Ni No Kuni: Wrath of the White Witch (PS3)
Ontwikkelaar: Level-5 | Uitgever: Namco Bandai | Release: 2012
Wat is het: Ni No Kuni voor PlayStation 3 is een unieke samenwerking tu en twee Japanse bedrijven. De een is Level-5, dat we kennen van RPG's als White Knight Chronicles en Dragon Quest VIII. De ander had vooralsnog niets met games te maken, maar staat in de filmwereld al decennia bekend om zijn prachtige animaties: Studio Ghibli. Ghibli wordt ook wel het Disney van Japan genoemd en bracht ons in het verleden films als Spirited Away en Howl's Moving Castle. Dat de twee grootmachten de handen ineen hebben geslagen voor dit project, betekent dat we een spel krijgen dat de grenzen tu en de game- en de filmindustrie opzoekt. Ni No Kuni: Wrath of the White Witch speelt als een traditionele RPG, maar ziet er uit als een animatiefilm.
Je speelt als het jongetje Oliver, dat plotseling zijn moeder verliest en haar maar al te graag weer terug wil brengen. Hij wordt in zijn zoektocht bijgestaan door een magisch wezentje dat hem een boek geeft waarmee hij naar een alternatief universum af kan reizen. Het boek geeft hem via spreuken ook zelf beestjes tot zijn beschikking, die hij moet gebruiken om vijanden te verslaan. De spelwereld zit, zoals dat in sprookjes wel vaker het geval is, vol met fantasierijke omgevingen en inwoners.
Waarom wel: Ni No Kuni is in principe een hele lange animatiefilm die je zelf mag spelen. Het ziet er op de PlayStation 3 fantastisch uit en de opzet van het verhaal belooft een aandoenlijke en avontuurlijke reis op te leveren.
Waarom niet: Hoe mooi Ni No Kuni er ook uitziet, de game is gebaseerd op spelmechanieken die praktisch even oud zijn als de eerste Ghibli-film. We twijfelen eraan of de sfeer van het spel dit zestig uur lang weet te verhullen.
Hitman: Absolution (PC, PS3, X360)
Ontwikkelaar: IO Interactive | Uitgever: Square Enix | Release: 2012
Wat is het: We hebben lang moeten wachten, maar we mogen in 2012 eindelijk weer aan de slag met Agent 47. De kale huurmoordenaar mag inmiddels een icoon binnen de game-industrie genoemd worden. Niet alleen door zijn coole uiterlijk, maar ook door zijn minstens zo indrukwekkende games, waarin spelers zich creatief door levels heen moeten moorden. Na de veel minder intere ante Kane & Lynch-games hoopt IO Interactive de Hitman-reeks nieuw leven in te blazen, maar wellicht niet op de manier zoals veel fans het graag zouden zien.
Filmische scènes, waarin de camera zich naar een bepaald standpunt beweegt om iets dat rondom de speler gaande is te tonen. Een Agent 47 die als het ware naar een bepaald punt in het level geduwd wordt door het ontwerp van de omgeving, de vijanden en de gescripte setpieces. Klinkt het voorgaande jou in de oren als een doemscenario? Vrees niet, je behoudt in Hitman :Absolution de vrijheid om op bepaalde manieren door levels heen te sluipen, maar de ontwikkelaar maakt van de kans gebruik om de plot een belangrijkere rol te geven in deze game. Ook de actie vertelt een duidelijk verhaal. Dat betekent dat we in één level sluipen door een grootse, in schaduw gehulde bibliotheekzaal, een agent met een pistool bedreigen om zo aan zijn collega’s te ontkomen, een wervelende achtervolging door een trappenhuis meemaken, op het dak een agent te lijf gaan en ons in zijn kleren verhullen, om ten slotte heel relax door een nabijgelegen appartementencomplex te lopen en de politie te slim af zijn. Aan het einde van het getoonde level weten we het zeker: dit is niet zoals de oude Hitman-games, dit is beter!
