Dit soort momenten maken van Desperados: Wanted Dead or Alive een meeslepende ervaring die het strategiegenre een extra laag diepgang geeft. De game weet zonder moeite een top-down perspectief te combineren met Westerndialogen en personages die hun stereotype na verloop van tijd overstijgen. Voeg daar de sfeervolle harmonica- en trompetmuziek aan toe en je hebt een game met een eigen gezicht waar zelfs menig RTS-hater geen nee tegen kan zeggen. Ik trok mijn eigen pad en koos mijn methodes zorgvuldig. En na elke dood begon ik weer opnieuw, want opgeven was voor mij geen optie.
Het diepe in
Toen ik de game voor het eerst opstartte verwachte ik een goedkoop verzonnen cowboyavontuurtje dat ik in een mum van tijd uitgespeeld zou hebben. Tot mijn verbazing ging het veel verder dan het standaard indianen afschieten en paardrijden. Na een simpel introductielevel werd ik in het diepe gegooid en kreeg ik de taak om tientallen vijanden uit te schakelen die alles afspeurden. Desperados doet mede om die reden denken aan Commandos, maar het concept wordt over een heel andere boeg gegooid. Buiten het trekken van de revolver ben je afhankelijk van goede schuilplaatsen, het verstoppen van uitgeschakelde vijanden, het inschakelen van gadgets, afleidingsmanoeuvres, misleiden en soms zelfs verleiden. Want ieder cowboyverhaal verdient een tegenspeelster waar iedere man voor door de knieën zou gaan, toch?
Als snel krijg ik een heldhaftige opdracht: vind El Diablo en maak een einde aan zijn wandaden. Heer Diablo heeft nogal wat treinovervallen op zijn geweten en spoorbedrijf Twinnings & Co heeft 15.000 dollar over voor degene die hem kan tegenhouden. Uiteraard werd dat in het jaar 1881 beschouwd als een rijke beloning. De ster van het verhaal, John Cooper, is vanzelfsprekend niet vies van een avontuurtje en al zeker niet van een dikke smak geld. Met wapens op zak een bandiet in de kiem smoren en met 15.000 dollar terugkeren klinkt voor iedere cowboy/avonturier als muziek in de oren. Miérda!
Behoedzaam
Naast het simpele verhaal en de eerdergenoemde basis blijft Desperados: Wanted Dead or Alive ook boeiend door andere praktijken. Allereerst krijg je de taak om alle nuttige kenni en, vrienden en (anti)helden van hoofdrolspeler John Cooper te bevrijden. Per level krijg je het aan de stok met een reeks aan nieuwe vijanden en biedt het nieuwe situaties waar John en zijn pas geredde kameraad hun waarde kunnen bewijzen. En die vijanden, dat waren nou niet bepaald de standaard vleesgeworden schietschijven die de doorwinterde gamer er maar al te makkelijk uit kan pikken. Ze zien er dom uit, maar zijn constant op hun hoede. Ik moet mijn acties voorzichtig en doordacht plannen. Want één milliseconde te laat in actie komen en je bent dood. Eventjes iets te luid je voeten neerzetten en je bent dood. Eén verkeerde miscommunicatie met je kameraden en, je raad het al… dood! Ik betrapte me er dan ook regelmatig op dat ik door de spanning bijna met mijn ogen op het beeldscherm zat geplakt.
Het is zelfs nu nog een verrekt moeilijke game en het verschilt qua gameplay inderdaad niet veel van Commandos. Toch betovert dit cowboyavontuur mij op zijn eigen manier. De game krijgt namelijk iets voor elkaar wat nog altijd moeilijk blijkt voor ontwikkelstudio’s. Het combineert de meedogenloze moeilijkheidsgraad met steeds leuker wordende gameplay, zonder dat het ten koste gaat van een van beide. Ik ging in elke mi ie ontelbare keren dood en bleef maar doorgaan. De situaties voelden nooit oneerlijk of onmogelijk aan. En elke keer dat ik doodging, zei ik voor de zoveelste keer tegen mezelf: 'nog één keer! Nu gaat het me wél lukken!'.
Hersenspinsels
Het proces dat je elk level doorloopt wordt nergens repetitief, want Desperados: Wanted Dead or Alive geeft veel ruimte voor eigen aanpak. En dat wordt alleen maar beter zodra er weer een nieuw personage bevrijd is. Bij het openen van de map beginnen de tactische zintuigen altijd weer te tintelen. Tientallen vijanden verdeeld over een gebied die elk stuk voor stuk een pak rammel verdienen. Hoe ga je het deze keer weer aanpakken? Afleiden met de kla ieke zakhorloge-truc? Of toch maar het vrouwelijk schoon inzetten? Of hebben we nog verdovingspijltjes? Mi chien dat je de eerste met een me enworp kan ombrengen… of nee, gewoon schieten en zien wat er gebeurt! Zo blijkt Desperados: Wanted Dead or Alive voor mij een onschuldig ogende game die me weet te beklemmen en dilemma’s weet om te toveren tot iets leuks. En dat dit dan mag plaatsvinden in het Wilde Westen is voor mij de spreekwoordelijke kers op de taart.