Dat laatste komt niet helemaal uit de verf. Jake wordt aan het begin nog neergezet als een man die alles voor het geld doet en verder nergens om geeft. Maar omdat je waarschijnlijk met hem speelt, moet je al gelijk de held uithangen. Dat spreekt elkaar nogal tegen, dus het is goed dat ook Capcom deze rol al snel weer besluit te laten varen. Jake is dankzij zijn vaders bloed een stuk sterker dan Leon of Chris, maar verschilt verder eigenlijk niet zoveel van de twee in speelstijl.
Qua campagne wel: die van Jake doet soms heel sterk denken aan de Resident Evil-films, soms tot het letterlijke toe. Je doet met hem locaties aan die niet meteen bij de game pa en, maar wel bij een mens wiens bloed de wereld kan genezen, of nog verder kan vernietigen. Jake wordt samen met Sherry Birkin voortdurend achternagezeten door de Ustanak, een gruwelijk beest dat de Nemesis slechts een pestkop laat lijken. En als je niet door hem achtervolgd wordt, zit je wel weer ergens opgesloten om talloze experimenten te ondergaan.
De Ustanak is een trucje dat werkt als constante dreiging, behalve wanneer Capcom er weer scripted momenten van maakt. De scène dat hij van helikopter naar helikopter hopt en jij ‘m vanuit een vliegtuig neer moet schieten, gaat de boeken in als een van de meest ongepaste in de gehele serie. Maar wanneer je hem later weer op de grond tegenkomt, samen met Leon en Helena, is het echt alsof er een demon op aarde is neergedaald. Alles om je heen staat in brand, je kunt nergens heen, en al helemaal niet om hem.
Maar ook zonder de Ustanak kent Jake’s campagne hele goede momenten. Hoofdstuk twee plaatst je in een zware sneeuwstorm en dat gooit tijdelijk al je tactieken om. Je ziet sowieso geen hand voor ogen en moet ondertu en ook bergop lopen. Je kunt de vijanden dankzij het weer niet op dezelfde manier zoals altijd te lijf gaan. Als je één keer tegen de grond gewerkt wordt, rol je in een prachtige serie van horizontale pirouettes de berg af. Het zijn dit soort kleine dingetjes die Resident Evil 6 soms een fantastische game maken, af en toe een vreemde en regelmatig helaas ook een matige.
Want hoe verzin je het anders dat Jake wel naar dezelfde gebieden afreist als Leon en Chris, maar ondertu en op compleet verschillende locaties uitkomt. Zo loop je door een badhuis, strand je in een klinische onderzoeksfaciliteit en beleef je ook nog een bloedstollende scène balancerend boven lava. De andere personages lopen op dat moment wel ergens in de buurt rond, maar de campagne van Jake voelt desondanks als een hele eigen game.
Ada Wong
Dat laatste geldt ook voor de campagne van Ada Wong, die je pas na het uitspelen van Resident Evil 6 vrijspeelt. Haar locaties overlappen met die van de andere hoofdpersonages, maar toch speelt ook dit stuk weer anders. In de eerste plaats omdat het de enige campagne is die je alleen speelt en dus niet coöperatief met een partner. Verder doet het verhaal van Ada Wong denken aan Seperate Ways van Resident Evil 4. Je bent vaak parallel met de andere hoofdpersonages in een gebouw of stad aanwezig, maar hebt je eigen (soms dubbele) agenda. Bovendien leent het arsenaal van Ada zich meer voor stealth, wat ook de gameplay uniek maakt. En aangezien haar vijf hoofdstukken ieder toch wel minimaal anderhalf uur in beslag nemen, krijg je er in principe weer een extra game bij.