De eerste keer dat ik aan Playstation Home begon was ik er snel klaar mee. Dat kwam niet alleen door de tergende laadtijden en de technische mankementen, maar ook omdat het simpelweg nogal saai en beperkt was. Dat laatste werd pijnlijk duidelijk toen bleek dat ik mijn avatar niet kon voorzien van mijn eigen kapsel en ik dus met een incompleet gevoel de wereld van Home binnenstapte. In die wereld was er een bowlingbaan, een arcadehal en een soort bioscoop, maar je kon jezelf daar maar kort mee vermaken. Als je je er überhaupt al mee kon vermaken. Chatten met onbekende mensen was ook niet echt mijn ding, omdat je in een dergelijke omgeving nauwelijks tot intere ante gesprekken kan komen. Dat was overigens ook wel de schuld van de typesnelheid die de controller biedt.
Nu, zo’n drie jaar later, werd mijn intere e gewekt door het nieuws dat Home meer gebruikt zou gaan worden als platform voor free-to-play games. No Man’s Land en Cutthroats: Battle for Black Powder Cove zijn bijvoorbeeld twee games die al te downloaden zijn en die volgens Sony ongeveer de mogelijkheden moeten laten zien van Home. Deze zomer verschijnt ook nog Mercia, een traditioneel ogende fantasy-RPG met dungeons, orks en magie voor de mooie prijs van 0 euro. Op de PC en de mobiele platformen is inmiddels al bewezen dat free-to-play bestaansrecht heeft en kan zorgen voor een goede game-ervaring. Sommigen noemen het zelfs de toekomst van gaming in het algemeen. Tijd om Home nog een kans te geven dus.
Gratis verspilling van tijd
Een voordeel van free-to-play is niet alleen een financiële. Het betekent ook dat je een minder groot schuldgevoel overhoudt aan verspilde tijd. Deze wijze les was ongeveer de samenvatting van de gemiddelde speelse ie in de wereld van Home. En om maar meteen met de deur in huis te vallen; dat is nu nog steeds zo.
Sodium 2 is bijvoorbeeld een WipEout-kloon, maar dan met saaie tracks en geen gevoel van snelheid. Het racen voelt daarnaast eentonig en niet intuïtief aan en de game is vaag in zijn beloning ysteem. Je hebt het idee dat je met ervaringspunten content voor je voertuig unlockt, maar voor bijna alles zal je toch netjes moeten betalen. Ook Cutthroats, een game die door Sony werd aangekondigd om Home te promoten, is nogal saai. Het idee dat je met vier mensen een piratenschip bestuurt en andere schepen moet vernietigen is leuk, maar de uitwerking ervan niet. Het werkt allemaal nogal houterig namelijk. Daartegenover staat dat deze game wel een leuke piratensfeer heeft en je best ver kunt komen zonder geld te investeren.
De leukste game is No Man’s Land, een on-rails shooter in een postapocalyptische omgeving die net zo speelt als de Fortune Hunter-minigame in de ruimte van Uncharted. Je drukt hier op een knop om naar andere cover te rennen en schiet vanuit derde persoon op de vijand. Het geheel werkt vrij aardig, maar het wordt nooit echt intens of dynamisch. Dat komt mede ook door de besturing die ook bij deze game niet helemaal intuïtief en vloeiend werkt.
Terug naar waar het begon
Deze zojuist genoemde games zijn een aantal van de weinige serieuze free-to-play games in het a ortiment van Playstation Home naast een aantal puzzelgames, kleine arcadegames en casual games. Het is te hopen voor Sony dat ze niet alle mogelijkheden representeren van Playstation Home, maar het lijkt er wel op. Ontwikkelaars hebben geen volledige mogelijkheden en moeten zich houden aan de beperkingen van Home. Zolang ontwikkelaars daar niet creatief mee omgaan en alleen gebruik maken van achterhaalde en simpele concepten zal Home nooit serieus genomen worden als een gameplatform.
Wat overblijft is dus een equivalent van Second Life en een veredelde chatruimte, waar je veel kunt doen om je avatar aan te kleden en je virtuele huis op te vullen. Zoals Home in eerste instantie ook bedoeld was. Korte casual spelletjes lijken daarbij de enige vorm van vermaak, waarbij er soms zelfs wel eens een spelletje opduikt dat je toch wel even bezig houdt. Zo kon ik een soort stratego-achtig bordspel, waarbij je de spionnen van de vijand moest zien te vinden best waarderen. De mogelijkheid om games en spullen te ontdekken is dan ook vooralsnog de beste eigenschap van Home en, als ontwikkelaars iets meer inhoud geven aan de virtuele ruimtes voor hun games, kan ook dat in potentie een leuk aspect blijken.
Desalniettemin zit Home vooral zichzelf in de weg. Het platform heeft nog steeds te kampen met veel technische mankementen, waaronder lange laadtijden, langzame downloads en wegvallende verbindingen. Het is daardoor lastig om er echt ‘in’ te komen en dat zal de meeste mensen er ook in eerste instantie al vanaf houden om de wereld te ontdekken. Een veel betere indruk dan in het begin heb ik dus niet van Home en hetgeen wat me in eerste instantie tegenstond, staat me dat nu ook. Er is nog steeds weinig leuks te doen, ik vind chatten nog steeds niet intere ant en mijn kapsel zit nog steeds niet tu en de te kiezen opties.