Reload: Tony Hawk's Pro Skater 2 | Gamer.nl

Reload: Tony Hawk's Pro Skater 2 | Gamer.nl

Met de aankondiging van een nieuwe Tony Hawk-game wordt een oud tijdperk nieuw leven ingeblazen. Het is alweer vijf jaar geleden dat de serie als een nachtkaars uitging met het diep trieste Shred. Toen al verlangden we terug naar de hoogtijdagen van Tony Hawk's Pro Skater 2, de climax van de serie. De legendarische serie stortte zichzelf van een hoge piek in een diep, diep dal, met als dieptepunt een plastic skateboard dat je als controller gebruikt. Maar als het vijfde deel ook maar enigszins in de buurt kan komen van Tony Hawk's Pro Skater 2, dan is alles vergeven.

In die vijf jaar tijd is er bar weinig aan de situatie veranderd. De tijd dat iedereen wel een skateboard in huis had en na schooltijd z'n grinds ging oefenen, is lang vervlogen, en dat zien we ook terug in het aanbod van skategames. De vaandel wordt nu gedragen door kleinere spellen als Olli Olli. Hoewel dat een bijzonder goede game is, staat het ver af van waar skateboarden nu eigenlijk om draait.

Dat is jammer, want Tony Hawk bereikte met het tweede deel het hoogtepunt en leverde een vrijwel perfecte game. Dat komt in de eerste plaats door de besturing. Wie nu naar de game kijkt noemt die mi chien te 'makkelijk' en digitaal: je drukt op een knopje en je voert een trucje uit, zonder dat die feitelijk iets met elkaar te maken hebben. Om een goede score neer te zetten, moet je echter wel in een flow komen en vingervlug de trucjes aan elkaar rijgen. In het tweede deel gaat dat beter dan ooit door de toevoeging van de manual, het rijden op twee wielen, waardoor je combo niet verloren hoeft te gaan als je van de ene naar de andere ramp rijdt.

Media has no description

Van niche naar nice

Het knapste aan de game is eigenlijk dat het een lastige sport als uitgangspunt nam en dat zo toegankelijk mogelijk maakte. Natuurlijk, om echt hoge combo's van miljoenen punten door het hele level heen te maken moet je wel even oefenen. Maar het lukt iedereen om flink tempo te maken op het skateboard en een vette trick uit de knoppen te toveren. Een groot pluspunt voor een game als deze, omdat ook skaters die voorheen niks met games hadden makkelijk in kunnen stappen. Het concept is bovendien simpel te begrijpen. Je krijgt twee minuten om een run te doen en een zo hoog mogelijke score te halen of om andere opdrachten uit te voeren, zoals het verzamelen van de letters SKATE.

Skaters vinden niet alleen een leuke game in Tony Hawk's Pro Skater 2, maar ook een titel die hun manier van leven lijkt te begrijpen en getrouw weergeeft. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de destijds relevante skaters die hun opwachting maken, zoals Rodney Mullen en Eric Koston. De skatescene was was in 2000 bovendien groeiende, mede door de populariteit van de eerste Tony Hawk-game. Maar 2000 is bijvoorbeeld ook het jaar dat Jacka begint, een flauw tv-programma met gekke stuntsdat skateboarden eveneens naar het grote publiek bracht. Tony Hawk's Pro Skater 2 lanceerde dus op precies het juiste moment en vond met de juiste toon aansluiting bij skaters.

Niet spotten met skaters

Die toon zit hem bijvoorbeeld in de levels, die vaak gebaseerd zijn op echt bestaande skateplekken. In School II zitten een aantal voor skaters legendarische spots, zoals de Carlsbad Gap en de Leap of Faith, samengebracht in een level rond een school. Venice is gebaseerd op The Pit, een iconische plek die ondertu en niet meer bestaat. De spot werd afgebroken in 2000, zes maanden voordat de game uitkwam. Teleurgestelde skaters konden dus digitaal alsnog hun gang gaan.

De levels zijn trouwens niet alleen waarheidsgetrouw, maar bieden ook veel ruimte voor exploratie. Je hebt elke keer maar twee minuten de tijd om je omgeving te verkennen en je hebt het gevoel dat je elke keer wel wat nieuws kon ontdekken. Neem bijvoorbeeld het gevoel van overwinning als je voor het eerst bovenop de school skatet of een grind over de helikopter in Hangar maakt. Er zijn vele geheime locaties te vinden in elk level.

Ook de soundtrack sluit naadloos aan bij de underground scene van skaters. Het eerste deel wist de spijker al op de kop te slaan en een nieuw genre muziek te introduceren aan een grote groep gamers. Het tweede deel doet daar nog een schepje bovenop en kiest voor rauwe, rebelse bands als Papa Roach, Rage Against The Machine en Bad Religion. Uitschieter is mi chien wel No Cigar van Millencolin. De serie beïnvloedde op deze manier de muzieksmaak van een generatie gamers.

Media has no description

Mijlpaal

Tony Hawk's Pro Skater 2 staat nog altijd overeind als een prachtige mijlpaal in de gamegeschiedenis. We gebruiken het Metacritic-argument niet vaak, maar dat de PlayStation-versie op de tweede plek staat qua hoogste reviewcijfers ooit, na Ocarina of Time, zegt toch wel iets. Het was een bijna perfecte game die op het perfecte moment verscheen. En nog steeds biedt dit deel urenlang spelplezier, ondanks de korte runs. Zelfs als je alles uit de levels hebt geperst, kun je nog aan de slag met de uitgebreide level editor om je eigen pareltjes te maken. Een unicum voor die tijd, maar ook vandaag de dag nog reden genoeg om door te spelen.

Het zal eeuwig zonde blijven dat de serie na het bijna net goede derde deel langzaam in elkaar stortte. De Underground-games waren nog aardig, maar maakten nooit dezelfde indruk als eerdere delen. Met Ride en Shred en een plastic skateboard bereikte de serie uiteindelijk zijn dieptepunt. Of het aangekondigde vijfde deel in de buurt kan komen van de oude glorie van de eerste delen is maar de vraag. De toevoeging van power-ups en de mogelijkheid om projectielen af te vuren doen in ieder geval gelijk heel wat wenkbrauwen fronzen. Hoe dan ook, Tony Hawk's Pro Skater is een serie die het verdient om een tweede kans te krijgen.

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou