Nou, tot op zekere hoogte, indrukwekkend bedoelde voice-over van de A2 Racer II-intro. De politie was zeker aanwezig tijdens de illegale races, maar toch voelden ze nooit als een echte bedreiging. Waarschijnlijk omdat je eerst twee waarschuwingen kreeg voordat je echt daadwerkelijk werd opgepakt. Met 250 km/u over de Amsterdamse grachten scheuren werd afgedaan met een ‘volgende keer niet meer doen hoor’-opmerking, waarna je vervolgens het gaspedaal weer door de bodemplaat drukte. Het zou je wat; je was jong en wilde wat. Het past natuurlijk ook wel bij de opzet van de game; jij bent een illegale racer die de wet en al het andere verkeer negeert en zigzagt langs slome medeweggebruikers.

Uiteraard met de pijltjestoetsen. En daar zat je dan, wiegend achter je scherm terwijl je hoopte nooit op een willekeurige bus of wagen te knallen. Vooral omdat de game behoorlijk onvoorspelbaar was, mocht het tot een botsing komen. Jezelf compleet klemrijden samen met medecoureurs was niet onmogelijk als een bus het op zijn heupen kreeg op de smalle grachtengordel. Gelukkig was er ook altijd wel een onbedoelde oplossing voorhanden; de bus gewoonweg opzij schrapen terwijl ie half in een grachtenpand verdween bijvoorbeeld. En naast door gebouwen rijdende bussen waren er ook vaak genoeg wagens die je op de verkeerde weghelft kon duwen of anders wel een cordon politiewagens dat voor chaos zorgde door de weg op een ongelukkig gekozen punt af te zetten.

Sowieso is A2 Racer II niet de boeken in gegaan als ’s werelds meest gepolijste game. Al snel werd op het 56Kb-internet bekend dat er zich ergens in de race over de Amsterdamse grachten een pand bevond waar je dwars doorheen kon scheuren, waarna je achter de spelwereld rondreed. Zelf hebben we het pand nooit ontdekt, maar wel hebben we tal van andere schoonheidsfoutjes kunnen bemerken. Een schadebalk die niet helemaal goed paste, concurrenten die meer dan twee uur over een etappe van tien kilometer deden – alsof ze in de file stonden, automodellen die niet helemaal goed inlaadden, verdwijnende menumuziek of gewoon ouderwetse vastlopers. Het hoorde erbij, want welke andere racegame liet je nou door Rotterdam crossen? Bovendien heeft ontwikkelaar Davilex ook veel (laten we het positief houden) ruwere producten op de markt gebracht, dus dit viel reuze mee.

Sterker nog, die kleine missers kunnen ons gestolen worden. De game deed genoeg dingen goed om ons uren te vermaken, al is achteraf bedenken wat dan precies moeilijk. De game kent in ieder geval genoeg uitdaging, met de kleine kronkelstraatjes tijdens de stadsraces, terwijl op de snelweg een enkel foutje behoorlijk lang door werkt. Maar echt veel races waren er niet. Misschien dat het de mogelijkheid was om je pauperbak, de Brabant (licenties doet A2 Racer II niet aan), in te ruilen voor een Wolfswagen of Lamdaghini als je genoeg geld had verdiend. Natuurlijk was het de sport om zo snel mogelijk in de snelste bolide rond te crossen met alle geïnstalleerde upgrades; betere remschijven, wat extra pk’s of een nitro-installatie. Maar ook hiermee was je vrij snel klaar – een beetje coureur had twee races voor het einde het meeste wel bij elkaar verzameld.

Misschien was het dan toch die voice-over die ons bij de kladden heeft gegrepen. Dat de spanning van die intro het hele spel door voelbaar bleef, ook al deed A2 Racer II zelf geen enkele moeite om die echt vast te houden. Het was gewoon een racegame door Nederland, toevallig verbonden door die A2. Maar blijkbaar was die stem aan het begin genoeg. Het moet haast wel.