Zo heb je alles in de hand, zo ben je opeens volledig afhankelijk van anderen. Ik had me voor 1 augustus online aan moeten melden voor accreditatie en dus perstoegang tot de beurs, maar in tegenstelling tot Marcel en Gerard, ben ik dat compleet vergeten. Paniek in de tent. Gelukkig bleek na wat belletjes dat er nog geen man overboord is, want accreditatie kun je ook op de beurs zelf verkrijgen. Enig ding is: ik ben nog nooit te laat geweest met mezelf van te voren aanmelden, dus weet ik totaal niet hoe reëel mijn kansen op accreditatie zijn.

Beentjes omhoog

Ervaring leert me dat het ter plekke verkrijgen van een perspas op beurzen (van welke soort dan ook) een crime is. Het houdt in dat ik aan een balie moet bewijzen dat ik eindredacteur van Gamer.nl ben en daarom toegang moet krijgen tot het businessgedeelte. Logischerwijze zet ik bij het aanvragen mijn charmante glimlach op en toon ik de door mij geschreven artikelen op de website, maar het probleem is dat de journalisten in de rij achter me allen precies hetzelfde doen. Omdat ook sites als schlagersong-gaming.de en ultraextremeracing.blogspot.com gratis toegang willen, word je aan de accreditatiedesk op voorhand al met één opgeheven wenkbrauw en sceptische blik aangehoord.

Op hoop van zegen dus. Want als het me lukt binnen te komen met die perspas, ben ik verzekerd van een goede Gamescom. Ikzelf kijk het meest uit naar de persconferentie van Sony, gezien het bedrijf traditiegetrouw het alleenrecht heeft om te verrassen tijdens de beurs. Ik zet mijn geld op een dunnere versie van de PlayStation 3. Geruchten daaromtrent doen al een tijdje de rondte en het was bovendien de Gamescom-conferentie van 2009 waarop de eerste Slim-versie van de console werd onthuld. Als er nog een nieuwere versie komt, is de Gamescom hét moment die te tonen. Zeker omdat we verwachten volgend jaar rond deze periode de PlayStation 4 te hebben gezien.

Verder heb ik meerdere ‘Behind Closed Doors’-afspraken, maar veel daarvan staan onder embargo en kan ik dus nog niet met jullie delen. Dat is het enige nadeel van die perspas: je bekijkt en speelt alles in een gecontroleerde omgeving. Toch hoor je gamejournalisten, hoe onafhankelijk en kritisch ze dan ook beweren te zijn, daar zelden over zeuren. Die perspas is een zegen. Het pasje garandeert bijvoorbeeld dat ik niet in de rij hoef te staan om een game te spelen. En als ik wel moet wachten, doe ik dat lekker met de beentjes omhoog in de pressbooth terwijl een meisje van mijn leeftijd mijn biertje tapt.

Twee scenario's

Er zijn al met al twee scenario’s als je me tegenkomt deze Gamescom. Wellicht tref je me in de rij voor een multiplayerpotje Black Ops II. Ik zal bezweet zijn, moe ogen en vol ongenoegen staren naar de mensen voor me, maar maak gerust een praatje. Of je ziet me huppelen met een dartelend kaartje om mijn nek. Ik gloed van geluk, ruik wellicht naar alcohol en barst van energie. Maar maak gerust een praatje! Hopelijk kan ik je horen vanuit mijn ivoren toren.

Later vandaag laten Gerard en Marcel nog weten wat zij gaan uitvoeren op Gamescom.