Toen orkaan Irene verwoesting aanrichtte in delen van Amerika, steeg de bloeddruk van MLG-CEO Sundance DiGiovanni waarschijnlijk behoorlijk. Het hart van de livestream, waar fanatieke gamers uit meer dan 170 landen naar keken, bestaat namelijk uit een satellietenbus achter het beursgebouw. Met de kracht waarmee Irene woedde, was de angst groot dat plots 25 miljoen toeschouwers door overmacht een zwart beeld zouden krijgen. Uiteindelijk verliep alles zonder problemen. Irene blies de andere kant op en Infamous, Bomber en Fear waren te sterk voor de concurrentie.
Nieuwe heersers op Olympus
Instinct, ook wel het God Squad genoemd, had de twee Halo: Reach-toernooien voorafgaand aan Raleigh gewonnen met een totaal van 37 overwinningen. De dominante speelstijl leek ongeëvenaard en de kans dat het goddelijk team van de troon van Olympus zou worden gestoten, leek miniem. Infamous, nu inmiddels benoemd tot Demi-God Squad, bewees dat ook goden een achilleshiel hebben en wisten Instinct te onttronen, maar niet zonder zelf een moeilijke klim naar de top te kennen.
In de groepsfase wist Infamous onopgemerkt te blijven, maar begon vaart te krijgen toen de eerste grote naam met de grond gelijk werd gemaakt: Warriors. Met het gewonnen momentum werden ook Severance en Legendary verslagen om uiteindelijk over het uitgestrekte been van Dynasty te vallen. Hierdoor vielen zij in de Losers Bracket, iets dat blijkbaar weinig indruk achterliet aangezien vervolgens Evil, Status Quo en Believe The Hype werden geëlimineerd. Zo stond Infamous plots oog in oog met Instinct, met als opdracht zes wedstrijden te winnen voordat Instinct drie had gewonnen. "Onhaalbaar", zou een normale reactie zijn geweest na de recente resultaten van Instinct. "Haalbaar", riep Infamous en won na uiteindelijk 10 gespeelde rondes MLG Raleigh 2011.
De overwinning is grotendeels te danken aan de 17-jarige APG, die tot beste speler van het Halo: Reach-toernooi werd bekroond aangezien hij de enige speler met een positieve score was tegen Instinct. Uiteindelijk is deze overwinning het resultaat van een lange lijdensweg van een team dat alsmaar laag werd ingeschat en nooit boven zichzelf wist uit te stijgen. Vandaar dat het onwaarschijnlijk lijkt dat een soortgelijke prestatie wordt herhaald in Orlando. Ook al is Instinct met de tweede plaats naar huis gegaan, Orlando lijkt de perfecte kans om Raleigh te vergeten en de onoverwinnelijkheid van weleer te herstellen.
Koreaanse hattrick
Voor de derde keer achter elkaar won een Koreaanse Terran-speler het StarCraft II-toernooi. Bomber van team Startale treedt met zijn overwinning in Raleigh in de voetstappen van MMA en MVP. Hij bewees dat de meeste variërende tactieken hem liggen. Zo wist hij niet alleen vroegtijdig een einde te maken aan een wedstrijd door gebruik te maken van de agre ieve opener 2 Starport Banshee, maar gebruikte hij tevens nucleaire bommen om laat in de wedstrijd de overwinning op te eisen.
Geheel zonder problemen was zijn weg naar de beker echter niet, aangezien hij vooral in het begin wat opstartproblemen bleek te hebben. In de groepsfase had hij te maken met Noble e, Machine en de Zweedse Terrans-speler Sjow die onverwachts Bomber dwongen om een besli ende derde wedstrijd te spelen. Laatstgenoemde ontving voor zijn prestaties zelfs complimenten voor zijn stabiele speelstijl. Die opstartproblemen waren vergeten toen Bomber op de tweede dag twee van de beste Zerg-spelers uitschakelde, namelijk DongRaeGu en Coca en maar een enkele wedstrijd verloor. Vooral de overwinning op DongRaeGu was een prestatie, aangezien deze voorafgaand aan het evenement bewees te beschikkingen over behoorlijke kwaliteiten en spelers zoals Nada wist uit te schakelen.
Het voorspellen van een winnaar in StarCraft II is net zo onmogelijk als het aantal zandkorrels schatten dat op het strand ligt. 2011 heeft bewezen dat er talloze getalenteerde spelers zijn die op een goede dag iedereen kunnen uitschakelen. De keerzijde hiervan is, is dat een ietwat slechtere dag een vroegtijdige uitschakeling kan betekenen. De dominante rol van de Koreaanse spelers laat ons echter niets anders vermoeden dan dat een Koreaanse speler in Orlando wederom de beker in handen houdt.
Beangstigend goed
Met de bittere nasmaak van de verloren finale in Anaheim tegen Quantic Leverage kwam Fear met een volgetankte monstertruck naar Raleigh om alle tegenstand plat te walsen, om te bewijzen dat ook zij zijn geboren om kampioenen te zijn. Daarnaast wist Fear het toernooi nieuw leven in te blazen dat grotendeels teleurstellend was. Tevens wist het team een einde te maken aan de discu ie of de Famas niet een te sterk wapen zou zijn en verboden zou moeten worden van officiële toernooien, door zelf regelmatig gebruik te maken van verschillende wapens.
De uitschakeling van Anaheim-kampioen Quantic Leverage was niet een simpele nederlaag, maar een redelijke vernedering met dank aan Fear. Quintic Leverage werd op alle gebieden volledig overklast in zijn wedstrijd met Fear en terecht met een 4-0 nederlaag naar huis gestuurd. Tijdens Domination bewees Fear gedreven te zijn om het gezichtsverlies te herstellen door Quantic Leverage op een gegeven moment geen enkel punt te laten verdedigen. De discu ie of de Famas niet te sterk zou zijn wist Fear te ontkrachten door het team te zijn dat de grootste variatie aan wapens liet zien. Spectres, AK-74U’s en zelfs de Spas werd gebruikt. Laatstgenoemde bleek perfect voor het speltype Capture The Flag en garandeerde Fear enkele snelle punten.
In de finale troffen Fear en Collapse op elkaar, waarvan Fear het duidelijk moeilijkere pad heeft moeten bewandelen om zo ver te komen.
Fear bewees dat talent niet alles is. Een sterk samenwerkend team, naadloze posities en een goede motivator vormen als eenheid een team dat moeilijk te verslaan is. Aangezien teams in Black Ops echter ook snel hun vorm dreigen te verliezen is het afwachten of het vuur na deze overwinning niet mi chien is gedoofd. Fear en Quantic Leverage zullen echter ongetwijfeld weer bovenaan meedraaien.
Uiteindelijk begint de winterdepre ie nabij te komen. Na inmiddels vier toernooien en meer dan negen maanden aan grootse toernooien blijken veel spelers en teams niet meer aan de verwachtingen en prestaties van begin dit jaar te voldoen. Aan de andere kant is het einde van een seizoen de beste reden om nog een laatste keer op het gaspedaal te trappen.De laatste winnaars van een seizoen worden het langste herinnerd.