Waarom wel: Het voelt alsof je zelf de regie van een spectaculaire actiefilm in handen hebt. De brute moorden van Agent 47 houden permanent een glimlach op je gezicht.
Waarom niet: Hoeveel vrijheid moeten we uiteindelijk inleveren voor het mooie plaatje? Daar is toch nog veel onduidelijkheid over.
StarCraft II: Heart of the Swarm (PC)
Ontwikkelaar: Blizzard Entertainment | Uitgever: Blizzard Entertainment | Release: 2012
Wat is het: Na in Wings of Liberty tegen de Zerg gevochten te hebben, neem je nu zelf controle over de insectachtige eenheden. Zij willen onder leiding van Sarah Kerrigan, de voormalige Queen of Blades, nog steeds dood en verderf zaaien. Het hoofdthema in de eerste uitbreiding is vooral wraak nemen op Mengsk, die verantwoordelijk is voor Kerrigans huidige, nare situatie. Om dat te bewerkstelligen moet Kerrigan eerst de verschillende Zerg-groepen verenigen. In Heart of the Swarm kan Kerrigan niet alleen sterker worden en groeien in haar krachten, ook haar eenheden kunnen uitgroeien tot volledige nieuwe units naarmate het spel vordert. De enige domper: de ontwikkelaars hebben gezegd dat Heart of the Swarm beduidend korter zal zijn dan Wings of Liberty. Voor de multiplayer betekent Heart of the Swarm de toevoeging van nieuwe eenheden die voor nieuwe, verfri ende tactieken moeten zorgen en balansproblemen verder moeten gladstrijken. De nieuwe eenheden vervangen echter ook oude bekenden, zoals het Mothership, waardoor menig traantje weggepinkt zal moeten worden.
Waarom wel: Heart of the Swarm is het geweldige StarCraft II, enkel beter. Het garandeert een meeslepend verhaal waarin de hoofdpersonages van StarCraft nog beter uit de verf komen. Nieuwe (multiplayer)eenheden zorgen voor verfri ing en nieuwe mogelijkheden, terwijl het sterker worden van de hoofdpersoon en diens units zorgt voor meer diepgang en een meer persoonlijke speelstijl.
Waarom niet: Korter singleplayer-verhaal. Het is vooralsnog afwachten of de nieuwe multiplayer-eenheden een positief effect hebben op de balans.
Guild Wars 2 (PC)
Ontwikkelaar: ArenaNet | Uitgever: NCSoft | Release: 2012
Wat is het: ArenaNet wist in 2005 de harten van veel gamers te veroveren met een online rollenspel dat het anders deed. Guild Wars draaide niet om levels maar om vaardigheden, niet om eindeloos monsters hakken, maar om een sterk verhaal. Guild Wars 2 gooit opnieuw de knuppel in het hoenderhok door de grootste cliché van MMO's, de 'quests', uit het raam te gooien en de spelers werkelijk onderdeel te laten zijn van een virtuele wereld.
In plaats van todo-lijstjes met voorspelbare opdrachten belooft Guild Wars 2 een dynamische omgeving waarin spelers invloed hebben op de gebeurteni en. Bescherm je het dorp niet tegen de bandieten? Dan branden ze het plat! Veel nadruk dus op verkenning, actie en het zelf ontdekken wat er in de wereld gaande is. Wat een verademing na jaren van 'ga daarheen en doodt die' opdrachten in de 'standaard' MMO's. En dan zijn er natuurlijk nog de uitstekende PVP-gevechten tegen andere teams die ons in de eerste Guild Wars het compitieve gedeelte van World of Warcraft deden vergeten.
Waarom wel: Guild Wars 2 lijkt een gouden middenweg te vinden tu en 'themepark MMO's' zoals World of Warcraft, en Sandbox-games zoals EVE Online. Bovendien: geen maandelijkse kosten!
