Een goede RPG dompelt je onder in zijn verhaal en gameplay. De illusie van vrijheid zit diep verborgen, want stiekem heeft de ontwikkelaar allang de route door Pokémon-land afgebakend. De kunst is om die reis aantrekkelijk te houden door middel van terugkerende, doch afwijkende elementen. Nintendo en Gamefreak bedachten daarom ‘Pokémon’: een groep beesten die getraind moet worden, nieuwe acties aanleert en van uiterlijk verandert. Het bekende verzamelaspect werd gedigitaliseerd.
Sublieme vervolgen
Ondanks de beperkte grafische capaciteiten van zowel de Gameboy als de Gameboy Color, bevatte Pokémon Gold/Silver een weelderige wereld. Gamefreak gebruikte alles uit zijn voorganger – zoals de oude Kanto-regio, maar introduceerde ook de nieuwe regio Johto, die meer dan honderd nieuwe Pokémon, een tiental steden en een handvol nieuwe voorwerpen huivest. In het eerste deel hoef je maar acht grote trainers te verslaan om de beste Pokémon-trainer te worden, in het vervolg zijn dat er zestien. Daarnaast heeft de game een heuse dag- en nachtcyclus, die ervoor zorgt dat er verschillende Pokémon per dagdeel te vangen waren. Er is altijd wel een Pokémon die je nog moet hebben of een tijdsgebonden evenement dat je wilde afronden.
De honderd nieuwe Pokémon zijn niet zomaar simpele toevoegingen aan de Pokédex, de digitale Pokémon-encyclopedie. Wat een verra ing was het immers toen bleek dat bekende monsters uit het eerste deel opeens een derde evolutie of baby-vorm kenden of een splitsing hadden. Zo werd het minder vervelend om steeds dezelfde beestjes te trainen als in het vorige deel. Je wist immers dat je er iets nieuws voor terugkreeg. Ook was het verra end toen bleek dat er ook nog eens twee extra soorten Pokémon zijn: dark en steel. Elk soort heeft zijn voor- en nadelen tegenover. Water is sterk tegen vuur en het vechttype maakt snel korte metten met steentypes. Met de toevoeging van dark en steel werd de wi elwerking tu en de verschillende soorten uitgebreid. Zo is steel immuun voor giftypes en is dark oppermachtig tegenover het verder altijd sterke psychische type. Alle aanpa ingen werden door de ontwikkelaar verpakt als een ‘nieuwe ontdekking’. Dat hield gamers geboeid en paste bovendien perfect binnen de serie, waarin verkenning centraal staat.
Maar ook het fokken van Pokémon was een welkome toevoeging. Je kon in Pokémon Gold en Silver een mannetje en een vrouwtje van hetzelfde ras (of met overlappende lichamelijke kenmerken) een ei laten produceren. De Pokémon uit het ei had de eigenschappen van het vrouwtje. Dit was de enige manier om bepaalde baby-Pokémon te bemachtigen, aangezien die niet zomaar in het wild rondlopen. Het mooie aan dit systeem is dat je aanvallen kunt doorfokken. Met een zogeheten Technical Machine (TM) kun je een Pokémon snel een aanval leren, of de Pokémon een aanval leren die hij zichzelf normaal gesproken niet eigen zou kunnen maken.
Remakes kwamen niet in de buurt
De weinige esthetische veranderingen van de tweede generatie Pokémon-RPG’s werden ruimschoots goed gemaakt door de enorme hoeveelheid inhoud en verbeteringen. De eerste kennismaking met nieuwe Pokémon in een nieuwe regio was onvergetelijk. Een moment dat niet geëvenaard kán worden, hoe goed Gamefreak ook zijn best doet. Er werd jaren gesmeekt om opnieuw het avontuur van Johto uit te brengen op de DS of de GBA, maar toen Heart Gold en Soul Silver er eenmaal waren, waren het slechts schaduwen van het origineel. Hoe kan het ook anders: Gold en Silver zijn de twee beste Pokémon-games ooit gemaakt.