Met het uitkomen van Rise of Isengard lijkt er een einde te komen aan het overgangsjaar. Lord of the Rings Online maakte immers roerige tijden door, eerst met de invoering van Free to Play in 2010, en vervolgens met de overname van alle Europese servers door Turbine. Tot dan toe verzorgde het Britse Codemasters de dienst. Al dat gedoe heeft er aan bijgedragen dat er niet zo heel veel nieuwe content uitkwam voor het spel. Spelers waren dan ook extra hongerig bij het uitkomen van Rise of Isengard.

De derde uitbreiding van het spel (de eerste was Mines of Moria, de tweede Siege of Mirkwood) begint met het voortzetten van de epische verhaallijn. Dit verhaal loopt als een rode draad door de game, en zorgt er voor dat spelers (al dan niet zijdelings) het verhaal van Frodo en de Ring meemaken.

Dunland

We worden naar Dunland gestuurd, de eerste van drie nieuwe gebieden. Volgens Turbine heeft het bedrijf met Rise of Isengard net zo veel landschap toegevoegd als met Mines of Moria, wat goed nieuws is voor wie van het verkennen van nieuwe landen houdt.

Nou ja, nieuw... Dunland voelt erg vertrouwd aan. Dit is niet zo gek, want Dunland ligt ten zuiden van Enedwaith, de zone waar spelers op level 65 hun avonturen beleefden. Het gebied, de gebouwen en de mensen zijn dus verwant aan hun buren. Wat dat betreft is LOTRO realistischer dan bijvoorbeeld World of Warcraft, waar je pardoes van de woestijn in een sneeuwgebied kunt stappen als je van zone naar zone loopt.

Wat wel meteen opvalt is dat Turbine veel geleerd heeft op het gebied van quest-ontwerp. Een van de grootste verbeteringen is dat je nu niet een dorp betreedt en daar twintig quests oppakt. In plaats daarvan krijg je enkele opdrachten. die elkaar logisch opvolgen. Dat zorgt ervoor dat de (zeer goed geschreven) verhalen beter tot hun recht komen. Dit betekent overigens niet dat er minder quests zijn, ze worden enkel gedoseerd aangeboden.

Phasing

Ook gebruikt Turbine de techniek 'phasing'. Die term zal WoW spelers bekend in de oren klinken. Bij phasing verandert enkel jouw omgeving op basis van handelingen die je verricht. Zo kom je bijvoorbeeld vrij vlot in aanraking met een dorpje waarvan de inwoners je hulp nodig hebben om de kwaadaardige Saruman te weerstaan. Saruman is echter geen watje. Voor je het weet wordt het dorp aangevallen en moet je helpen de brandende huizen te blussen. Zo is het volbrengen van quests opeens veel meeslepender.

Onze eerste uren met Rise of Isengard zijn echter niet alleen koek en ei. De enorme drukte op de servers zorgde regelmatig voor een trage verbinding en schokkerige beelden. Dat is natuurlijk vooral iets wat de eerste weken voorkomt, en we zien nu al verbetering nu steeds meer spelers de latere gebieden bereiken. Toch blijft de nieuwe 'hoofdstad' van de MMO, Galtrev, zo drukbevolkt dat het soms moeilijk is om je er doorheen te worstelen. Op de fora van Lord of the Rings Online staat Galtrev inmiddels bekend als 'Lagtrev'.

Wat we ook wel jammer vinden is dat er geen nieuwe speelsystemen zijn. Moria bracht ons de 'legendary items' en Mirkwood liet ons ten strijde trekken in Skirmishes. Isengard moet het vooral hebben van méér dat LOTRO grootmaakte: meer verhaal, meer quests, meer schitterende landschappen en vooral meer 'Tolkien'. De nieuwe verhalen, personages en dynamische gebeurtenissen blijven zeer trouw aan de Lord of the Rings-boeken, wat voor de fans al reden genoeg is om het spel te beleven. Toch vragen we ons nog af of Rise of Isengard een waardige opvolger is van de inmiddels legendarische Mines of Moria-uitbreiding. Of dat het geval is, kun je lezen in onze volledige review.