Crash Bandicoot 3: Warped

Crash is de onbetwiste koning van PSOne-platformers als we naar het huidige aanbod van de PlayStation Store kijken. Niet alleen is de originele concurrent van de serie, Spyro, in geen velden of wegen te bekennen, de games zijn ook nog eens allemaal erg goed. Hoewel bij veel series het origineel als beste wordt gezien, geldt bij Crash Bandicoot 'driemaal is scheepsrecht'.

Met Crash combineerde Naughty Dog 2D en 3D platforming op bijzondere wijze. Een echte third-person platformer is het niet, Crash loopt bijna altijd een smal, vrij afgebakend pad af, maar voor die tijd een goede poging om dat te benaderen. De eerste, maar ook de tweede Crash werden nog geplaagd door eentonige levels en muziek, en maakten bovendien gebruik van digitale besturing. Bij Crash 3 heeft de analoge knuppel daadwerkelijk een meerwaarde. Bovendien bezoekt het dier uiteenlopende locaties, gaande van het oude Egypte tot futuristische omgevingen. Een aanrader, ook al is Crash 3: Warped alweer veertien jaar oud.

  

Final Fantasy VII

Een game die in een overzicht van PSOne-pareltjes niet mag ontbreken. Misschien wel de beste en in ieder geval de bekendste Final Fantasy die er is. Het is de eerste Final Fantasy in 3D en bovendien de eerste game in de reeks die vrijwel onmiddellijk in Europa werd uitgegeven.

Nu zijn dat soort feitjes vijftien jaar later nauwelijks nog relevant, (3D-)Final Fantasy’s hebben we inmiddels genoeg. De ijzersterke gameplay en het goed vertelde verhaal maken de game echter nog steeds de moeite waard en dankzij de voor die tijd uitstekende beelden en geluiden kan Final Fantasy VII nog prima mee op de Vita.

Metal Gear Solid

Toen Hideo Kojima eind jaren ‘80 het idee kreeg om een game te maken waarin je juist niet de strijd aanging met je vijand, maar eromheen moest sluipen, verklaarde de wereld hem voor gek. Met Metal Gear Solid uit 1998 was voor eens en voor altijd duidelijk dat dit concept juist verre van gek is; het is briljant.

Toegegeven, Metal Gear Solid heeft de tand des tijds niet helemaal doorstaan. Met name de digitale besturing is bijna rampzalig te noemen. Snake is ontzettend beperkt in zijn bewegingen en dat kan voornamelijk bij eindbazen ("A Hind D?!?") voor frustratie zorgen. Bovendien zullen de legendarische grappen tijdens de bossfight met Psycho Mantis - het trillen van de controller, het wisselen van controllerpoort, het uitlezen van je savefiles - niet zo goed uit de verf komen op de Vita. Andere bossfights, zoals die met Sniper Wolf, en het meeslepende, ingenieuze verhaal maken Metal Gear Solid nog steeds een aanrader. Snake mag dan onopgemerkt langs zijn vijanden sneaken, aan de Vita gaat hij niet onopgemerkt voorbij!

  

Tomb Raider

Er zijn veel games in de Tomb Raider-reeks, maar hoe clichématig het ook klinkt de eerste is de beste. De game viel in 1996 vooral op vanwege de hoofdpersoon. De extreem rondborstige Lara Croft die in 3D rondliep en met twee pistolen tijgers kapot schoot, zo'n sexy doch pittige tante zagen we zelden eerder in de game-industrie. Gelukkig waren dat niet de enige twee pluspunten aan de game.

Wat Uncharted nu doet, deed Tomb Raider in 1996. Net als Nathan Drake klom, zwom en schoot Lara Croft zich door oude opgravingen en langs mysterieuze tombes. De game combineerde het avontuurlijk schatzoeken met actiescènes waarin Lara’s pistolen veelvuldig werden leeggeschoten op erg goede wijze. De game werd niet voor niets acht miljoen keer verkocht. De digitale besturing is ook in Tomb Raider iets om je overheen te zetten, maar lukt dat, dan staat je een mooie ervaring te wachten.

Resident Evil

Deel zes van de serie mag dan als logo een giraffe die oraal bevredigd wordt hebben, de naam Resident Evil staat op een aantal spin-offjes na garant voor kwaliteit. Die trend gaat terug tot in 1996, toen de eerste game voor de PSOne verscheen.

Resident Evil is een van de grondleggers van het survival horrorgenre. De spanning is er door de verouderde graphics een beetje van af, maar een muur besmeuren met zombiebloed geeft nog steeds een goed gevoel. Wel een titel om je geluid bij uit te zetten tijdens de cutscenes, want de dialogen zijn beneden elk peil.

Ridge racer type 4

Laten we eerlijk zijn, de 'echte' Ridge Racer voor de Vita is een misbaksel eerste klas. Of een miskleun of pure oplichterij. Noem het wat je wilt. Ridge Racer: Type 4 is wat dat betreft andere koek. En gelukkig is die vanaf nu ook speelbaar op de Vita.

Laten we niet te hoog van de toren blazen, Ridge Racer is nooit een wereldschokkende, fenomenale, grensverleggende serie geweest. Ridge Racer is echter wel gewoon een toffe, snelle arcaderacer en binnen deze kaders behoort Type 4 tot de absolute top. Bovendien moest Namco het destijds opboksen tegen Sony's eigen Gran Turismo en perste daarom het uiterste uit de eerste PlayStation. Dat resulteerde in destijds onwaarschijnlijk mooie graphics, die nu dertien jaar na uitgave nog steeds prima tot hun recht komen.

 

Tekken 2

Het is jammer dat Tekken 3 (althans, op het moment van schrijven) niet beschikbaar is in de PlayStation Store, want die is nog beter. Dat neemt niet weg dat Tekken 2 ook heel tof is. Tekken 2 borduurt voort op de sterke basis die het eerste deel legde en blinkt vooral uit in de hoeveelheid content.

Met meer dan twintig speelbare personages, waaronder de sub-bosses die je vrijspeelt als je ze verslaat, een tournamentmodus, een survivalmodus en een practicemodus biedt Tekken 2 een erg compleet pakket. Het is misschien niet zoveel content als de gemiddelde hedendaagse vechter voor de Vita je voorschotelt, maar Tekken 2 is wel een heel stuk goedkoper.