Het duurde even voordat de marktleider het dreigende gevaar van Sega echt serieus begon te nemen, maar daarna voelde zelfs het ongenaakbare Nintendo zich geforceerd om buiten zijn comfortzone te treden. Na het zien van de indrukwekkende technologie van Rare kreeg deze buiten Groot-Brittannië vrij onbekende ontwikkelaar de kans om een game te maken rondom Donkey Kong.
DK3D
Er was natuurlijk al een spel met de naam van deze virtuele gorilla, maar die game draaide uiteindelijk toch echt meer om Mario. Terwijl dat personage in allerlei soorten games verscheen en daarmee het ene na het andere succes beleefde, was Donkey Kong vooral dezelfde voorspelbare gorilla. De vaste vijand van Mario was hij zelfs al jaren niet meer.
Rare voelde zich daarom genoodzaakt om de aap in een nieuw pak te hijsen. De rode stropdas uit een van de laatste Donkey Kong-games met Mario in de hoofdrol beviel wel en met behulp van de nieuwe Silicon Graphics-technologie die de ontwikkelaar in huis had, kreeg DK een nieuwe stijl. De driedimensionaal ogende sprites waren destijds ongekend realistisch. Iets dat alleen maar indrukwekkender werd gemaakt door het feit dat de SNES rond de release van Donkey Kong Country in 1994 al geruime tijd verkrijgbaar was.
De baanbrekende graphics, gecombineerd met een voor Nintendo’s principe behoorlijk heftige marketingcampagne, zorgde er uiteindelijk voor dat de game een enorm succes werd. Er zouden nog twee vervolgen op de SNES verschijnen. Het nieuwe design van Donkey Kong werd daarnaast zo iconisch dat de aap tegenwoordig alleen nog maar volgens het ontwerp van Rare in games verschijnt.
Escalerende levelopbouw
Vandaag de dag wordt Donkey Kong Country nog steeds vooral herinnerd vanwege zijn graphics. Maar in 2018 zien de 3D-modellen er niet meer zo realistisch uit, waardoor het spel een klein beetje van zijn glans verliest. Donkey Kong is echter meer dan de voor die tijd indrukwekkende beelden. Het spel steekt als vrolijke platformer nog steeds prima in elkaar en verschilt op cruciale vlakken van zijn tijdgenoten.
Waar Sonic vooral om snelheid draaide en Super Mario World om gevarieerde puzzel-achtige levels, moet Donkey Kong Country het hebben van snelle reflexen. Vrijwel ieder level introduceert een nieuw concept waar steeds verder op voort wordt gebouwd. In Vulture Culture draait het bijvoorbeeld om stuiteren op de gieren die langs vliegen. Alleen met de juiste timing en ruimte tu en iedere sprong is het mogelijk om levend de ravijnen in deze wereld te overbruggen. In Stop & Go Station moet Donkey Kong steeds een stoplichtachtige ton aantikken om ervoor te zorgen dat de onverslaanbare vijanden in dit level niet beginnen te lopen. Of wat te denken van de levels met mijnkarretjes waar de sprongen en tegenliggers steeds riskanter worden?
In ieder level wordt er een element geïntroduceerd en vervolgens wordt het DK tot aan de uitgang steeds moeilijker gemaakt met ditzelfde idee. Het is een leuk concept dat latere delen mi chien nog wel beter wisten toe te pa en. De eerste Donkey Kong Country is daarmee zeker niet de lastigste en mi chien ook niet het beste deel in de reeks.
Blauwdruk voor een meesterwerk
Wat graphics en gameplay betreft is het spel mi chien niet meer zo baanbrekend, maar er is nog steeds één ding waarop Donkey Kong Country de onovertroffen meester blijft. De soundtrack van David Wise is en blijft meesterlijk. Vanaf het allereerste moment is het eigenlijk al raak. Het ritme van het beginlevel lijkt moeilijk te overtreffen en dan moet het beste nog komen. De onderwatermuziek van Aquatic Ambience is helemaal voor videogamebegrippen een fantastisch ingetogen en dromerig nummer.
Alleen Donkey Kong Country: Tropical Freeze – die niet geheel toevallig volgende week opnieuw verschijnt op de Nintendo Switch – kan die soundtrack overtreffen. Met zijn moderne graphics en veel uitgebreidere gameplay lijken die twee games op het eerste gezicht niet heel erg veel op elkaar. Wie echter de allereerste Donkey Kong Country grijs heeft gespeeld begint de levelopbouw steeds meer te herkennen. Tropical Freeze is mi chien een stuk verfijnder, maar de invloed van Rare’s platformer is ook in dit meesterwerk te herkennen.
Meer Reloads: