In mijn versie van de geschiedschrijving hebben deze stoere commando's namelijk nooit hun einddoel bereikt. Keer op keer ging er wel iets verkeerd, een moment van onoplettendheid of slechte planning, waardoor een of meerdere leden van mijn team neergeschoten werden. Met moeite hebben we ons door Noorwegen geworsteld om vervolgens in Noord-Afrika ons Waterloo te vinden. Duitsland leek verder weg dan ooit.
Maar gelukkig bestond er zoiets als cheats. Met een simpele knoppencombinatie of het wachtwoord om verdere levels vrij te spelen, kon ook ik het einde van de oorlog meemaken en me toch nog een beetje een held voelen. Maar net als Lance Armstrong zich waarschijnlijk voelt, smaakt een onverdiende overwinning vele malen minder zoet dan een waar je echt hard voor hebt gewerkt. Dus heb ik de afgelopen week geprobeerd om vijftien jaar na dato de glorie te herstellen voor Generaal Meijer.
Ouder, maar niet wijzer
Vijftien jaar meer ervaring in het spelen van games gaf mij het vertrouwen om dit klusje te klaren. En meestal lijken dingen moeilijker in je geheugen dan ze in werkelijkheid waren. Nou, niet in het geval van Commandos: Behind Enemy Lines. Dat spel is mi chien zelfs moeilijker dan ik me kon herinneren. Ik weet nog dat ik me vroeger uren tot wel dagen blind heb lopen staren op een level om maar tot het beste plan van aanpak te komen. Looproutes van patrouillerende soldaten in de gaten houden, de weg van de minste weerstand zoeken, dat soort zaken. Om vervolgens een verkeerd getimede beweging te maken die de taak nog verder compliceerde of zelfs een vroegtijdig einde en een restart betekende. Terug naar de tekentafel.
Voor een spel als Commandos moet je de tijd nemen. Geduld is hier echt een schone zaak. Je kunt niet zomaar van a naar b rennen, onderweg iedere nazi neerschieten en verwachten dat ieder teamlid het overleeft. Er komt een hoop planning bij kijken. Iedere computergestuurde soldaat is op een strategische plaats gezet, waardoor je flink moet puzzelen om ongeschonden je mi ie te volbrengen. Tel daarbij op dat in dit eerste deel de verschillende commando's veel beperktere mogelijkheden hebben en veel meer afhankelijk zijn van elkaar, en je hebt iets waar je je hersenen goed over kunt breken.
Ook deze keer moet ik uiteindelijk cheaten om het spel uit te spelen. Ondanks de vijftien jaar die me (hopelijk) meer volwa en hebben gemaakt, is geduld voor mij nog steeds moeilijk om langdurig op te brengen. Het eerste level maakt dat al meteen pijnlijk duidelijk, want ondanks dat ik dit level na zo'n lange tijd nog als mijn broekzak ken, resulteren de eerste vijf pogingen in hetzelfde: een of meerdere dode teamgenoten. Het is bij lange na geen moeilijk level en dient vooral als opwarmertje, maar het duurt dus even voordat ik in een lagere versnelling ben geschakeld. Een naderende deadline zorgt ervoor dat de druk me uiteindelijk teveel wordt en ik ook ditmaal mijn meerdere moet erkennen in de strak georganiseerde nazisoldaten voordat ik Berlijn bereik.
Klaar voor de nieuwe generatie
Het is geen straf om dit spel uit 1998 nogmaals te spelen, ook al kan ik niet winnen. Zoveel jaren na de release staat de gameplay nog als een huis. Gezien de lage prijs waarvoor de spellen in de serie tegenwoordig via Steam of GOG te koop zijn, is het voor de jongere generatie gamers die dit pareltje destijds gemist hebben een uitgelezen mogelijkheid om zich bij te spijkeren in dit uitmuntende stukje geschiedenis. Grafisch is de game lang niet meer zo indrukwekkend als vroeger, maar in tegenstelling tot sommige andere spellen uit de jaren negentig is de schade nog wel te overzien. Voor zijn tijd zagen de omgevingen van Commandos er ongekend gedetailleerd uit.
Behind Enemy Lines verscheen in een tijd dat telefoons er nog uitzagen alsof je er een luchtaanval mee kon oproepen en je bij het woord 'tablet' waarschijnlijk aan een of andere pil dacht. Het was dan ook niet meer dan logisch dat deze serie zijn thuisbasis vond op de PC en daar een tot op de dag van vandaag geliefde serie is. Tegenwoordig zou Commandos zeker niet mi taan op tablets. De gameplay is perfect voor apparaten met een touchscreen. En die Jagged Alliance-remakes vullen de leemte ook niet echt.
We hopen dan ook van harte dat Pyro Studios in de toekomst met een HD-versie, of liever nog een compleet nieuw deel in de serie komt. De ontwikkelaar is inmiddels omgetoverd tot een studio die zich richt op mobiele titels, dus zo vreemd is die gedachte niet eens. Vandaag zou een mooi moment zijn om met een aankondiging te komen. Laten we het hopen.