Wanneer je de 3DS uitpakt, valt meteen op dat hij ongeveer even groot is als de DS Lite. Hij is wel wat zwaarder en komt dichter in de buurt van het gewicht van de originele DS. Toch voelt het apparaat prima wanneer hij in je handen ligt. De 3DS komt in twee kleuren: ‘aqua blue’ en ‘cosmos black’. Wij kregen de zwarte versie en zijn daar stiekem wel blij mee: die vinden we namelijk mooier. Maar dat is een kwestie van smaak.
3D
Wanneer je de 3DS aanzet, word je meteen met 3D geconfronteerd. Op het onderste scherm staan net als bij de DSi een rits ‘channels’, van waaruit je games of andere programma’s kunt opstarten. Het bovenste scherm, dat over het veelbesproken 3D-effect beschikt, toont welk kanaal geselecteerd is en doet dat meestal met een grappig gebruik van 3D. Je merkt zo meteen dat je even moet wennen aan het effect, iets dat in de games die je gaat spelen nog duidelijker naar voren zal komen, omdat er dan natuurlijk meer op het scherm gebeurt.
Nadat de gewenning is opgetreden, stuiten we gelijk op de volgende constatering: de beelden komen niet uit het scherm. In plaats daarvan lijkt het alsof het scherm diepte heeft, waardoor je verschillende lagen ziet in de beelden die de 3DS toont. Een soort kijkdoos dus. Wanneer je het onderscheid tu en deze lagen goed waarneemt, is het daadwerkelijk een leuke toevoeging, al moet op de lange termijn nog blijken hoeveel nut het daadwerkelijk heeft.
Maar dan moet je het dus wel voor elkaar krijgen om die lagen te zien, en dat is niet altijd even makkelijk. Vaak – vooral wanneer er veel op het scherm gaande is of wanneer je de 3DS een beetje beweegt – zie je dubbele beelden in plaats van het gewenste 3D-beeld. Er zijn twee manieren om dit te verminderen. Vaak helpt het om de ‘Depth Slider’ aan de zijkant van het scherm een klein beetje terug te schuiven. Dit vermindert het effect enigszins en maakt het voor veel mensen stukken gemakkelijker om het 3D-effect goed waar te nemen. Ook is het belangrijk de 3DS recht voor je ogen te houden en er niet schuin naar te kijken. Dan werkt het namelijk niet.
Augmented reality en Face Raiders
Bovengenoemde les leer je vooral wanneer je de Augmented Reality-kaartjes, die bij het systeem inbegrepen zitten, gebruikt. Je opent het vooraf geïnstalleerde programma op de 3DS en legt een kaartje op tafel. Via de twee 3D-camera’s op de achterkant van de 3DS wordt het kaartje gescand, waarna een minigame start. Zo zie je op het 3DS-scherm warempel een draak uit je tafel komen, of zit er opeens een gat in je tafel met daarin een doelwit dat je moet raken. Het is een leuk idee – interactie met je huiskamer! – maar voor deze minigames moet je de 3DS wel rondom het figuurtje dat net op je tafel tot leven is gekomen draaien. En dat betekent leren altijd je gezicht recht voor het scherm te houden. Doe je dit niet, dan gaat het 3D-effect wederom verloren.
Een ander spel dat al op de 3DS staat wanneer je het apparaat koopt, is Face Raiders. Deze game maakt gebruik van de 2D-camera die in de binnenkant van de 3DS zit. In de game maakt de 3DS een foto van jouw gezicht. Vervolgens vliegen er door je eigen huiskamer monsters met jouw gezicht erop geplakt en moet je ze raak schieten voordat ze je scherm aanraken. Ook hier is het weer opletten geblazen dat je niet je gezicht om het scherm beweegt, maar echt met de hele 3DS meebeweegt, om zo het 3D-effect te kunnen behouden.
Andere software op de 3DS is de Mii Plaza, die net als op de Wii je Mii’s en die van anderen verzamelt. Op de 3DS kun je een eigen Mii maken en dat kan dit keer ook door een foto van jezelf te maken. De 3DS schat je gezicht in en maakt er een Mii van, die je daarna nog aan kunt pa en. Dankzij Street Pa , waarbij de 3DS in slaapmodus staat, kun je Mii’s van andere spelers downloaden, terwijl je onderweg bent naar je werk of naar school. De 3DS heeft nu ook maar één friend code die geldt voor alle games, dus je hoeft niet per game je vrienden opnieuw toe te voegen. De vriendenlijst waarin alle friend codes verzameld zijn, biedt ruimte voor honderd vrienden.
Spelen geblazen
Dan zijn er nog de besturingsopties. Zoals we het kennen van de DS zijn er vier actieknoppen en een vierpuntsdruktoets. Laatstgenoemde zit echter op een lagere ‘lijn’ dan de actieknoppen. Dat voelt een beetje scheef en raar en dat is nadelig, omdat zoveel handheld-games het lekkerst spelen met deze combinatie. De vierpuntsdruktoets is noodgedwongen naar beneden verhuisd om plaats te maken voor de analoge stick, die zijn debuut maakt op een handheld van Nintendo. Deze werkt heerlijk met 3D-games, zoals LEGO Star Wars III: The Clone Wars, die we inmiddels al hebben kunnen testen. Hij voelt precies flexibel genoeg: hij gaat goed mee alle kanten op terwijl hij ook niet te los zit.
