Eigenlijk zijn er nog veel meer games die ik op minder dan 10% heb staan, maar ik heb de downloadgames maar even niet meegeteld, anders zou het resultaat nog dramatischer zijn. De oorzaak vinden is voor mij niet moeilijk. Ik ben A) verwend doordat ik de nodige gratis games mee kan pakken van kantoor en B) ontzettend ongeduldig geworden. Vooral dat laatste speelt me parten: vaak genoeg heb ik om de meest onbenullige reden games afgezet om ze nooit meer aan te raken. Recentelijk moest Final Fantasy XIII-2 het bijvoorbeeld nog ontgelden omdat een springanimatie me niet aanstond.

Tijd om mijn gameleven te beteren. Ik weet dat de weg naar volledig herstel een lange is, dus pak ik het voorzichtig aan. Ik ga proberen om alle games tot de beginletter B op 10% of meer te zetten. Dat zijn er al 5.

3D Dot Game Heroes – van 5% naar 11% in 30 minuten

In mijn herinnering een best wel leuk 2D/3D-avontuur dat leuke knipogen had naar de Zelda-games, maar om onduidelijke redenen ooit aan de kant gelegd. Na wat gewenning voelt de besturing goed en vol bravoure trek ik naar de tweede tempel die op mijn kaart staat aangegeven. Een paar puzzels en wat vaker doodgaan later sta ik tegenover een blokken bij. Drie pogingen later is het bye-bye bij en kan ik naar de volgende game.

 

Alice: Madness Returns – van 6% naar 7% in 1,5 uur

Ironische titel, want na een half uur word ik weer gek van de saaie spelopzet – precies de reden waarom ik was gestopt. Ongeïnspireerde sprong na sprong, domme vijand na vijand. Daarnaast wordt alles voorgekauwd en ontbreekt elk gevoel van progressie. Een verlossende tussenbaas en bijbehorende trophy willen maar niet komen. Dood door onachtzaamheid. Do you want to continue? NO! Tienprocentmissie gefaald. Maar ik ga toch door, voor uwer vermaak. En om mezelf wijs te maken dat ik het echt hard probeer.

Alpha Protocol – van 7% naar...7% in vijf pogingen

O ja. Daar was ik gebleven. Muurvast in een eindbaasgevecht waar ik compleet overhoop word geschoten door een meid met twee pistolen. Het beeld stottert en hapert terwijl ik op een luxueus jacht wordt voorzien van nieuwe luchtgaten. Ik zoek dekking, maar mijn kop steekt blijkbaar 0,3 nanometer boven de bar, roulettetafel en elk ander mogelijk obstakel uit, waardoor mijn spraakcentrum meermaals met een kogel wordt bezocht. De mijne doen nauwelijks schade; ik had me gespecialiseerd in sluipwerk en schiet nog geen deuk in een pak boter. Vijf pogingen later vind ik het wel best.

 

Apache: Air Assault – van 8% naar 10% in tien minuten

Ik bekijk mijn behaalde zes trophies. Allemaal binnen een kwartier speeltijd. Dit wordt een eitje. Lappen tekst vol gezwets over oorlogen schieten voorbij, lekker boeiend als je mag knallen met een heli. Niet veel later zwiert mijn apache door de lucht als een dronken piraat, maar ik vlieg. Ik schiet wat raketten af op willekeurige vrachtwagens die door een Afrikaans landschap rijden. ‘Plonk’ zegt het spel na tien minuten. 10%. Eitje.

Assassin’s Creed II – Het kan me niet schelen hoeveel procent

Hét bewijs dat ik echt niet gezond met mijn games omga. Ik ben nog middenin de tutorials, maar ik weet gelijk weer waarom ik geen zin had om verder te spelen na twee uur. Ezio is een pedante zak en wat sommigen als charme bestempelen, vind ik ronduit kwallig. Ik walg. Het zwaardvechten wordt uitgelegd. Als paspoppen dansen mannetjes om me heen. Ik druk een knop in en met een zwierig omslachtige animatie doet Ezio iets op het scherm. Nul binding. Van horen zeggen weet ik dat het begin wat moeizaam is (over understatements gesproken), maar na een uurtje of zes trekt het allemaal aan. Das dus nog vier uur weg...mijn ongeduld wint het van mijn wilskracht. Laat maar zitten. Er zal vast wel een prachtig avontuur op het schijfje staan, maar ik deel Miyamoto’s mening; games moeten sneller op gang komen.

Nee, ik ben nog lang niet genezen en het behaalde resultaat is miserabel. 'Gelukkig' heb ik nog 50 games over...Final Fantasy XIII-2 bijvoorbeeld. Ooit, op een mooie dag, ga ik mijn leven beteren.