Reload: Red Alert - Is dat een tesla coil of ben je gewoon blij om me te zien? | Gamer.nl

Reload: Red Alert - Is dat een tesla coil of ben je gewoon blij om me te zien? | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.

Vreemd eigenlijk dat sommige genres opeens naar de marge verdwijnen. Real Time Strategy-games zijn helemaal het ding in de jaren negentig, mede door de populariteit van Command & Conquer. Iedereen en zijn oma maakt opeens RTS-spellen, met op zijn best wi elende resulaten. Een grote schare fans kijkt daarom uit naar de volgende grote game van Westwood Studios, de makers van C&C. En dat is Red Alert: een spel dat een alternatieve geschiedenis toont waarin Hitler nooit heeft bestaan en in plaats daarvan het Westen en de Sovjet-Unie elkaar van de planeet af proberen te knokken.

Het bombastische gegeven wordt echter ook op de hak genomen, met over-de-top videoscènes en sciencefictionwapens. Red Alert is net zo zeer een parodie als een game; een leuke game welteverstaan.

Tenminste, dat is onze herinnering. We denken terug aan die dagen dat we onze pc naar het naburige studentenhuis sjauwen voor een Red Alert LAN-party. En aan de geweldige realistische graphics. Oh en natuurlijk die fantastische cutscenes; die waren van bioscoopkwaliteit!

Met al die warme, nostalgische gevoelens die door ons lijf stromen zetten we Red Alert maar weer eens op onze pc. In plaats van de Pentium 100 met 8Mb RAM hebben we echter inmiddels een Alienware met 8 gig staan. Dat kan echt niet misgaan.

Pijn

De eerste videobeelden doen zeer aan onze ogen. Want wat in onze herinnering scherpe HD-beelden waren, blijkt anno nu toch even anders. In die tijd was de opslagruimte op CD’s zo beperkt dat videocompre ie bestond uit het weglaten van beeldlijnen. Het resultaat is alsof je door fijne horizontale tralies naar de filmpjes zit te kijken.

Maar we spelen Red Alert natuurlijk niet voor de videobeelden. Vol verwachting starten we de eerste mi ie op. De eerste van de twee mogelijke campagnes, welteverstaan. Want Red Alert geeft de mogelijkheid om de strijd vanuit het oogpunt van de Ru en of dat van het Westen te spelen. Wij starten als de Sovjets en aanschouwen het strijdtoneel van bovenaf.

En dat valt alles mee. Na de schokkend slechte video blijkt de game zelf nog aardig te voldoen. Oké het beeld heeft een resolutie van 640x480 en gebruikt maar 32 kleuren, maar door de sterke vormgeving is dat geen probleem. Gebouwen en voertuigen hebben een lekkere chunky stijl, terwijl de soldaatjes ondanks hun geringe details goed bewegen. We bewegen de muis naar de kant van het scherm om zo over het strijdperk te scrollen en lopen dan tegen een wel degelijk groot probleem aan: de scrollsnelheid staat op warp-speed. Het spel is overduidelijk niet opgewa en tegen de rauwe proce orkracht van de Alienware en het spel is meteen onspeelbaar. Dit is een wel heel slechte beurt van EA, die Red Alert in een Ultimate Edition levert zonder deze aan te pa en aan de moderne systemen.

We laten ons niet ontmoedigen. We hebben immers internet, en zowaar blijkt er een hack te bestaan die ons in staat stelt de game naar menselijke snelheid terug te brengen.

En dan kan het spel echt beginnen. De grafische stijl van het spel blijkt inderdaad redelijk goed oud te zijn geworden. Vooral de animaties zijn nog steeds heerlijk om naar te kijken. Dat is ook iets wat we ons herinnerden van vroegâh: hoeveel persoonlijkheid Westwood in de soldaten wist te stoppen. Elke unit is maar een paar pixels groot, maar toch meteen herkenbaar als grenadier, schutter of andere specialist. Engineers hebben de kenmerkende gele bouwvakkershelmen en commando Tanja is zonder twijfel een vrouwelijke scherpschutter. Ook doen de soldaten van alles en nog wat als ze nog geen opdrachten van ons hebben gekregen: ze kijken om zich heen en sommigen beginnen zich op te drukken, stoere macho’s als ze zijn.

Zoek!

Toch zijn niet alle spelideeën goed oud geworden. En als we er zo over nadenken waren dat zaken die ons in de jaren negentig ook al dwars zaten. Zo zijn er heel wat mi ies in de campagne waarin je alle vijandelijke soldaten en structuren moet uitschakelen. En met ‘alle’ bedoelt Red Alert ook ‘alle’. Als je ook maar één vijandelijke waakhond laat leven, is de mi ie nog niet voorbij. En aangezien er een ‘fog of war’ actief is, die delen van het speelveld verborgen houdt tot je er geweest bent, kan de laatste fase van zo’n search-and-destroy-mi ie heel lang duren.

Ook blijkt het soms heel makkelijk om een complete basis inclusief manschappen uit te schakelen, om vervolgens stuk te lopen op de laatste ertsvrachtwagen van de vijand. Die is namelijk zwaar bepantserd en rijdt zonder pardon met een mi elijk makend vochtig geluid over onze soldaten heen alsof ze van rode hondenpoep zijn gemaakt. Die ertswagens blijken zichzelf ook nog eens te genezen, zodat we meermalen in de situatie komen dat het opblazen van één zo’n stomme truck meer manschappen kost dan het bestrijden van de rest van de NATO.

Bevredigend

Toch blijft het heel bevredigend om ouderwets een basis te bouwen, mannetjes te trainen en grote battalions tanks richting de vijand te sturen. Het opblazen van vijandelijke gebouwen voelt ook nog steeds heerlijk: elk gebouw gaat in fases kapot, zodat je eerst de barsten ziet ontstaan, dan rookpluimen ziet opstijgen, om vervolgens na een explosie nog wat overlevende soldaten uit de puinhopen te zien rennen.

Ook valt er nog steeds een duivels genoegen te halen uit de ‘Tesla coils’: grote masten die bliksemschichten op vijandelijke soldaten afvuren als deze te dicht in de buurt komen. Zap! Zap zap!! Oh joy!

Oude vriend

Het spelen van Red Alert lijkt erg op het bezoeken van een oude vriend. Nee, hij is niet zo jong meer. En ja, die irritante eigenschappen van vroeger springen nu extra in het oog. Maar man wat is het leuk om weer even wat herinneringen op te halen. En tegelijk vragen we ons af wat er met de RTS is gebeurd. Red Alert en Command & Conquer waren niet tot op het bot gebalanceerd, zoals bijvoorbeeld StarCraft dat vandaag wel is. En hoewel we zeker de hele campange niet nogmaals willen doorlopen, blijkt de skirmish-modus, waarin je tegen bots vecht en alle wapens kunt gebruiken, zelfs nu nog meer plezier te geven dan menig moderne strategie game.

Ach ja: Red Alert maakt ons werkelijk nostalgisch over de Derde Wereldoorlog.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou