Terugblik: EcoQuest 2 | Gamer.nl

Terugblik: EcoQuest 2 | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Een game maken die volledig draait om het aankaarten van milieubedreigende situaties: niet iedereen komt ermee weg en vanzelfsprekend waagt daarom bijna niemand zich eraan. Sierra wel, in een poging een jongere doelgroep aan te spreken dan met de soms hopeloos frustrerende queesten van Roger, Sonny en Graham. Om hen daarna gelijk een belangrijke boodschap over te brengen: de natuur is de moeite waard om in stand te houden, dus voortaan niet meer voor de grap tegen plantjes aan schoppen en pootjes van langpootmuggen aftrekken.

Goede les

Nee, even zonder gekheid. EcoQuest en zijn opvolger EcoQuest 2: Lost Secret of the Rainforest kennen een educatieve insteek, hoewel het nog altijd trouw aan de Sierra-formule blijft door ieder scherm vol puzzels te stoppen. Hoewel de oplo ing voor de hand ligt – doe wat het beste is voor het milieu – vereist de uitwerking flink wat denkwerk van een kinderbrein. Niet zoveel als een Police- of Space Quest, maar er moeten nog altijd voorwerpen gecombineerd worden die op het eerste zicht weinig met elkaar te maken hebben.

Daarin zit dan ook gelijk de charme. Als kind gedurende de jaren tachtig liet je je niet zomaar uit het veld slaan wanneer er geen directe aanwijzing voorhanden was. Je zocht verder, sleepte voorwerp A naar B, C, D en omgekeerd, en als dat niet lukte, probeerde je het vrolijk nog een keer op een andere manier. Zo leerde je de spelomgeving – in dit geval een kleurrijke jungle – op je duimpje kennen en viel het helemaal niet meer op dat het spel eigenlijk maar weinig locaties bood.

EcoQuest 2 is in die zin nog altijd actueel. De aandacht van de milieulobby is inmiddels verschoven van het regenwoud naar de opwarming van de aarde, maar kinderen kunnen er nog altijd wat van opsteken. Niet in de laatste plaats dat het loont om ergens moeite voor te doen, en niet gelijk naar een volgend checkpoint te snakken, al heeft dat laatste dan weer weinig raakvlak met het echte leven.Wel geeft EcoQuest 2 een beloning die verder gaat dan het voldane gevoel als je een puzzel oplost. Je levert een concrete, zij het virtuele bijdrage aan het voorbestaan van een ecosysteem.

Puur

Het is gelukkig niet zo dat de overkoepelende boodschap van EcoQuest 2 er te dik bovenop ligt. De rode draad, ja, maar die sluit naadloos aan bij het pure karakter van hoofdpersonage Adam Greene. Als beginnende tiener weet hij niet ‘beter’ dan dat de mensheid nooit de natuur uit het oog mag verliezen. Adam is nog niet bezig met compromi en sluiten en zaken als economische haalbaarheid en rentabiliteit, de doelgroep die Sierra aan wilde spreken evenmin.

Als je het spel nu als volwa ene nog eens aanslingert, is het uiteraard prima om je vraagtekens te zetten bij deze eenzijdige en toch wat naïeve benadering. Maar wellicht is het ook wel weer fijn om niet verder te hoeven denken dan ‘de natuur is goed voor mij, dus ik ben goed voor de natuur’. Dat voelt echter aan dan spellen van tegenwoordig die zogenaamd morele keuzes aan spelers voorleggen, maar daarbij geen echt gewicht eraan weten te hangen.

EcoQuest 2 deed dat wel, op een ietwat vergezochte maar daarom niet minder doeltreffende manier. Adam kan met de dieren in het regenwoud communiceren, en krijgt zo uit eerste hand te horen wat de grote boze volwa enen met hun hebzucht en lust naar macht aan schade berokkenen. Flora en fauna hebben normaliter niets in te brengen wanneer wij het met onze beschaving platwalsen, wat mi chien verklaart waarom we er niet altijd bij stilstaan. Verbindt er een stem aan, en je hebt een heel ander verhaal.

Ecorder

Een verhaal dat je als speler overigens zo compleet als je zelf wilt uit kunt diepen. Er zijn de gebruikelijke gesprekken met dieren en oorspronkelijke inwoners van het regenwoud, maar daarnaast kun je ook informatie verzamelen via een handig scanapparaatje, de Ecorder. Richt het op een boom of dier in de nabije omgeving en het zal allerlei details opsommen die inhoud geven aan de spelwereld. Daarbij steekt uiteraard weer de educatieve boodschap de kop op, al biedt het ook handige tips die je verder kunnen helpen in het spel.

Het daadwerkelijke regenwoud is er vast niet mee gered, maar het was en is goed om te zien dat een game spelenderwijs kinderen een les weet bij te brengen, zonder een al te belerende toon. We zien dat toch tien keer liever dan bijvoorbeeld een flash-game over het Gigagordeldier. Ontwikkelaar Sierra bestaat helaas niet meer als zodanig, dus soortgelijke, kwalitatieve en educatieve titels krijgen we waarschijnlijk niet meer. En wat er van het regenwoud moet worden? Dat zien we vanzelf wel in Far Cry 3.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou