We zappen weer even terug naar Tamara's eerste kennismaking met het internet. Een fan zijn van rpg's is niet eenvoudig wanneer al je kennis uit met je zeldzame zakgeld gekochte gamebladen komt, dus mijn verzameling was een tijdje erg... ingetogen. Toen ik eindelijk fatsoenlijk kon zoeken naar 'games zoals Secret of Evermore en Terranigma', ging er dan ook een wereld voor me open.
Binnen een maand was ik ervan overtuigd dat ik een PlayStation nodig had. En niet zomaar een PlayStation. Ik moest en zou geïmporteerde games uit de Verenigde Staten spelen. Als ik superkrachten had, had ik mi chien kunnen voorspellen dat Sony een handheld op de markt zou brengen en dat ik daar Valkyrie Profile op zou kunnen spelen. Bij gebrek aan superkrachten koos ik, net zoals de betere superhelden, voor de tweede optie: technologie.
Mijn PlayStation was een beetje, eh, aangepast. Ter verdediging van mijn eer als gamer: dat was toen niet illegaal en heb het nooit gebruikt voor aan piraterij gerelateerde doeleinden. De eerste geïmporteerde game die ik op mijn nieuwe PlayStation speelde was Lunar: Silver Star Story Complete, een kleurrijke turn-based rpg.
Uitwerking boven originaliteit
Lunar: Silver Star Story is een remake. Een port van een remake, om precies te zijn. Begin jaren 90 wilde ontwikkelaar Game Arts (bekend van Grandia) een rpg maken die net even anders was dan het huidige aanbod (dat werd gedomineerd door series zoals Dragon Quest, Final Fantasy en Phantasy Star) en de Mega CD moest dat mogelijk maken.
Dat acce oire stelde MegaDrives in staat cd's af te spelen, en op een cd had een game ruimte voor animatiefilmpjes en stemmen. GameArts wilde dan wel iets nieuws maken, maar wat de studio maakte was een archetypische game waarin een jonge held zijn liefje probeert te redden. Oop het vlak van originaliteit scoorde Lunar: The Silver Star weinig punten, maar de uitwerking was een ander verhaal.
Het spel speelt zich af op de maan – onze maan – die wordt beschermt door de godin Althena en de draken en helden die aan haar zijde staan. Jonge Alex vind de verhalen allemaal prachtig. Ooit wil hij een drakenmeester worden, net zoals zijn grote voorbeeld, de legendarische held Dyne. Het is niet zonder omwegen, maar na een paar uur spelen is Alex hard op weg de wereld te redden. Zijn motivatie is deels persoonlijk: de slechterik heeft zijn liefje Luna ontvoerd.
De vrijwel stille held Alex en het jeugdvriendinnetje-met-mysterieuze-krachten Luna stellen op zich niet veel voor, maar dat wordt goed gemaakt door de andere personages. Je ica, bijvoorbeeld, gedraagt zich richting de buitenwereld als een brave priesteres-in-opleiding, maar als puntje bij paaltje komt, beukt ze liever een hoofd in met een of ander lomp wapen. Bovendien ligt ze voortdurend in de clinch met haar vriendje Kyle, een rover die iets te graag naar andere vrouwen kijkt.
De schurk levert ook geen half werk. Ghaleon is een van de grondleggers van het 'sla knappe man met lang, zilver haar in elkaar om de wereld te redden'-principe. In het origineel is hij een doorgedraaide klootzak, maar in de remakes is hij een stukje sympathieker. Daar is hij het soort wereldverbeteraar dat het doel boven de middelen zet, met alle gevolgen van dien.
Buiten de helden en schurken om is ook de wereld zelf bijzonder levendig, kleurrijk en bovenal magisch. Het is niet alsof de Lunar bijzonder complex was voor zijn tijd, maar het had aandacht voor detail. Working Designs, de uitgever die zowel The Silver Star als Silver Star Story Complete vertaalde, speelde daar ook een rol in. Niet iedereen was een fan van flauwe grapjes over Amerikaanse presidenten, maar de vertalers gaven elk personage, zelfs de nutteloze NPC's die nutteloze dingen zeggen, persoonlijkheid.
Remake!
