Bovenstaande overkwam Marcel een tijdje geleden en het heeft duidelijk indruk gemaakt: hij heeft het er nog over. Maar toegegeven, af en toe stel ik mezelf ook de vraag of de broodkorsten die ik ooit in de videorecorder propte nog ontdekt zijn door de mensen die het geval overnamen op een Koninginnedag zo’n vijftien jaar geleden. Als je iets tweedehands in huis haalt, dan kan het je zomaar gebeuren. Garantie tot aan de voordeur/kleedje van de kids zullen we maar zeggen. Wil je meer zekerheid dat je niet voor nare verra ingen komt te staan, dan kun je je beter wenden tot de gamespeciaalzaak, waar het nodige wordt gecontroleerd voordat een console wordt doorverkocht. We spraken met Tom Henderikx van Game Mania en Jeroen Post, InsideGamer-redacteur en werknemer bij Game Over? uit Amsterdam.
De controle
De controle van consoles is een tweeledig proces; een fysieke en een digitale controle moeten ervoor zorgen dat consoles zonder rare fratsen doorverkocht worden. Tom Henderikx geeft aan wat er gebeurt met een console die wordt aangeboden als tweedehands. Consoles worden op winkelniveau ingenomen, dus het is aan personeel om met een timmermansoog te kijken naar mogelijke gebreken. “Consoles die half uit elkaar hangen, erg beschadigd zijn of niet meer functioneren, nemen we uiteraard niet aan. De eerste indruk is belangrijk. Als de console bij afgifte aan de toonbank al uiterlijke schade vertoont of slecht ruikt (bv. sterke rookgeur), wordt deze niet aangenomen.” En uiteraard wordt er ook gekeken of alle kabeltjes en acce oires aanwezig zijn. Duidelijk verhaal, een kind van zestien met zijn eerste bijbaantje in de Game Mania kan de was doen. Hetzelfde geldt bij Game Over, waar ook elke individuele knop wordt geïnspecteerd. “Bij controllers bekijken we elke knop, en we kijken of hij niet rammelt. Mocht hij rammelen, en dat gebeurt nog wel eens, dan kan er iets loszitten aan de binnenkant, en dat kan een risico zijn.”
Dat het niet altijd iets onschuldigs betekent, blijkt wel. Post: “Ooit is er bij ons een Xbox-controller binnengekomen die rammelde. Hij deed het wel, dus we hebben hem ingekocht, maar even later maakten we hem open. Wat bleek er nou in te zitten? Minstens twintig dode kakkerlakken. Die controller hebben we dus meteen in elkaar geschroefd en weggegooid.”
Het openschroeven van nieuwe consoles gebeurt eigenlijk nauwelijks: de nieuwe apparaten werken of ze werken niet. Bij wat oudere beestjes wordt er nog wel eens wat opengehaald als er iets rammelt. Door de jaren heen heeft men bij Game Over ervaring opgedaan met bijvoorbeeld Super Nintendo’s, en kunnen ze deze in de winkel direct zelf repareren, waardoor deze spelcomputers niet afgekeurd hoeven te worden. Bij nieuwerwetse consoles komen er soms nieuwe problemen om de hoek kijken waar in de winkel weinig aan gedaan kan worden: verbannen consoles, haperende WiFi-kaarten en ook de infame Red Ring of Death is niet één-twee-drie te repareren. Hierop worden consoles dan ook afgekeurd. En ook spelcomputers met een emulatorchip worden uiteraard niet geaccepteerd.
Je privécollectie op straat
Na de eerste fysieke controle en mogelijke openschroefbeurt, is het moment aangebroken om te disktray te openen Beschimmelde broodkorsten is Henderikx nog niet tegengekomen, films die je normaliter in een anoniem plasticje krijgt opgestuurd wel. “Pee Paradise moet zowat onze vreemdste vondst geweest zijn.” Het zijn echter uitzonderingen geeft Henderikx aan en de meeste mensen voorkomen ongemakkelijke keelschraapmomenten in de winkel omdat ze wél secuur omgaan met hun privécollecties. De fysieke dan. Post geeft aan dat mensen vaak niet de moeite nemen om een console volledig digitaal schoon te vegen. Het is niet verwonderlijk dat het hierom een standaard proces is bij zowel Game Mania als Game Over. Henderikx: “Alle mogelijke bestanden die nog op de console staan, worden verwijderd. Hierbij worden geen vooropgestelde regels gevolgd, er wordt te goeder trouw gehandeld.” Dat in de winkel de data snel verwijderen geen waterdicht proces is, geeft Henderikx wel toe. Thuis zelf even een fabrieksreset doen (en ergens een vieze foto verstoppen) lijkt dan ook raadzaam als je besloten hebt je overbodig verklaarde console/handheld te verkopen. Vooral handhelds zijn hierbij even oppa en; die kleine handzame spelcomputers bewaren meer en meer data van je, mi chien wel ongemerkt. Een cameraatje met een fotoalbumpje hier, een ingevoerd wachtwoordje daar. Mensen laten onvermoed hele digitale broodkruimelsporen, wat zeg ik, broodkorsten achter - was mijn idee zo gek nog niet.
Post merkt op dat mensen zich er eigenlijk helemaal niet bewust van zijn en dat het merendeel van de binnengekregen consoles nog gevoelige data bevat. Mensen zijn vaak nog wel zo slim om hele schokkende dingen te verwijderen (hij is geen Pee Paradise tegengekomen), maar fotoalbums, muziek en profielen zijn vaak nog op de spelcomputer te vinden. En als we Marcel mogen geloven, doen mensen dat soms nog bewust ook…Gelukkig kreeg hij er bij zijn tweedehands Wii een serie foto’s van een hele gelukkige familie bij.