Waarom niet: Voorlopig heeft nog niemand meer dan een uurtje kunnen spelen. De ideeën klinken geweldig op papier, maar is het spel straks een revolutie of lijkt het toch te veel op andere MMO's zoals Rift en World of Warcraft?
Borderlands 2 (PC, PS3, X360)
Ontwikkelaar: Gearbox Software | Uitgever: 2K Games | Release: 2012
Wat is het: Het vervolg op die ene game die jarenlang in ontwikkeling is geweest en ongeveer een dag voor release plots een cel-shaded-achtig uiterlijk kreeg. Het vervolg op die ene first-person shooter waarin spelers willekeurig gegenereerde wapens konden vinden en waar het speuren naar loot eigenlijk nog veel belangrijker was dan de schietactie (en dus eigenlijk mi chien een RPG is?). Het vervolg op die game waar je met name coöperatief enorm veel lol aan kon beleven. Het vervolg op die game met zijn sadistische humor op die woeste planeet Pandora. Juist, Borderlands 2. Een titel die alle sterke punten van zijn voorganger heeft gepakt en die flink heeft uitvergroot. Reken op nieuwe spelerskla en, nog meer wapens, uitgebreidere mi ies en een nog dikker aangezette tekenstijl. Borderlands 2 belooft een extravagant schietfestijn te worden.
Ontwikkelaar Gearbox heeft al wat geëxperimenteerd met verschillende downloadbare uitbreidingen voor de eerste Borderlands. De digitale stukjes content werden gekenmerkt door grotere omgevingen, langere mi ies die je door de hele spelwereld voeren en bizarre eindbazen. Daarom weten we wat we kunnen verwachten. Zo krijgt de speler in Borderlands 2 onder meer met robots te maken die zijn afgeschoten vanaf een nabijgelegen maan en vijanden uiteenrijten alsof het plakjes kaas zijn. Het belooft een kleurrijke bende te worden. Rood vooral.
Waarom wel: Moge het nog niet duidelijk zijn: Borderlands 2 wil extravaganter, meer bizar en nog meer over the top zijn. Nog meer wapens, mogelijkheden en uitspattingen; als deel één je al nauw aan het hart lag, dan zal dat bij deel twee ook zo zijn.
Waarom niet: De schietactie speelde in de eerste Borderlands niet de hoofdrol en dat is bij deel twee evenzeer het geval. Ligt het zoeken naar kistjes, geld en ammunitie je niet zo en zoek je goed geregi eerde actie, dan is Borderlands 2 niet de beste kandidaat.
Ma Effect 3 (PC, PS3, X360)
Ontwikkelaar: BioWare | Uitgever: Electronic Arts | Release: 9 maart 2012
Wat is het: Een fantastische RPG-reeks die menig hart heeft veroverd met een sterke verhaallijn en goed uitgewerkte persoonlijkheden van personages. De eerste twee delen staan bij vrijwel elke RPG-gamer hoog in het vaandel, dus grote zorgen rondom Ma Effect 3 hebben we niet. In het derde deel ga je de epische eindstrijd aan met The Reapers, en komt hoe het ook loopt een einde aan de avonturen van Commander Shephard.
En dat is mi chien net wat de game nodig heeft. Het einde én een nieuw begin voor een verhaalreeks zijn de aspecten die Ma Effect 3 zo intere ant maken. Naast dat zijn de keuzes die je hebt gemaakt in de eerste twee delen erg belangrijk voor het laatste hoofdstuk. Zo kun je het laatste deel waardig afsluiten, geheel in je eigen stijl. Zoals jij de games hebt gespeeld. Een mooi stukje RPG-implementering.
Waarom wel: De kunstmatige intelligentie is verbeterd en de moeilijkheidsgraad is omhoog geschroefd. Ook wachten we met smart op het einde van de trilogie, die Shephard voor altijd in ons hart zal houden.
Waarom niet: De introductie van een multiplayer moet geen invloed hebben gehad op de tijd die besteed is aan de singleplayer. Ma Effect is een titel die eigenlijk met gemak de top kan bereiken zonder deze 'toevoeging'.