Lunar: The Silver Star was een van de best verkopende Mega-CD-games in Japan, maar dat betekent vrij weinig, omdat de Mega-CD niet bepaald mega-goed verkocht. Bovendien was er slechts een paar jaar later al veel meer mogelijk op nieuwe systemen. Lunar kreeg daarom een remake op de Saturn, en vervolgens volgde een versie op de (veel succesvollere) PlayStation.
Ken je dat gevoel van voor het eerst een game opstarten op een nieuw systeem? Dat gevoel van triomf als het werkt; de verbazing over de beelden die je eerder niet voor mogelijk achtte? Tegenwoordig is dat gevoel zeldzaam, omdat het internet volstaat met (veel te optimistische) trailers, maar het is iets wat je als gamer toch eens in je leven moet meemaken. Nu was Lunar niet de eerste game die ik op mijn PlayStation speelde, die eer gaat naar Final Fantasy VII, maar mijn hart ging zeker sneller kloppen toen de begon te spelen. Het schitterende water was in kleur! De RGB-kabel deed zijn werk!
Nog meer remakes!
Als ik de game nu opstart, krijg ik dat gevoel nog steeds een beetje. Ja, de introductie is kaziger dan een kaaswinkel, maar dat is deel van de charme. Net zoals Grandia is Lunar heerlijk ongecompliceerd en dat maakt het tijdloos. Er waren dan ook nog geen remakes.
Lunar Legend is een uitgeklede versie van de game voor de Game Boy Advance. Het verhaal is in grote lijnen hetzelfde als in Silver Star Story Complete, maar de details zijn anders ingevuld. De game is uitgegeven in het Engels, maar alleen in Amerika (door – lach niet – Ubisoft). Mocht je als Europeaan een incarnatie van Lunar willen spelen, dan is Lunar: Silver Star Harmony de optie met de minste drempels. Deze PSP-game staat gewoon in de PlayStation Store en werkt ook op de Vita.
Zelf kon ik maar niet aan Silver Star Harmony wennen. Niet omdat het een slechte remake is, maar omdat het zo anders is dan de game die ik kapot heb gespeeld. Zoals eerder gezegd was de vertaling van Silver Star Story Complete niet de meest trouwe, maar dat leverde wel memorabele momenten op. Silver Star Harmony is in vergelijking daarmee iets droger. Je merkt het vooral aan het : de Japanse tekst is bijna letterlijk vertaald en sommige woorden worden op onnatuurlijke wijze uitgerekt om ook maar een beetje te pa en. De grote, meer gedetailleerde sprites lijken ook nog steeds 'verkeerd'. Die in de eerdere games waren zulke leuke propjes!
Iets waar ik objectief gezien niet over mag klagen, zijn de stemacteurs die voor deze versie zijn gekozen. Als je wilt weten wat Troy Baker zoal deed voordat grote studio's geld naar hem begonnen te gooien, dan moet je Silver Star Harmony op je te-spelenlijst zetten. Baker speelt Ghaleon, wat betekent dat hij voor de verandering eens niet de beschermer speelt van het meisje met het potentieel om de wereld te veranderen, maar haar juist in gevaar brengt. Ik vraag me alleen af of hij er zoveel moeite instak als Ghaleons stemacteur in Silver Star Story Complete. Om miserabel genoeg te klinken, dronk hij een liter melk vlak voor hij Ghaleons laatste woorden insprak. Dat is nog eens hardcore (en goor).
Wat Silver Star Harmony ook niet heeft, is een schijfje met een Making of-documentaire en een geheim stukje code. Als je eerst de Making of-cd in de PlayStation steekt en na het opstarten snel verwi elt met een gameschijfje, begint de PlayStation alle FMVs en animatiefilmpjes achter elkaar af te spelen. Je kunt dit trucje gebruiken om bijvoorbeeld te bekijken.
Oké, tegenwoordig heb je daar Youtube voor, maar op het schijfje zit nog een verra ing: Lords of Lunar! Een Arkanoid-achtige multiplayerminigame die vrijwel niets mis Lunar te maken heeft, maar best hilarisch is als je de computer ook laat spelen, en die lekker nooit gezien zal worden door de mensen die Lunar Silver Star Story niet bezitten. Oké, en door mensen die de moeite niet nemen een Let's Play op te sporen. Nostalgie is onbetaalbaar, voor al het andere is er Youtube.