Golden Coins is bovendien hét spel die menig jonge gamer op de achterbank gespeeld heeft. Het vervolg op Super Mario Land die ook op de GameBoy verscheen is wat alles betreft een verbetering. Mario is geen piepklein figuurtje meer, maar een echt herkenbare sprite en de ouderwetse levelopbouw is ingeruild voor een overworld waarin de speler zelf bepaalt welke levels in welke volgorde gespeeld worden.
Vage levels, vage vijanden
Het is ook deze wereldkaart die de game veel van zijn persoonlijkheid geeft. De gebieden die Mario hier bezoekt wijken af van de standaardformule van bos, woestijn en ijswereld. Een gigantische mechanische Mario, het binnenste van een walvis en een gebied waarin Mario gekrompen wordt en een doodgewoon huis doorlopen ineens een enorm obstakel wordt. Mario maakt zelfs een klein uitstapje naar de ruimte waarin hij uitgedost in een ruimtepak veel hogere sprongen maakt. Super Mario Galaxy is er niets bij!
De eigenzinnig uitgekozen levels zijn echter nog niet half zo vreemd als de vijanden door wie ze bevolkt worden. Natuurlijk zijn de vaste gasten zoals Goomba’s en Koopa’s aanwezig, maar opperbaas Bowser is zelf niet van de partij. Wario is deze keer de slechterik en hij heeft zijn eigen leger aan vage volgelingen meegenomen. Deze wezens zijn over het algemeen zo raar dat het niet vreemd is dat alleen Wario zelf in latere games is teruggekeerd.
De meeste vijanden balanceren ergens tu en ronduit vreemd en bizar. Zo zijn er oni’s, mieren met scheppen, zeekoeien en wandelende hockeymaskers met me en in hun hoofd die de levels opvullen. Het is maf en het klikt niet helemaal bij het normaalgesproken zo vrolijke Mario. Zelfs de konijnoren power-up die Mario verkrijgt door een wortel op te pakken en die hem in staat stelt stukjes te kunnen vliegen voelt in deze game een beetje misplaatst. Het wasberenpak in deel drie deed het eigenlijk al beter.
Opkomst van Wario
Six Golden Coins was de laatste originele draagbare Mario. Na de familievriendelijke loodgieter nam de veel vreemdere Wario het namelijk voor hem over op handhelds. Vooral belust op geld en zonder enige intere e voor het redden van een prinses wist dit bijzondere personage op zijn eigen manier toch succes te hebben. Al die vreemde vijanden en levels verhuisden eigenlijk gewoon mee naar Wario Land die een paar jaar later verscheen en de platformers voor lange tijd van Mario overnam. Die andere besnorde held moest het jarenlang alleen maar met remakes doen.
Six Golden Coins is daarom een game toch een beetje in vergetelheid geraakt. Het is verre van de beste Mario, mede door de technische beperkingen van de GameBoy. De vaak inkakkende framerate en het slechte zicht dat je vaak op levels hebt zitten het speelplezier vaak een beetje in de weg. Het neemt niet weg dat deze verder wel zo toegankelijke Mario op een klein scherm de weg heeft gebaand voor Wario’s veel vreemdere avonturen. Alleen daarom al is dit een zomerliefde die niet vergeten mag worden.