Dishonored (PC, PS3, X360)
Ontwikkelaar: Arkane Studios | Uitgever: Bethesda | Release: 2012
Wat is het: Een open wereld-RPG in een Victoriaanse setting met steampunk-invloeden. U bent er nog? Mooi, want er is meer. De wereld van Dishonored is namelijk behoorlijk verpest (door de Zwarte Dood, letterlijk dus), waardoor meer dan de helft van de wereldbevolking is overleden. De overgeblevenen proberen wanhopig ratten buiten de deur te houden die de ziekte verspreiden, terwijl een totalitair regime de dienst uitmaakt nadat de keizerin is vermoord.
Hoofdrolspeler Corvo heeft het behoorlijk aan de stok met de gezaghebbers, aangezien hij valselijk is beschuldigd. Hoe dit verhaaluitgangspunt zich ontwikkelt, is nog in nevelen gehuld, maar de plot lijkt wel garant te staan voor de nodige intense momenten waarbij spelers moeten besluiten of ze verscholen blijven of de confrontatie opzoeken. Dishonored belooft spelers vrij te laten in hun aanpak van problemen. Hierbij beschikt Corvo over verschillende krachten.
Eén van de opvallendste is dat Corvo ratten kan overnemen om zo ongezien langs bewakers te sluipen. Zo zijn gesprekken af te luisteren of kun je ontdekken waar eventuele hinderlagen zijn geplaatst. De ontwikkelaar belooft dat spelers het hele spel kunnen uitspelen zonder ook maar één vijand te verslaan.
Waarom wel: Dishonored wordt ontwikkeld onder de supervisie van Harvey Smith, de maker van onder meer Deus Ex en Thief. Hij weet dus wel waar hij mee bezig is. Bovendien staat de art direction onder leiding van Viktor Antonov, die eerder werkte aan Half-Life 2.
Waarom niet: Dishonored probeert wel heel veel dingen tegelijkertijd te doen en de kans bestaat dat sommige elementen hierdoor niet uit de verf komen. Het welbekende spreekwoord vlees noch vis noch rat zou zomaar van toepa ing kunnen zijn op Dishonored.
Tomb Raider (PC, PS3, X360)
Ontwikkelaar: Crystal Dynamics | Uitgever: Square Enix | Release: Q4 2012
Wat is het: Het is altijd jammer wanneer een ooit florerende gameserie later in verval raakt. Mevrouw Croft kan daar aan de hand van haar nieuwste avonturen over meepraten. Na een paar epische avonturen werden de Tomb Raider-games al snel een aaneenschakeling van saaie schoolreisjes. Bovendien waren het games die het vertikten met hun tijd mee te gaan. De laatste jaren klimt dit game-icoon, lenig als ze is, weer terug omhoog, maar nog altijd is de serie een schim van de iconische reeks die het ooit was. In 2012 komt daar eindelijk verandering in met een reboot die simpelweg ‘Tomb Raider’ heet.
Een 21-jarige Lara Croft lijdt schipbreuk en strandt op een mysterieus eiland dat al snel allesbehalve onbewoond blijkt. Deze setting voor een in potentie zeer filmisch avontuur gebruikt series als Lost en games als Uncharted als inspiratiebron. Want wat doet Uncharted goed? De game geeft je het gevoel dat je deel uitmaakt van een spannende film en speelt bovendien vloeiend. Hoewel we nog niet hands-on met de nieuwe Tomb Raider hebben kunnen gaan, lijkt de gameplay van dit nieuwe deel uit hetzelfde hout gesneden te zijn. Dat zegt heel wat voor een reeks die bekendstond om een hoofdpersonage dat zich liet besturen als een koe
De beelden die we van Tomb Raider hebben gezien gaven ons het gevoel daar op het eiland ter plekke met Lara aanwezig te zijn. Door de wonderschone graphics komen de omgevingen tot leven, maar ook de spannend bewegende camera en indrukwekkende voice acting dragen daar hun steentje aan bij.
