De games van Mizuguchi beschrijven als muziek- of ritmegames zou zijn werk geen eer aan doen. Ja, muziek speelt bijna altijd een grote rol, maar het gaat juist om hoe die muziek verweven is in de complete spelervaring. De bijbehorende gameplay is minstens zo belangrijk en zorgt ervoor dat spelers in een soort van trance raken.
Rez geldt als zijn bekendste werk en is ook meteen een prima voorbeeld hiervan. Spelers zweven in dit spel door de mainframe van een computer. Terwijl opzwepende muziek steeds meer vorm krijgt door de toevoeging van instrumenten, schiet je de abstracte vormen om je heen aan gort. Grafisch is het kunstzinnig, muzikaal waanzinnig en die elementen samen trekken je als het ware je televisiescherm in om je naar een andere, virtuele wereld te vervoeren. Ook voordat de vr-versie verscheen, gaf Rez spelers al een ultiem gevoel van beleving.
Blokkendoos
Lumines: Puzzle Fusion, de eerste game die Mizuguchi na zijn vertrek bij Sega maakte met zijn eigen studio Q Entertainment, verscheen in 2005 als lanceringsgame voor de PSP. Hoewel het spel niet zo’n grote cultstatus heeft als Rez, is het allesomvattende gevoel van beleving ook in Lumines sterk aanwezig.
In e entie is Lumines een soort Tetris-kloon. In plaats van blokken in allerlei vormen vallen er alleen vierkante blokken naar beneden. Deze bestaan altijd uit vier kleinere blokken die twee verschillende kleuren kunnen hebben. De kunst zit hem natuurlijk in het combineren van dezelfde kleuren, om zo rijen te laten verdwijnen van het speelveld.
In een trance
Net als bij Tetris zorgt lang genoeg spelen (beide spellen kunnen in feite eindeloos gespeeld worden) voor een zekere flow. Zo kan het gebeuren dat je niet meer nadenkt over de manier waarop je blokken plaatst en combineert. In plaats daarvan doen je hersenen en vingers dat al zonder dat je er bewust mee bezig bent.
Het grote verschil is dat Lumines er nog een schepje bovenop doet, in de vorm van de elektronische soundtrack. Om de zoveel minuten wi elt de opzwepende muziek in Lumines en veranderen ook de achtergrond en de kleuren van de vallende blokjes om de sfeer van de muziek te matchen. Dit maakt het gevoel van een allesomvattende trance nóg sterker en slurpte je op in het scherpe en vooral felle scherm van de PSP.
Het helpt daarbij dat de muziek, onder andere van de Japanse muzikanten Mondo Gro o en Eri Nobuchika, wordt aangevuld met geluiden die spelers zelf maken door blokken te laten vallen en rijen weg te werken. Net als in Rez voelt het spelen van Lumines als het compleet maken van de muziek.
Een onoverkoombare top
Lumines: Puzzle Fusion was, zeker gezien het niche genre, een ongekende hit. De score op Metacritic bedraagt 89 en er zijn inmiddels meer dan een half miljoen exemplaren van de game verkocht. Diverse vervolgen op onder andere Xbox Live en Vita wisten vooral kritisch gezien niet hetzelfde niveau te bereiken als het origineel. Fans van de franchise denken waarschijnlijk vooral met weemoed aan het origineel.
Het voelt dan ook alsof Lumines: Puzzle Fusion de lat onhaalbaar hoog heeft gelegd, als een soort debuutalbum van een band of artiest die daarna nooit meer precies dezelfde lightning in a bottle heeft weten te stoppen. Toen eerder dit jaar een remaster voor pc, Switch, PlayStation 4 en Xbox One werd aangekondigd, was de meestgestelde vraag dan ook of de tracklist geheel intact zou blijven. Dat is gelukkig het geval. In mei kunnen we ons eindelijk weer opnieuw in een trance laten brengen door ‘het beste album’ van Tetsuya Mizuguchi.
Meer Reloads: