Het is tot nu toe moeilijk geweest om echt te kunnen genieten van de DLC van Ma Effect 3. Wetend hoe Shepards verhaal zou aflopen voelde het vreemd om met de Commander terug te gaan en nieuwe avonturen te beleven. Het was deprimerend, omdat je wist dat wat je ook deed, het allemaal weinig verschil zou maken. Dat gevoel is er nog steeds, maar Citadel maakt de slimme keuze om het overkoepelende verhaal van Ma Effect 3 totaal los te laten en onze helden op een welverdiende vakantie te sturen. BioWare realiseerde zich waarschijnlijk dat de meeste gamers het spel al een jaar geleden uitspeelden en geen zin hebben om zich weer in de strijd met de Reapers te mengen.
Grappen en grollen
Als je over de absurditeit heen kunt stappen dat Shepard en zijn team een weekendje vrij krijgen terwijl er een oorlog om het universum gaande is, dan biedt Citadel een vermakelijk verhaal. De Commander probeert zijn rust te pakken, maar wordt al snel het slachtoffer van een dief die Shepards identiteit probeert te stelen door zijn accounts te hacken. De drie uur aan gameplay die volgen zijn even hilarisch als absurd, en het is waarschijnlijk beter als wij het verloop ervan niet verklappen. Shepard schakelt in ieder geval de hulp in van zo'n beetje alle teamgenoten uit de serie – die nog leven – om met z’n allen in één mi ie samen te werken.
Het is voor de echte fan niet alleen heerlijk om al die vrienden weer te zien, de samenwerking zorgt er ook voor dat Citadel een van de grappigste gedeeltes uit de serie is geworden. De personages zijn constant met elkaar aan het babbelen, zelfs tijdens intense vuurgevechten. Daarin worden grappen over de geschiedenis van de serie niet geschuwd, zoals een geestige opmerking over de ellenlange liftgesprekken die in de eerste Ma Effect de laadschermen vervingen of een scherpe sneer naar de lompe Mako-tank.
Deze grappen en grollen zorgen er echter wel voor dat Citadel een beetje uit de toon valt bij de rest van het spel. Chronologisch gezien vindt het nog altijd plaats voor de grote confrontatie met de Reapers: wie Ma Effect 3 voor het eerst speelt, zal raar opkijken als hij deze lichte mi ie afsluit en daarna weer verder moet met een oorlog tegen de nietsontziende vijand. Bovendien zijn de meeste verwijzingen alleen leuk voor de echte fan, die de serie al sinds het eerste deel trouw volgt.
Party hardy
Na het voltooien van de mi ie is er nog een boel te beleven in deze DLC. Het lijkt erop dat BioWare alles wat ze nog konden bedenken in dit laatste stukje content hebben gepropt. Zo is er een heuse Las Vegas-achtige boulevard met een casino en arcadehal, waar je – vrij simpele – spelletjes kunt spelen. Er is zelfs een redelijk uitgebreide combat simulator met veel verschillende levels en vijanden waar je zo nog een paar uur zoet mee bent.
Het hoogtepunt is echter een knallend feestje waarbij je zo'n beetje al je vrienden uit de Ma Effect-serie kunt uitnodigen. De drank vloeit rijkelijk, de muziek staat hard en iedereen heeft zin om er een wilde avond van te maken. Het is heerlijk om nog één keer met al die vrienden uit het verleden in gesprek te raken, en er zijn een hoop verschillende dialoogopties afhankelijk van wie er nog leeft en wie je eerder hebt verleidt. Dit is wat Ma Effect al jaren zo goed maakt: de personages, hun verhaal en de manier waarop jij daarmee kunt omgaan. Deze DLC voelt daarom meer als een afscheid dan het einde van deel drie. Het is een laatste ode aan alle sterke kanten van de franchise, eentje die niet gemist mag worden zelfs als je alle vorige DLC – terecht – hebt overgeslagen. Zolang je uit je hoofd kan zetten dat het zich niet echt na het einde van deel drie afspeelt, is Citadel namelijk de perfecte epiloog.