Waarom wel: De animaties zien er geweldig uit en de toffe setting leent zich perfect voor avontuur.
Waarom niet: De game zit vol met filmpjes waarin je op Heavy Rain-achtige wijze knoppen moet indrukken om niet af te gaan. Dit kan mogelijk irritant worden.
Diablo III (PC)
Ontwikkelaar: Blizzard Entertainment | Uitgever: Blizzard Entertainment | Release: Q1 2012
Wat is het: Meer dan tien jaar geleden verwelkomde Diablo II ons in een wereld vol moord, razernij en verderf. We overmeesterden de uitdagingen in verlaten abdijen, overleefden in de diepste jungles en verloren bloed, zweet en tranen in de hel. Nu is het weer zover: twintig jaar na de gebeurteni en in Diablo II gaan de poorten in Diablo III weer open en komen er grotere bedreigingen uit dan ooit tevoren. De helden die de wereld voor zijn ondergang hebben gered zijn inmiddels, getekend door hun ervaringen, geschift geworden en overgestapt naar de kwade kant waardoor het aan een nieuwe generatie helden is om de wereld te redden.
Die wereld ziet er beduidend anders uit dan we gewend zijn van Diablo II. De vernietiging van de World Stone heeft de geografie dusdanig veranderd dat enkel de twee grootste continenten samen met enkele eilanden zijn overgebleven. Tevens kent de wereld van Diablo III minder gore details dan in zijn voorganger, wat aan de donkere sfeer overigens weinig af doet. Daar zorgen de absurde vijanden voor: denk aan gigantische vleesmonsters die exploderen of zombies die aan je vlees willen sabbelen. Hen kun je met de oude kla en, zoals de Barbarian, met grootse wapens van je afhouden, maar ook met behulp van nieuwe personages zoals de Monk (snelle vuistcombinaties) of Witch Doctor (ondoden oproepen en ziektes verspreiden) bevechten.
Daarnaast lijkt Blizzard lering te trekken uit World of Warcraft. Zo kent Diablo III een uitgebreid crafting-systeem waarmee spelers uitrusting kunnen maken. Bovendien belooft de ontwikkelaar spelers die naar uitdaging smachten verschillende moeilijkheidsgraden. Daarmee wordt de levensduur van het spel beduidend verlengd. Het doorspeuren van elke kamer in de omgeving en het bevechten van hordes aan monsters lijkt zijn charme sowieso nooit te verliezen. Zeker niet als het concept wordt opgehangen aan de imposante wereld van de Diablo-serie.
Waarom wel: Diablo III vindt de balans tu en intere ante gevechten en het zoeken naar en verhandelen van objecten. De wereld ademt dankzij een mooi kleurencontrast en verschillende omgevingen een geheel eigen sfeer uit. Daarnaast moedigen de verscheidene kla en het gebruik van verschillende speelstijlen aan. Met de ervaring van Blizzard in het achterhoofd lijkt er in die zin weinig fout te kunnen gaan.
Waarom niet: Vooralsnog zijn er weinig details bekend over de ‘endgame content’. Kunnen we ditmaal aan het einde van het spel wel veel variatie verwachten, of wordt het vooral meer van hetzelfde, enkel op een hogere moeilijkheidsgraad?
Bioshock: Infinite (PC, PS3, X360)
Ontwikkelaar: Irrational Games | Uitgever: 2K Games | Release: 2012
Wat is het: Half-Life 2 heeft City 17. Ocarina of Time voert ons naar Hyrule. En in BioShock duiken we richting Rapture. De ontwikkelaars van de meeste kla ieke games beseffen één ding dondersgoed: het zijn niet de personages die het karakter van een game bepalen, het is de spelwereld. Na het heerlijk grimmige Rapture zoekt ontwikkelaar Irrational Games het het met BioShock: Infinite hogerop. Weg zijn de donkere gangetjes en afgebrokkelde balzalen. In plaats daarvan belanden we op het altijd zonnige Columbia. Altijd zonnig omdat het simpelweg boven de wolken zweeft! Deze Amerikaanse superstad is in 1912 een totale dictatuur – het vernietigt elk land dat ‘boe’ of ‘ba’ durft te zeggen – maar wordt ondertu en verscheurd door een burgeroorlog.
