Rayman zat bij de eerste lichting PlayStation-games in 1995. De game werd oorspronkelijk ontwikkeld voor de Super Nintendo, maar toen bedenker Michel Ancel (ook verantwoordelijk voor Beyond Good & Evil) merkte dat hij vooral op grafisch gebied vooruitstrevend wilde zijn, waren de cartridges van de SNES niet meer afdoende. De hogere opslagcapaciteit van de cd-rom bleek perfect voor het uitwerken van zijn visie: een sprankelende, kleurrijke fantasiewereld met graphics die nog het beste te beschrijven vallen als een mengelmoes tu en de typisch excentrieke Franse tekenstijl en invloeden uit Ru ische en Chinese sprookjes.
Kwijlend voor je televisie
Door het inhuren van echte tekenaars werd deze visie tot in detail uitgewerkt en dankzij het feit dat Rayman één van de eerste platformgames van een nieuwe generatie was, maakte de game enorme indruk. Door de hoge opslagcapaciteit van de cd-rom was het opeens mogelijk om elk level in de game van ongekend veel detail te voorzien. Dat is al in de eerste wereld, Dream Forest, duidelijk: naast een gedetailleerde achtergrond staat ook op elk platform een bloempje, plantje of grasprietje en levels zitten vol met sprankelende bolletjes die verzameld kunnen worden. Daarnaast lopen de – wederom prachtig getekende – vijanden koddig en overtuigend rond. Als één van de eerste games voor de PSOne kon het niet anders dat je kwijlend voor je televisie zat.
De mooie graphics geven vorm aan de verschillende werelden, die voor de verandering thematisch origineel in elkaar steken. Waar je in bijna elke platformgame de standaard ijs- en lavalevels moet afwerken – dankzij de invloed van een bekende loodgieter - daar kom je in Rayman bijvoorbeeld terecht in Band Land, waar valse muzieknoten en getergde trommels je pijn proberen te doen. Of neem Picture City, met gummen, pennen en kwasten die als platforms dienen. De spelwerelden zijn zo gevarieerd dat eigenlijk elke wereld een compleet nieuwe set aan voorwerpen, achtergronden en vijanden nodig heeft. Wederom mogelijk dankzij de overstap naar cd-rom.
Als muziek in de oren
En als we dan toch de cd-rom blijven ophemelen, dan moet natuurlijk de belangrijkste toevoeging genoemd worden: eindelijk was het mogelijk om audio van hoge kwaliteit in een game te stoppen. Daar maakte men bij Ubisoft meteen goed gebruik van, want veel fans krijgen de muzikale begeleiding van Rayman vijftien jaar na dato nog altijd niet uit hun hoofd. De game won diverse prijzen voor de aanwezige muziek en als we het of de terugluisteren, begrijpen we meteen weer waarom.
Rayman kwam aan het einde van de 2D-platformerrage. Het genre was zo uitgemolken dat je eigenlijk niets nieuws kon doen op het gebied van gameplay – en dat deed Rayman dan ook niet echt. Dankzij het gebrek aan ledematen kun je Raymans vuist naar de andere kant van het scherm schieten, maar dat was eerder een leuke variatie op andere games van die tijd. Dat neemt niet weg dat het allemaal goed in elkaar zit: Rayman reageert nauwgezet op de ingedrukte knoppen. Wel opvallend is de moeilijkheidsgraad, die na de eerste wereld al ver omhoog schiet. Levels uitspelen wordt in de tweede helft van de game al een fikse uitdaging – als je al zo ver komt met het beperkte aantal levens en continues – maar voor de echte masochisten is er de optie om in elk level zes kooien te vinden en te openen, zodat de gevangen genomen bewoners van Raymans wereld weer hun vrijheid terugkrijgen. Deze kooien zitten vaak enorm goed verstopt en spelers moeten regelmatig de logische weg negeren en uithoeken van levels bezoeken om ze te vinden. Platformgames voor kinderen? Daar moest Rayman niets van hebben in ieder geval.
We zijn blij om te zien dat de typische stijl van het origineel terug lijkt te keren in het later dit jaar te verschijnen Rayman: Origins. Met al die goede herinneringen aan het eerste deel verdient Ubisofts voormalige mascotte gewoon een nieuwe topgame. Het is even afwachten of Origins dezelfde uitdaging en variatie kan bieden, maar het origineel neemt niemand gelukkig nog van ons af. Sterker, je kunt hem tegenwoordig downloaden via PlayStation Network, zelfs gratis als je een PS Plus-abonnement hebt. Doen, want deze platformer mag niemand mi en.