Natuurlijk kan er ook met de stylus gespeeld worden. Nintendo heeft geleerd dat de wereld bestaat uit meer dan louter kinderen en de stylus kan nu dan ook uitgeschoven worden om hem beter geschikt te maken voor grotere handen. Hij is nog altijd wat aan de dunne kant maar het is een hele verbetering tegenover de kleine stylus van de DS. Wel vreemd is dat de stylus bovenin de 3DS geschoven moet worden. Dat was ook het geval bij het eerste model van de DS, maar in latere modellen is de opbergruimte naar de zijkant verschoven. Daar kon je de stylus een stuk beter bereiken tijdens het spelen, cruciaal bij games waar je vaak wi elt tu en de knoppen en de stylus. Nu voelt dat onhandig en dat kan wel eens voor irritatie gaan zorgen.
Batterijduur
Het 3D-effect (en de verbeterde graphics – het wordt nu zelfs moeilijk het verschil tu en een Wii-game en een 3DS-game te zien) mag wat energie kosten. Nintendo kondigde voor de release aan dat games in 3D spelen de 3DS in zo’n 3 tot 5 uur leegtrekt. Helaas is dit helemaal waar. Heb je het 3D-effect vol aan staan en is ook de wirele -functionaliteit ingeschakeld, dan kun je over het algemeen maar 3 tot 3,5 uur spelen. Het opladen van een lege 3DS duurt ook zo’n 3,5 uur. Ongeveer even lang spelen als opladen dus en dat grote verschil met de lange batterijduur van de DS merk je meteen. Een paar treinritjes later moet je al weer opladen en daar kun je gerust de hele avond voor uittrekken. Opladen gaat via een speciale stand die er bij zit. Het ziet er wel heel cool uit, de 3DS die in de stand ligt, maar of dat opweegt tegen de tijd die het apparaat in de stand door moet brengen vragen we ons af. Nintendo claimt wel dat het vrij gemakkelijk en goedkoop wordt om extra accu’s bij te kopen en ze onderweg om te wi elen. Het zou een mooie uitkomst zijn.
Conclusie
Om het eeuwenoude cliché er maar bij te pakken: hoeveel plezier we uiteindelijk aan de 3DS gaan beleven is vooral afhankelijk van de games die er voor gaan verschijnen. We kunnen daar nu nog geen definitief oordeel over vellen, dus moeten we het doen met enkel de games die we tot dusver hebben gespeeld. Wel valt er natuurlijk al wel wat te zeggen over de hardware zelf. Duidelijk is dat games in 3D waarnemen (zonder bril) even wennen is. Sommige spelers krijgen na een uurtje spelen barstende koppijn en er zijn zelfs mensen die 3D helemaal niet kunnen waarnemen. Ondergetekende was een klein weekje ziek en kwam er achter dat als je met zieke, vermoeide ogen gaat spelen, het verdraaid moeilijk is om 3D waar te nemen. Oftewel: 3D vraagt best wat energie van je ogen.
Neem je voldoende rust, leer je de juiste kijkhoek voor jou bepalen en vind je het geen probleem af en toe de 3D-slider bij te stellen, dan ga je zeker plezier beleven aan het effect. Daar komt bij dat het ook echt wat bij kan dragen aan een game. Niet alle titels die bij de lancering verkrijgbaar zijn blinken hier in uit, maar je merkt in Pilotwings Resort bijvoorbeeld al dat het makkelijker is om in te schatten wanneer je door een ring moet vliegen. Als ontwikkelaars rekening houden met de extra dimensie die spelers kunnen waarnemen, kan dat hele leuke en uitdagende gameplay opleveren.
Dat de 3DS verder een solide apparaat is, mag duidelijk zijn. De opties van het systeem zijn talrijk, al worden het internetkanaal en winkelkanaal pas op een latere datum (gratis) toegevoegd. Ook de diverse besturingsopties zijn prima, al voelt de naar onder verhuisde vierpuntsdruktoets raar aan door de positionering en zit de opbergplek van de stylus op de verkeerde plek. Dat de 3DS zo snel ‘op’ is en weer opgeladen moet worden kan een groot probleem worden, tenzij Nintendo extra batterijen beschikbaar stelt. In dat laatste geval is er weinig aan de hand en zal de batterijduur niet per se als de achilleshiel van de 3DS gezien worden.
Rest de vraag: moet je een 3DS kopen? Het is een veel krachtigere versie van de DS, dus ben je gecharmeerd van die handheld, dan kun je sowieso nauwelijks een miskoop doen met de 3DS. Wil je een 3DS vanwege het 3D-effect, dan raden we je aan het eerst eens te proberen bij een vriend of in de winkels. Mi chien ben jij namelijk één van de mensen die snel koppijn krijgt van het 3D-effect. Zorg wel dat je het een paar keer probeert: mi chien waren je ogen die dag een beetje moe, of stond de slider niet helemaal goed. Geef het meer dan één kans. Verder zal toch vooral uit de games moeten blijken of de 3DS de moeite waard is. En als de line-up van de DS een voorbode hierop is geweest, dan zit dat wel goed.