De CELL is een behoorlijk complexe proce or die opgedeeld is in verschillende, individuele onderdelen. De basis wordt gevormd door een PowerPC-proce or, een langlopend ontwerp van IBM wat vroeger onder andere veel gebruikt werd in de computers van Apple. De PowerPC-proce or in de CELL is een uitgeklede versie met minder mogelijkheden en functionaliteit dan een reguliere proce or van deze aard. Dit is een logische ontwerpkeuze, aangezien deze CPU voornamelijk gebruikt gaat worden voor games en multimedia. Andere zogenaamde ‘general purpose’ taken zoals je in bijvoorbeeld een Windows-omgeving hebt, komen nauwelijks aan bod. Daarom is het verstandig om hierop te korten en zodoende op productiekosten, formaat en warmteproductie te besparen.
Playstation-vader, Ken Kutaragi, is maar wat blij met zijn nieuwste creatie
De ware kracht van de CELL komt voort uit de zogenaamde SPE-modules. De CELL in de PS3 heeft acht van deze modules, waarvan er zeven geactiveerd zijn. Eén hiervan is gereserveerd voor taken in het menusysteem van de PS3, de Cro Media Bar (XMB). Ze kunnen allen complexe taken in games en andere applicaties voor hun rekening nemen. De SPE’s zijn met elkaar en de PowerPC-proce or verbonden via een razendsnelle gegevensbus. Over deze bus wordt alle relevante data gestuurd die nodig is voor de benodigde berekeningen. Door de snelheid van de bus, kunnen enkele SPE’s gezamenlijk aan één taak werken, zoals bijvoorbeeld de kunstmatige intelligentie van een groep vijanden of de natuurkundige krachten die op spelobjecten inspelen. Ook heeft iedere SPE eigen geheugen voor het tijdelijk opslaan van rekendata. Deze architectuur maakt de CELL tot een flexibele proce or, doordat de programmeurs min of meer zelf kunnen bepalen hoe taken intern verwerkt worden.
Hierbinnen moet het harde werk allemaal gaan gebeuren
Het uitvoeren van berekeningen door meerdere proce or-onderdelen tegelijkertijd, wordt ook wel parallelle verwerking genoemd. De CELL is sterk gestoeld op parallelle berekeningen en het is dé manier om alles uit de CPU te halen wat er in zit. Het parallel laten verwerken van taken is echter geen simpele klus en het vraagt heel wat inzicht en creativiteit van programmeurs. Jarenlang heeft men vooral gewerkt met CPU’s die één kern hadden voor het maken van berekeningen en het verwerken van taken. Dit was nog relatief goed te doen als je de CPU goed door had. Met proce ors als de CELL, maar ook bijvoorbeeld de Xenon in de Xbox 360, wordt het allemaal een stuk ingewikkelder. Het voordeel is uiteindelijk wel dat er indrukwekkende prestaties uit zulke CPU’s te putten zijn.
Wie weet krijgen we mede dankzij CELL straks ook zoveel figuren tegelijk voor onze kiezen in PS3-games?
Net als met de Emotion Engine van de PS2, heerst er de verwachting dat we gedurende het bestaan van de PS3 steeds meer vorderingen zullen zien wat betreft prestaties van de CELL. Games zullen in de loop der tijd er steeds strakker uit gaan zien, grotere werelden herbergen, meer interactiviteit bieden en met overtuigendere kunstmatige intelligentie op de proppen komen. Deze regel van geleidelijke vooruitgang gaat eigenlijk voor iedere consolegeneratie tot nu toe op, maar wellicht mogen we van deze nieuwe generatie nog meer stappen verwachten. Het zal even duren voordat men alles uit de CPU’s weet te halen wat er echt in zit, maar als we eenmaal zover zijn, dan mogen we ons hopelijk opmaken voor veel fraais. Deze ontwikkeling is al gaande op de Xbox 360 en wie weet wat de PS3 allemaal voor ons in petto zal hebben.