Naast de intere ante politieke twist, bevat de game ook een opvallend stukje persoonlijke dramatiek. Zo bewijst de toevoeging van Elizabeth dat ook personages hun stempel op een virtueel avontuur kunnen drukken. Deze mysterieuze dame heeft speciale krachten – multidimensionale, om precies te zijn – en er is iets of iemand die dat liever verbergt. Arme Elizabeth wordt in de hoogste toren in Columbia opgesloten, maar weet door jouw hulp te ontsnappen. Dat is echter nog maar het begin: vanaf dat moment ben je samen met haar constant op de vlucht voor haar bizarre bewaker, de mechanische vogel Songbird. Het mooie van die klopjacht is niet zozeer de spanning die dit ongetwijfeld oplevert, maar de emotie die er bij komt kijken: de grote, heldere ogen van Elizabeth en haar haast kinderlijke naïviteit zorgen er al snel voor dat je van haar gaat houden en dat je haar koste wat het kost uit de klauwen van die rotvogel wilt houden.
Verhaal en gameplay vullen elkaar voor zover we hebben kunnen zien perfect aan in BioShock: Infinite. Die multidimensionale krachten die Elizabeth heeft? Die gebruikt ze bijvoorbeeld om je als speler middenin een gevecht te kunnen laten kiezen tu en het laten verschijnen van een aanvalsmogelijkheid (een ton met geweren en kogels), een object dat ter verdediging dient (een wagen waarachter je kunt schuilen voor vijandig vuur) of een vluchtroute (een plotselinge deur in een muur). Ook voegt de game een intere ant nieuw vervoersmiddel toe: rails die verschillende gedeeltes van de stad met elkaar verbindt en waar je met een soort haak langs kunt glijden. Tel die vernieuwingen bij elkaar op en we hebben wellicht zelfs hier te maken met een game die de serie opnieuw uitvindt. En als die serie Bioshock is, zou dat een ongekende prestatie zijn.
Waarom wel: BioShock: Infinite lijkt een levende, geloofwaardige spelwereld met intrigerende personages neer te zetten. De gameplay van de eerste BioShock was al dik in orde, maar het spel werd naar een hoger niveau getild door die geloofwaardige, sfeervolle wereld. Als Irrational dat opnieuw flikt, lijkt het waarschijnlijk dat de studio de beste game van het jaar aflevert.
Waarom niet: Vooralsnog hebben we niet met de game mogen spelen en hebben we alleen kunnen zien wat de ontwikkelaar ons wilde laten zien. Dat waren voornamelijk gescripte momenten. Die kunnen je als speler het gevoelgeven echt in Columbia rond te lopen, maar dergelijke momenten zouden ook snel in herhaling kunnen vallen. Weet de game daarnaast de moeilijke balans tu en vrijheid en structuur wel te vinden?
Dit was de Top 100 van 2012! Een prettige jaarwi eling iedereen!
De Top 100 van 2012 werd gemaakt door Wesley Akkerman, Pascal Badenbroek, Erwin Bergervoet, Richard Borgman, Matthijs Hannink, Harry Hol, Sander Hölsgens, Laura Kempenaar, Mark van der Kruit, Tobias Mauel, Frank Meijer, Michel Musters, Jochem Nauta, Gerard van Nieuwenhuijzen, Kevin Shuttleworth, Gijs van Veen, Daniël Verlaan, Arthur van Vliet, Ron Vorstermans, Marcel Vroegrijk en Simon Zijlemans.