Reload: L.A. Noire - Herintreden bij de politie | Gamer.nl

Reload: L.A. Noire - Herintreden bij de politie | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.

In 2011 heb ik mij dagen opgesloten met deze bijzondere detectivegame. Het deed dingen die ik nooit eerder had gezien: levensechte hoofden met leesbare gezichtsuitdrukkingen, acteerwerk waar je u tegen zegt en een verhaal dat mij totaal in zijn greep had. Gespannen werkte ik mij door de zaken heen. Ik doorzocht elke plaats delict nauwkeurig en legde de verdachten tijdens de ondervragingen het vuur aan de schenen. Na het uitspelen voelde ik mij de koning van het politiekorps, iemand die het Los Angeles van de jaren '40 een stukje beter had gemaakt. En de game verdween in mijn kast.

Herintreden is moeilijk

Ik verwacht weer met datzelfde gevoel verder te gaan als ik het schijfje – één van de drie die de Xbox-versie nodig had – weer in de console schuif. De sfeervolle stad die op mijn tv verschijnt brengt in ieder geval weer warme gevoelens naar boven. Het is heerlijk om in het gedetailleerd nagemaakte Los Angeles rond te rijden, ook al is er mi chien niet zo veel te doen. De fijne herinneringen verdwijnen echter een beetje als ik weer begin met het verhaal.

Het gevoel bekruipt me dat ik alles al heb gedaan in dit spel. Ook al is het al twee jaar geleden en heb ik tu endoor tientallen andere games doorkruist, ik weet nog precies wat me te wachten staat in L.A. Noire. Toegegeven, ik herinner me niet alle details, maar de opzet is steeds hetzelfde: ik onderzoek een plaats delict, ik praat met wat ooggetuigen, en het culmineert in een ondervraging van de verdachte, die ik bestook met mijn gevonden bewijs. Dit spel is behoorlijk repetitief en dat was ik vergeten.

Ook het verloop van het verhaal bevalt me in deze tweede speelronde een stuk minder dan die eerste, magische keer. Toen was ik nog diep onder de indruk van alle plotwendingen met corrupte verzekeraars, burgemeesters en drugszaken. Nu vind ik dat de boel nogal met horten en stoten wordt verteld. Elke zaak is gemaakt om op zichzelf te staan, maar ook om verband te houden met alles wat ervoor kwam én de gebeurteni en die daarna nog gaan komen. Dat maakt het nogal onoverzichtelijk.

Psycho-Cole

Het meeste erger ik me echter aan dat mannetje met dat hoedje. Cole Phelps is op veel momenten de perfecte avatar. Als speler kun je je gemakkelijk in hem verplaatsen, want hij is niet zo veelzeggend. Je weet niet veel over zijn verleden, of over zijn gemoedstoestand. Cole is een schone lei waar je je ei in kwijt kan. Dat werkt fantastisch, behalve dan op momenten dat Cole op eigen houtje verder gaat. Soms doet hij totaal niet wat je wil en schiet hij enorm uit de bocht en op dat soort momenten wordt de verbintenis die je met hem voelt compleet verbroken. Tijdens ondervragingen kan hij ineens enorm uit zijn slof schieten, scheldend op de verdachten alleen omdat je twijfelt aan hun verklaringen. Je hebt maar drie opties om te kiezen tijdens deze gesprekken, 'waarheid', 'twijfel' of 'leugen', en je weet van tevoren niet wat voor gedrag van Cole er achter die keuzes schuil gaat.

Ook in het verhaal van de game breekt L.A. Noire met wat wij van zijn hoofdpersoon verwachten. Zomaar uit het niets blijkt Cole vreemd te gaan en een vent te zijn die zijn vrouw verlaat voor de allure van een nachtclubzangeres. Waar komt die plottwist ineens vandaan? Geen idee.

Eigenlijk is Cole Phelps een filmpersonage die gevangen is in een game. In een film leer je iemand kennen en zie je de visie van de filmmakers. Er is meestal geen di onantie tu en hoe iemand is en hoe hij zich gedraagt, omdat dat allemaal uit hetzelfde creatieve brein is ontsproten. In L.A. Noire is er echter een duidelijk verschil tu en de Cole die onder de controle van de speler allerlei hints onderzoekt, en de Cole die als een malloot tegen een verdachte staat te schreeuwen. Dat maakt het moeilijk om een emotionele band met het personage op te bouwen.

LA Noire

Laat maar staan

Begrijp me niet verkeerd, L.A. Noire blijft een prachtige game die niet voor niets een 9 verdiende in onze review. Het deed een hoop dingen die we tot dan toe nog nooit gezien hadden. De MotionScan brengt de personages echt tot leven en is zonder twijfel een toegevoegde waarde. Ook de poging om een diep en gelaagd verhaal te vertellen en de prachtig gecreëerde virtuele stad zijn zaken die nog steeds onovertroffen zijn. Het tempo ligt laag, veel lager dan bijna alle games die op deze generatie zijn verschenen, en de momenten dat je een pistool gebruikt zijn op twee handen te tellen. Het is mooi dat er in deze tijd dat alles maar snel en gewelddadig moet zijn, ook een titel als deze is uitgekomen.

Wie L.A. Noire nog niet gespeeld heeft, kan ik dan ook zeker aanraden om hem eens op de kop te tikken. Al is het maar om te zien wat games nog meer kunnen dan alleen oorlogen na te bootsen. Uit eigen ervaring kan ik echter ook zeggen dat het geen game is om nog eens opnieuw te spelen, want dan zie je ineens alle tekortkomingen. Laat hem lekker in je kast staan en hou vast aan die herinneringen die je tijdens je eerste speelse ie had. Beter wordt het niet.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou