Reload: Beyond Good and Evil

Beyond Good & Evil verraste door de afwisselende gameplay, de goed uitgewerkte wereld en de kleurrijke personages. In de rol van Jade duik je een prachtig ogende fictieve maatschappij in, om de bevolking te redden van een autoritair regime. Hillys barst van gevaarlijke vijanden in zowel de verbluffend mooie zee als de altijd veranderende lucht. Maar op het land ontmoet Jade de grootste bedreiging: het huurleger van de Alpha Sections.

Beyond Good & Evil viel (en valt) op door de grote variatie aan inwoners die de uitgebreide wereld van Hillys bevolken. De antropomorfe wezens vereisen een seconde of wat om aan te wennen, maar het sterke verhaal maakt alles compleet overtuigend. In de beginscène ontmoeten we Jade – gewapend met fototoestel en vechtstok – die de inwoners van een opvanghuis op een eiland redt uit de klauwen van de DomZ. Op het eerste gezicht lijken de buitenaardse griezels de grootste bedreiging, maar zodra soldaten van de Alpha Sections verschijnen om de eer op te strijken weet je genoeg. Het echte gevecht is tegen het regime.

Het tempo zit er na de eerste tien minuten meteen in. Na het redden van een aantal jonge ‘Hillyans’ krijg je de tijd om rond te kijken in het opvanghuis (een vuurtoren) waar Jade werkt en merk je hoe gedetailleerd de wereld is. Overal hangen kleine schilderijtjes, in gezellige hoekjes zitten bewoners te lezen en eenmaal buiten verandert de kleur van de hemel terwijl je wacht.

Al snel mag je je eerste ritje maken in de hovercraft van vader- en varkenfiguur Pey’j, wat een vermakelijke schakel vormt tussen levels in de open wereld. Pey’j zorgt daarbij voor de komische noot op spannende momenten, waarbij hij ineens dingen roept als ‘Fajitaaaas!’ en je aan het lachen brengt zonder te weten waarom. Zijn luchtige schetengrappen zijn niet echt goed, maar Pey’j is zo aandoenlijk dat je het hem vergeeft.

Het was de open wereld die Beyond Good & Evil zo’n bijzondere ervaring maakte in 2003, maar dit vormde misschien ook de doodsteek voor de serie – die bedoeld was als trilogie. En hoewel er tal van stijlen de revue passeren, is Beyond Good & Evil vooral een adventuregame. Adventuregames hadden het in deze tijd zwaar te verduren, hoewel de combinatie met de vloeiende actie hoge ogen gooide. De reboot van Prince of Persia: The Sands of Time werd in tegenstelling tot deze game wél een succes en vormde de fundering voor een reeks die nu nog succesvol loopt: Assassin’s Creed.

Misschien was Beyond Good & Evil ietwat té uitgebreid, want naast actie, stealth en avontuur is er zelfs een voertuig om te besturen. De game zit werkelijk bomvol speelstijlen, met nog een aantal minigames ook. Racen kan in de prachtige waterwereld tussen het vechten door, tal van minispelletjes sieren de Akura Bar (de verzamelplek van het ondergrondse verzet) op het vaste land. Bovendien kun je met je camera overal losgaan. Met het geld dat je verdient met foto’s van zeldzame dieren verbeter je de hovercraft, terwijl je in de levels zoekt naar upgrades voor Jade en Pey’j. De lichte rpg-elementen bevorderen de verzameldrang en nodigen uit om elk level tot de bodem uit te pluizen. Natuurlijk helpt het feit dat Beyond Good & Evil er magnifiek uitzag...en nog steeds. De in 2011 verschenen HD-versie is nog steeds de moeite waard.

Prince of Persia: The Sands of Time legde in 2003 de bouwstenen voor Assassin’s Creed, dat oorspronkelijk een nieuwe PoP-game zou worden. Het opvallende bij die game was de engine waar het op draait: de Jade Engine. Vanwege de vloeiende animaties en het gemak van aanpassen van de engine vormde deze ‘motor’ de basis voor veel van Ubisofts nieuwe reeksen, waarbij het extra jammer is dat juist Beyond Good & Evil nooit een vervolg heeft gekregen. Assassin’s Creed is mede dankzij deze game springlevend, maar er is goed nieuws voor fans van Beyond Good & Evil.

Michel Ancel geeft al jarenlang aan dat het tweede deel in ontwikkeling is en wel specifiek voor de nieuwe consolegeneratie. Deze uitspraak stamt uit 2012, wat suggereert dat de titel naar PlayStation 4 en Xbox One komt. Bovendien zegt Ancel zijn tijd te verdelen tussen eigen studio Wild Sheep en Ubisoft. Bij de eerstgenoemde studio werkt hij aan Wild. Na het afronden van Rayman Legends is de tijd bij Ubisoft nu voor maar één project gereserveerd: Beyond Good & Evil. Maar niet deel twee.

Want het lullige is dat een vervolg meestal het beste werkt als de doelgroep het vorige deel nog vers in het geheugen heeft – of überhaupt kent. Met de huidige druk op winst uit games is het daarom vrijwel ondenkbaar dat een vervolg op een game uit 2003 in de schappen komt te liggen.

Een reboot ligt veel meer voor de hand, net als bij Prince of Persia of Tomb Raider door de jaren heen. Zou dit de reden voor de vertraging zijn? Is het team van Ancel bezig met het bijschaven van deel twee om deze als reboot op de markt te zetten? Wat er ook gebeurt, wij wachten rustig af en zien tal van voordelen bij een vertraagde reboot. Op nieuwe consoles gaat Beyond Good & Evil er op een spiksplinternieuwe versie van de Jade Engine ongetwijfeld beter uitzien dan ooit. We krijgen ook nog eens alle ervaring uit Prince of Persia, Assassin’s Creed en zelfs Far Cry terug uit de ervaren studio’s van Ubisoft. Het maakt het wachten op een nieuwe Beyond Good & Evil spannend, maar op een leuke manier.