De laatste uit dat lijstje is een mengelmoesje van een third-person shooter en real-time strategy, waar je als maarliefst drie verschillende personages speelt. De game was geen commercieel succes, maar spelen we het opnieuw, dan liggen we wederom dubbel. En de game speelt nog steeds heerlijk.
Giants: Citizen Kabuto was de eerste game van Planet Moon Studios, hoewel de ontwikkelaar al ruime ervaring in huis had. Het team zat namelijk vol met ex-medewerkers van Shiny Entertainment, de studio die Earthworm Jim, Me iah en MDK maakte. Een groot deel van de medewerkers aan die laatste titel druppelde over naar Planet Moon. Dat merk je goed bij het spelen van Giants: Citizen Kabuto.
Het nieuwe project van deze studio was ontzettend ambitieus in 2000. Het team wilde namelijk een third-person shooter maken die ook in first-person-perspectief te spelen was én daarnaast rts-elementen gebruikte. Ook moest de game multiplayermogelijkheden krijgen en drie speelbare personages, met elk hun eigen verhaallijn. Bovenstaande beschrijving is gesneden koek voor moderne bedrijven met immense teams en budgetten, maar Planet Moon was een studio van ongeveer vijfentwintig personen. Ter vergelijking: aan GTA V werkten ongeveer duizend mensen mee, aan het net uitgekomen Far Cry Primal een kleine zeshonderd. Dat Planet Moon al deze moderne ingrediënten in de game wist te stoppen, is achteraf bekeken een fenomenale prestatie.
Alles-in-een-shooter
Het verhaal van de game start met een tweetal Meccs (voluit: Meccaryns), die op een eiland stranden en elkaar moeten zien terug te vinden. Bewapend met een sluipschuttergeweer zoek je in de eerste levels naar een jetpack, zodat de mensachtige wezens sneller over het eiland bewegen en op moeilijk bereikbare plekken komen. Hier en daar schiet je wat lokale beesten neer en merk je dat je lekker ver kunt inzoomen met je geweer. De eerste minuten in de game suggereren dat de gameplay vooral ‘shoot and cover’ is, totdat je stuit op de ‘Smarties’. Dit inheemse volk vraagt de raarste dingen van de Meccs Bazz en Reg, waarbij opvalt hoe veeleisend en arrogant de kleine mannetjes zijn. Zonder je af te vragen waar je het voor doet, verricht je tal van klusjes voor ze, zoals het vinden van vlees of het redden van Smarties in gevaar. De mi ies zijn bedoeld om de cover-based-gevechten en het vliegen met je jetpack te leren en zitten boordevol humor. Die pret remt nooit af en spreidt zich uit over tientallen vermakelijke schiet- en reddingsmi ies.
Al snel is duidelijk op hoe uitgebreid de levels zijn, met immense berggebieden, weidse velden en kleine dorpjes. In het begin is het vooral een kwestie van schieten en rennen, naderhand komt er een rts-onderdeel bij omdat je een basis voorziet van meer Smarties en voedsel. Eenmaal gewend geraakt aan de personages en aan de hoofdmi ie – het vinden van de resterende Meccs – valt op hoe goed Giants: Citizen Kabuto geschreven is en hoe heerlijk absurd de dialogen zijn. Meer dan twintig mi ies lang lig je dubbel, terwijl je je vermaakt met schieten, rennen en vliegen. Tu enfilmpjes verschuiven vervolgens de focus naar een compleet ander personage: de opvallend bh-loze Delphi. In Europa althans.
Talloze games in één
Bazz, de Mecc die je speelt in het eerste deel, ontwikkelt een gecompliceerde relatie met Delphi, een soort halve zeegodin met een boog en toverspreuken. Met haar vervolg je het spel, waarbij je een nieuwe serie mi ies en een andere speelstijl krijgt voorgeschoteld. Delphi heeft magische krachten en is als Sea Reaper een volleerd zwemster. Verder gebruikt ze zwaarden en bogen in gevechten en een speciale turbo-boost om korte momenten vliegensvlug door de wereld te bewegen. Met een druk op de knop zweef je moeiteloos naar hogere plekken, vergelijkbaar met de jetpack van de Meccs. Gevechten worden intensiever door het gebruik van zwaarden (in plaats van geweren vanaf een afstand) en Delphi krijgt zelfs de kans om mee te doen met de Reaperski races: een leuke afwi eling in de game.
Op dit moment in het spel kun je al heel tevreden de balans opmaken. We hebben sluipschuttersactie gehad, intensieve gevechten van dichtbij én adrenalinepompende races met jetski’s. Maar er is meer, want wat of wie is die Kabuto uit de titel nu eigenlijk?
Memorabele content
Met Kabuto, een soort King Kong die als beschermer van het eiland is gecreëerd, stamp je door dorpen, werp je vijanden als snacks je keel in en kegel je vijandig geschut de wereld uit met stenen uit vulkanen. Spelen met Kabuto doet je de fine e van de andere personages vergeten, want hier is vooral brute kracht belangrijk. Kabuto kent veel trucjes uit het Amerikaans worstelen en de mi ies met dit personage zijn ook zonder de tu enfilmpjes en dialogen al pure pret. Rennen, stampen en je volstoppen met lokale bewoners is in alle opzichten erg leuk.
Met meer dan vijftig mi ies, verdeeld over drie speelbare personages, was Giants: Citizen Kabuto een immense game. Daarbij wist ontwikkelaar Planet Moon met de absurdistische verhaallijn elke mi ie fris en intere ant te houden en een onvergetelijke ervaring neer te zetten. Deze game was een enorme prestatie voor de tijd waarin het uitkwam, wat het extra treurig maakt dat commercieel succes uitbleef. Gelukkig kwam er een spirituele opvolger in de vorm van het even hilarische Armed and Dangerous (LucasArts, 2003), waarover je wellicht bij ons nog eens leest in een latere Reload.
Giants: Citizen Kabuto is tegenwoordig te koop op GOG.com, Armed and Dangerous is beschikbaar op Steam.