit jaar een beetje tegenvallen: Red Dead Redemption en God of War III. Beide spellen zijn allerminst slecht, maar voelen te formulematig aan en mi en daardoor een stukje persoonlijkheid. Als laatste wil ik Star Wars: The Force Unleashed II noemen. Er werd niet voldaan aan mijn toch al lage verwachtingen, aangezien dit spel er in zijn ultrakorte tijdsbestek al in slaagde om enorm repetitief te worden.

Sander Hölsgens

 

Verra ing:

Wanneer een typisch animepersonage je binnen tien minuten vertelt dat Adam Smith trots op je zou zijn, staat het gelijk buiten kijf dat Recettear: An Item Shop's Tale een bijzonder spel is. Ontwikkelaar EasyGameStation neemt het Japanse rollenspel op de hak en stelt er een verfri end spelconcept tegenover. Je runt een winkeltje en moet uiteraard proberen om zoveel mogelijk winst te maken. Ondertu en kun je kerkers bezoeken om speciale voorwerpen te verdienen, waar je flink voor moet knokken. Dit is leuk, maar verra end genoeg struin je al gauw eerder de markt af naar goedkope waren en haal je je voldoening uit het afzetten van klanten. Recettear is kapitalisme ten top, zij het met een Japanse twist.

Teleurstelling:
Square-Enix is de Final Fantasy-franchise eigenhandig aan het verkrachten. Final Fantasy XIV is een frutsel dat simpelweg nog niet af is. En zelfs al waren alle problemen verholpen, dan nog zou het een nietszeggend online rollenspel zijn. Er is op geen enkele manier sprake van een coherent geheel, iets waar vanuit een bepaalde overtuiging aan gewerkt is. Voor Final Fantasy XIII geldt dat laatste ook. Technisch gezien is het indrukwekkend en het vechtsysteem is zo vervelend nog niet, maar het lijkt wel of er totaal geen filosofie achter het spel steekt. Het verhaal gaat werkelijk nergens over en de lineaire structuur werkt averechts. Square-Enix moet dit jaar eens bij zichzelf te rade gaan waar ze eigenlijk voor staan. Nu lijkt het er namelijk op alsof ze maar wat doen.

Morgen zullen de resterende leden van de Gamer.nl-redactie hun teleurstellingen en verra ingen van 2010 benoemen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou